User Tag List

Նայել հարցման արդյունքները: Որ հեղինակի վերջաբանն եք ամենաշատը հավանել:

Քվեարկողներ
45. Դուք չեք կարող մասնակցել այս հարցմանը
  • Հեղինակ 1- տեսիլք

    1 2.22%
  • Հեղինակ 2- Գալաթեա

    2 4.44%
  • Հեղինակ 3- Ուլուանա

    19 42.22%
  • Հեղինակ 4- ivy

    9 20.00%
  • Հեղինակ 5- Chuk

    8 17.78%
  • Հեղինակ 6- Morfeus_NS

    2 4.44%
  • Հեղինակ 7- Kuk

    4 8.89%
Էջ 2 8-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 30 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 108 հատից

Թեմա: «Պատմվածք փակ աչքերով». ՄԱՍ ԱՌԱՋԻՆ

  1. #16
    Պո Վարպետ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    12.04.2006
    Հասցե
    Երեւան
    Տարիք
    46
    Գրառումներ
    1,739
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՀԵՂԻՆԱԿ 4

    – Այս ի՞նչ ես անում,– ասաց Սարան՝ աչքերը կլորացնելով ու համոզվելով, որ «մոգական ցախավելով վհուկը» իրենց գրասենյակի մոխրագույն մուկ Էմին է։
    – Ավլում եմ,– պատասխանեցի ես։
    Գորտը հետ–հետ գնաց ու նայեց իր ոտքերի մոտ դիզած տերևակույտին։
    – Ողջույն, Էմի,– ժպտաց ինձ Ալեքսը։
    – Ողջույն, Ալեքս,– փորձեցի ի պատասխան ժպտալ ես։
    Ու տիրեց անհարմար լռություն։
    – Զարմացած եմ, չէի սպասում քեզ այսպես տեսնել,– հոյակապ շրջազգեստի գոյություն չունեցող ծալքն ուղղելով՝ ասավ Սարան,– մենք էլ կարծում էինք՝ ավելի լավ աշխատանք ես գտել, դրա համար ես մեզ լքում։
    – Ճիշտ էիք կարծում,– չհրաժարվելով ժպիտիցս՝ ասացի ես։
    Գիտեի, որ ստում է. ես ամեն ինչ ասել էի շեֆիս, ասել էի, որ հոգնել եմ գրասենյակից, աշխատակիցներից, այդ կյանքից։ Իսկ այն, ինչ գիտեր շեֆս, դիտեր նաև Սարան։ Եվ հիմա չէի հասկանում, թե ինչու է չռած աչքերով կանգնել դիմացս ու ինձ հիմար վիճակի մեջ դնում... այն էլ՝ Ալեքսի ներկայությամբ։
    Թուքս կուլ տվեցի ու պինդ բռնեցի ցախավելս։
    – Ոչինչ չեմ հասկանում, Էմի։ Դու ինչ–որ խնդիրնե՞ր ունես։ Գուցե օգնության կարի՞ք ես զգում։
    Այդ պահին պատրաստ էի հեծնել ցախավելս ու հեռու թռչել, միայն թե այլևս չտեսնեի Գորտի կեղծավոր դեմքն ու դուրս պրծած աչքերը։ Ալեքսն էլ ձայն չէր հանում, կարծես այնտեղ չլիներ։ Բայց ես հո գիտեի՝ այնտեղ է...
    – Ես դվորնիկ եմ, ու ինձ մոտ ամեն ինչ կարգին է։ Շնորհակալություն հոգատարության համար, Սարա։
    – Եթե քեզ փող է պետք...
    Երանի աշնանը բոլոր գորտերը քուն մտնեին, անգամ մեր ֆիրմայի... Հանկարծ դադարեցի լսել Սարայի ձայնը, ականջներումս հնչեց չգիտես, թե որտեղից եկող աշնանային քնքուշ մեղեդի։ Դեմքիս վրա զգացի արդեն հարազատ դարձած քամու հպումը ու ամեն ինչ մոռացա՝ Սարային էլ, նրա ասածներն էլ։ Երաժշտությունը շարունակվում էր շոյել լսողությունս, ու ես ինքս էլ չնկատեցի, թե ինչպես վերցրեցի ցախավելս ու սկսեցի պտտվել միայն ինձ հասկանալի երջանիկ պարի մեջ՝ հետն էլ ավլելով Սարայի ու Ալեքսի շուրջը թափրտված տերևները։ Իսկական վհուկի պար էր։ Զարմանալի չէ, որ Գորտը քարացավ տեղում։ Հետո երևի ուշքի գալով՝ շտապեց հեռանալ։ Իսկ ես դեռ ավլում էի ու պարում։ Տեսնես մարդիկ գիտե՞ն՝ ինչ հոյակապ գործ է ցախավելով փողոցներ չափչփելը։ Թե՞ ցախավելի կախարդանքի մասին միայն խելոք վհուկները գիտեին... Մտքերս ինձ նորից տարան հեռուն։ Ուշքի եկա մեղմ ձայնից.
    – Էմի, իսկ վհուկներն աշխատանքից հետո սուրճ խմո՞ւմ են։
    Ալեքսն էր...
    Վերջին խմբագրող՝ Chuk: 31.10.2008, 19:06:
    В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
    только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…
    Чарльз Дарвин

