Elmo-ի խոսքերից
… Է՜ ախպեր ջան։ Որ բանը հասնի պատերազմին, ապա դու չես էլ հասցնի «վայնենկոմատ»–ում բացատրես, որ դու այս պետության մեջ մաս չունես, անքան արագ քեզ ավտոբուսը կհացնի սահման, որ նույնիսկ տաք գուլպաներդ կմոռանաս այն տանը, որտեղ վարձով ես ապրում… Այնպես որ երկու ճանապարհ ունես՝ կամ շուտափույթ «գրին քարտ» ես շահում, կամ հոգեբանորեն լինում ես միշտ պատրաստ
Կարծում եմ դու այդժամ քեզ մենակ չես զգա, ես ու էլի շատերը կլինենք քո կողքին։ Սկզբունքորեն մի շանս կա, եթե ողջ մնանք ու պատերազմի ժամանակ մեզ դրսևորենք որպես հերոսներ՝ արծիվներ, անգղներ, բազեներ. առյուծներ և այլն, ապա պատերազմից հետո հնարավոր է դիրք ու պաշտոն զբաղեցնենք, գեներալներ դառնանք, մարզպետ ու թաղապետ… ի՞նչ իմանաս… կամ էլ քաղբանտարկյալ
Իսկ գլոբալ առումով եթե քեզ նման մտածենք, ապա այստեղ շատերս ճորտ ենք, պետության խորթ զավակներ, ծանր հարկերի, թանկ գների, ապօրինության, կեղտի մեջ բանող ստվերներ, մենք նույնիսկ արտոնյալների սեփական գազանանոցների հատակի մետլախը չարժենք, նրանց ջիպերի բանդաժի չափ չկանք, դա այս աշխարհի հի՜ն ավանդույթ դարձած մեծն ու պարադոքսալ անարդարությունն է։
Հ.Գ. Պատերազմը ամեն զինվորին տալիս է շանս՝ կյանքը և մարդուն նորից վերագնահատելու համար։
Կներեք օֆֆթոփի համար։
Մեջբերել
Էջանիշներ