Վարպետ-ի խոսքերից
Ավլել, սրբել, թափել... Հեռացնել, մաքրել, դուրս շպրտել փոշին, կեղտը, աղբը... Հեռու... Ահա թե ինչն էր ինձ գրավում այդ աշխատանքի մեջ. Ես այդպիսով ավլում–թափում էի ոչ այնքան փոշին ու աղբը, որքան տարիների ընթացքում սեփական հոգում կուտակված բացասական հույզերը, մտքերը, հուշերը՝ կապված բոլոր այն մարդկանց հետ, որոնք իմ կյանքը կամաց–կամաց իսկական գարշանքի էին վերածել... Ես նաև այդ մարդկանց էի ավլում–թափում իմ մոգական ցախավելով... Ինչ–որ չափով նաև ինքս ինձ...
Էջանիշներ