  2. #17
    Պո Վարպետ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    12.04.2006
    Հասցե
    Երեւան
    Տարիք
    46
    Գրառումներ
    1,739
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՀԵՂԻՆԱԿ 5

    - Ինչպես տեսնում ես, - պատասխանելիս ձայնիս մեջ փորձեցի դնել հնարավորին չափ հանգստություն:
    - Ալի՜կ, սա արդեն յոթերորդն է, - դեպի Ալեքսը շուռ գալով ու իբր խղճահարված ձայնով ասաց Գորտը, - Խե՜ղճ աղջիկ: Բոսսը պատմում էր, որ երբ իրեն գործից հեռացրել է, այս խեղճը ծնկաչոք լացել ու խնդրել է իրեն պահել: Երևի գիտեր, որ ուրիշ գործ չի ճարելու, անպիտան է աշխատելու համար ու իր կյանքն այսպես ցախավելը գրկած է ավարտելու: Գնանք, Ալիկ, գնանք երեխեքին պատմենք, թող իրենք էլ իմանան, թե ու՜ր հասավ մեր Էմին...
    Որ իմ հրաժարականը պանրավաճառ շեֆս ներկայցրել է որպես ինձ վտարում, չգիտեի: Ուրիշ ժամանակ կկատաղեի, այդ մասին իմանալով: Բայց Գորտի ասածներում ինձ մի ուրիշ բան զարմացրեց ու մտքերս տարավ այդ ուղղությամբ: Սարան արդեն մտել էր Ալեքսի թևն ու ուզում էր քաշելով տաներ, երբ հարցրի.
    - Սպասի՛ր, սպասիր մեկ րոպե: Ինչու՞ յոթերորդը: Բա առաջին վեցն ովքե՞ր են:
    - Ինչպե՞ս, չգիտես, - անկեղծ զարմացավ Գորտը: - Ով որ գործ անել չգիտեր ու Բոսսը նրանց գործից հանում էր, այ քո նման հավաքարար էին դառնում, որտև ուրիշ բան անել չգիտեին: Հիշու՞մ ես Լիլին, Էնթոնիին, Ջոհն Սյուզակին, Ջերեմիին, Փոլ Վերբեքին ու Մարգրետ Թեչեր կրտսերին, դրանք բոլորը հիմա ցախավելի ընկերներ են:
    Սարան ու Ալեքսը հռհռալով հեռացան, ինձ թողնելով խոր շփոթմունքի մեջ: Եվ որտեղի՞ց ես պետք է իմանայի այդ ամենի մասին, եթե միշտ ինձ հեռու էի պահել իրենց կեղտոտ բամբասանքներից, իրար տակ փորոցիներից: Էշի մեկն էի, եթե էդ ամենը լսած լինեի, երևի թե սենց բան չանեի: Փաստորեն իսկի օրիգինալ չեմ եղել: Բայց այ շատ հետաքրքիր է. այն մյուսներն էլ են իմ նման ինքնակամ դուրս եկել, թե պանրավաճառ շեֆս նրանց իսկապես վտարած է եղել:
    Այս ամենի մասին մտածելիս շարունակում էի ավլել փողոցի կեղտն ու փոշին, չորացած տերևները, իսկ եթե դեմքիս մակիյաժ արած լինեի, ապա առատ արցունքներս այն կմաքրեին, կամ ավելի ճիշտ կլղոզեին դեմքիս:
