Իմ ու քո գերեզմանատունը

[Shauri]

Լավն էր... իսկ վերջաբանը Օսկար Ուայլդի "Եսասեր հսկան" հիշեցրեց

[Ուլուանա]

...Հետաքրքիր է, բայց նախ էդ կերպարներին պետք չէր սպանել, իսկ հետո, դրանք իսկախես երկար ժամանակ հողի տակ մնալով, կեղտոտ, գաղջ հոտը շնչելով մուտանտ էին դառել Իսկ օգնել նրանք չէին ուզում, ուղղակի ուզում էին իրենց արժեք տալ, մոռանալով, որ լոկ քո ստեղծածն են

Ի՜, էս ինչե՞ր ես խոսում, Դայուշ: Ախր դրանք մենք էինք։

[Dayana]

Ի՜, էս ինչե՞ր ես խոսում, Դայուշ: Ախր դրանք մենք էինք։

Ուլու, ես ճիշտ է երբեմն նաիվ եմ ձևանում, բայց շատ լավ եմ ամեն ինչ ընկալում

[Վարպետ]

Ուլու, ես ճիշտ է երբեմն նաիվ եմ ձևանում, բայց շատ լավ եմ ամեն ինչ ընկալում

Ինչ լավն ես դու Դայուշ Օր օրի ավելի եմ հմայվում քեզնով

[Ջուզեպե Բալզամո]

Գտա, նորից կարդացի, թարմացավ, համոզվեցի՝ կյանքային ա… միայն ակումբի մասին չի գրված

[StrangeLittleGirl]

Գտա, նորից կարդացի, թարմացավ, համոզվեցի՝ կյանքային ա… միայն ակումբի մասին չի գրված

Էսքան տարի հետո երևի կարամ ինձ թույլ տամ ասել, թե ինչի մասին ա: Էն ժամանակ գաղտնի էի պահում, չնայած շատերի համար ակնհայտ էր:

Ես սա գրել եմ իմ կյանքի էն փուլում, երբ որոշել էի այլևս չգրել, ու սա ինչ-որ տեղ հրաժեշտի գործ էր: Մի կողմից անդրադառնում էի իմ նախկին գործերին` մեղքի զգացումով, որ «սպանում եմ» նրանց, մյուս կողմից էլ ակումբին, որը պատճառ դարձավ, որ նման որոշում ընդունեմ:

[Alphaone]

Ժամանակին ես իրենց խարույկի բարձրացրեցի, դրանից հետո էլ են ապրում, անընդհատ հետևում, թվում է՝ դու ես իրենց հորինել, բայց գալիս է պահ, որ քեզ խլում են քեզանից ու իրենք են քեզ հորինում...
Շատ դուր եկավ...