    Սխալ արեցի, պիտի շարունակեի կարիերաս, պիտի հասնեի ու նստեի այդ պանրավաճառի տեղը, աշխատանքից վտարեի այդ դոդոշին ու նազուկ Ալեքսին, թող նրանք գային, փողոցները մաքրեին: Հետ գնալ էլ չեմ կարող. էլ դիպլոմ ու ռեզյումե չունեմ, պատռել ու գցել եմ: Ու հենց այս մտքերից մեջ էի, երբ հերթական տերևների խուրձը ցախավելովս մի կողմ գցեցի ու տեսա գետնին ընկած... պատռված դիպլոմս: Հետո էլ ասում են, թե հրաշքներ չեն լինում: Էնտուզիազմով վերցրի դիպլոմն ու... հիասթափություն... իմը չէր:
    Դեյվիդ Շնիցել, մարկետոլոգ... ահա թե ում էր պատկանում այդ դիպլոմը: Խեղճ մարդ, երևի իմ օրին է եղել, հոգնել բամբասանքներից ու իմ նման որոշել հեռանալ: Բայց ՍՏՈՊ: ՄԻ ՐՈՊԵ: Իսկ ինքը գիտի՞, որ մենակ չի, որ իր հետևից խոսելու են որպես իբրև տգետի... Պետք է դեմն առնել, գտնել այդ մարդուն և ասել, սեփական փորձից ասել. մի՛ հանձնվիր, պայքարի՛, մնա: Մեր նման բոլորը չի, որ պիտի գնան:
    Բայց ինչպե՞ս, ինչպե՞ս գտնել այդ Դեյվիդին:
    Ես դիպլոմը տեղավորեցի ծղոտե պայուսակիս մեջ ու մեծ տեմպով շարունակեցի ավլել փողոցը, որ շուտ պրծնեմ: Վերջացնելուց հետո վազեցի գրասենյակ: Սա միակ տեղն է, որ հիշեցնում է սովորական բիզնես աշխարհը, ու այս մեծ հիմնարկի միակ գրասենյակն է, իսկ բազմահազար աշխատողներից էլ միայն շեֆն ու ու նրան քարտուղարուհին են, որ գրասենյակային տեսք ունեն՝ իրենց էլեգանտ հագուստներով, այլ ոչ թե մեր՝ հավաքարարներիս նման:
    Քարտուղարուհուն ասացի, որ շեֆի հետ կարևոր գործ ունեմ ու մտա շեֆի մոտ: Իր բեղերը Պուարոյի նման ոլորած շեֆը պուլտով արագ անջատեց հեռուստացույցն ու սկսեց ձևացնել, թե ինչ-որ բան է գրում, գործ է անում:
    - Պարոն Կոտլով, - դիմեցի նրանց, - դիպլոմ եմ գտել՝ պատռված: Ինչպե՞ս հասցնեմ տիրոջը, ո՞նց գտնեմ:
    - Աաա՜, դիպլոմ, - ձանձրացած ասեց դդում հիշեցնող գլխով Կոտլովը: - Դա սովորական բան է: Դեռ շատ կտեսնես, Էմի, վարժվիր: Իսկ դա տար պահոց: Եթե տերը մի օր որոշի վերցնել, կգա, կվերցնի:
    - Պահո՞ց: Իսկ դա ի՞նչ է, - զարմացա ես:
    - Սիրահարների փողոց, 38 տուն: Գնա, կգտնես, կհասկանաս: Ահա և բանալին, - ընդհանուր խրձից մի բանալի առանձնացնելով մեկնեց ինձ: - Սա էլ միշտ մոտդ պահիր, դեռ շատ պետք կգա:[I]

    Դուրս եկա շեֆի գրասենյակից ու մի տաքսի նստելով հրահանգեցի գնալ շինարարների փողոց: Վարորդը արհամարհական ոտքից գլուխ չափեց ինձ, բայց այնուամենայնիվ ոտքը դրեց գազի պեդալին: Գտա 38 տունը: Մեկուսացած, կիսախարխուլ, արտաքուստ մռայլ տուն էր: Ասես ջահել ու կենսունակ փողոցում ծվարած, կյանքից ձանձրացած ու դժբախտ մի ծերուկ լիներ այդ տունը: Բացեցի դուռը: Մթության միջից քթիս զարկեց խոնավ ու փտած թղթի հոտը: Ներս մտա: Աչքերս աստիճանաբար սկսեցին վարժվել մթությանը ու ես սկսեցի զանազանել իրա վրա դարսված դիպլոմները. հազարավոր, հարյուր հազարավոր դիպլոմներ: Մի մասը հատակին էին ընկած, վրաները ոտնահետքեր. անխնամ, պատառոտված, դեղնած, վառված, կյանքից հեռացած բազում դիպլոմներ: Սիրտս կծկվեց: Որքա՜ն շատ են այն կեղծ աշխարհից փախնողները: Ոտքերիս ծայրերին բարձրանալով ձեռքիս դիպլոմը՝ Դեյվիդի դիպլոմը դրեցի դարսված դիպլոմների ամենավերևում: Անզգույշ շարժումիցս մի քանիսը թափվեցին: Մեկի վրա տեսա մի պատկառելի մարդու նկար... Մայքլ ՄակՔարտնի, քաղաքագետ... ճանաչեցի մեր փողոցի խեղճացած դեմքով, թախծոտ հայացքով մուրացիկին, ում ամեն օր 10 ցենտ էի տալիս:
    Օրիգինալ չեղա: Նրանցից մեկն եմ միայն, ոչ ավել: Ու չեմ փախել այն աշխարհից: Լուռ դուրս եկա պահոցից, իսկի չփորձեցի իմ դիպլոմը փնտրել այդ պահոց-բանտախցում: Բանալիով փակեցի դուռն ու ցախավելն ուսելով գնացի հեռու, փորձելով փախչել իրականությունից:
    Վերջին խմբագրող՝ Chuk: 31.10.2008, 19:11:
    В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
    только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…
    Чарльз Дарвин

  3. #18
    Պո Վարպետ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    12.04.2006
    Հասցե
    Երեւան
    Տարիք
    46
    Գրառումներ
    1,739
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    ՀԵՂԻՆԱԿ 6

    -Հա՛ ես եմ,- փորձեցի ինչքան հնարավոր է անտարբեր ու բնական ձայնով ասել ես:
    -Ի՞նչ ես անում այստեղ:
    -Գործ եմ անում,- ասեցի ես ու շարունակեցի աշխատանքս՝ նրանց ներկայությունից մազաչափ իսկ չամաչելով:
    Ալեքսը, որ քիչ հեռու էր կանգնած Գորտից, առաջ եկավ, կանգնեց նրա կողքին ու սկսեց շատ ուշադիր զննել ինձ. կարծես Ամազոնի ջունգլիներից բերված մի արտասովոր կենդանի լինեի:
    Ես բարձրացի հայացքս, նայեցի նրանց ու… ու սկսեցի ծիծաղել… աշնան հոյակապ տեսարան. խոնավ, քամուց խելագարի պես այս ու այն կողմ նետվող գույնզգույն, բազմապիսի երանգներով տերեւներ, մեռնող արեւի վերջին ճառագայթները փայլփլող ասֆալտի վրա ու… նրա՜նք. ինչքա՜ն արհեստական էին թվում նրանք այդ տեսարանի վրա, ինչքա՜ն ծիծաղելի էին: Կյանքումս երբեք այդպես չէի ծիծաղել՝ լիաթոք բարձրաձայն… աստվա՜ծ իմ, ի՜նչ ծիծաղելի են նրանք. ասես թագավորական ոսկեզօծ պալատի դահլիճի մեջտեղում դրված երկու ցախավել լինեին…
    -Ցախավե՜լ,- կրկնեցի ես բարձրաձայն ու շարունակեցի քրքջալ,- չէ՛, հաստատ իմ ցախավելը ավելի շատ կսազեր թագավորական դահլիճին, քան այս երկու տխմարները բնության այս հրաշք տեսարանին:
    Նրանք երկուսով ապուշ կտրած ինձ էին նայում. մի՞թե սա Էմին է, երբեմնի այն հավասարակշռված, համեստ, սուսիկ- փուսիկ աղջիկը, ի՞նչ է անում այստեղ, ի՞նչ է կատարվում նրա հետ: Իսկ ես… ես նայում էի նրանց ու քրքջում…
    -Հը՜մ, սրա վերջը սա էլ պետք է լիներ,- մի կերպ ուշքի գալով արտաբերեց Ալեքսը:
    -Գնա՛նք, թանկագինս. Էմին գժվել է,- վրա բերեց Գորտը:
    Նրանք շրջվեցին ու միմյանց ինչ-որ բաներ փսփսալով շարունակեցին իրենց ճանապարհը: Ես դեռ երկար նայում էի նրանց հետեւից ու ծիծաղում: Թող՛, թո՛ղ մտածեն, որ ես գժվել եմ. դա ինձ բացարձակ չի հուզում: Ես գտել եմ ինքս ինձ կիսադատարկ փողոցներում պար բռնած տերեւների, աշնանային ռոմանտիկայի ու իմ սեփական միայնության մեջ: Ես ինձ այսպիսին դուր եմ գալիս: Ես նկարիչ եմ, ցախավելն իմ վրձինն է, իսկ փողոցը՝ կտավս. ես գտել եմ թեկուզ ուրիշների համար տարօրինակ թվացող, թեկուզ շատ փոքրիկ, բայց ի՛մ երջանկությունը…
    …Ես գտել եմ ինքս ինձ…
    В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
    только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…
    Чарльз Дарвин

  4. #19
    Պո Վարպետ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    12.04.2006
    Հասցե
    Երեւան
    Տարիք
    46
    Գրառումներ
    1,739
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    ՀԵՂԻՆԱԿ 7

    Նրանց հայտնվելու առաջին իսկ ակնթարթից մտքերս թռչում էին միայն մեկ ուղղությամբ, այն է` հնարավորինս շուտ ավարտին հասցնել պատահական և ինձ համար անցանկալի հանդիպումը` ազատվելու համար այն տհաճ հարցերից, որոնք, ամենայն հավանականության, պետք է սկսեին տեղալ գլխիս ճիշտ այնպիսի անսպասելիությամբ և դաժանությամբ, ինչպես լինում է լոնդոնյան անձրևների դեպքում: Ցավոք, բոլոր ճիգերս ապարդյուն անցան: Լսեցի առաջին հարցը, որն արդեն իսկ հասցրել էր ոչնչացնել իր ճանապարհին հայտնված յուրաքնչյուր տառ` առանց խնայելու նույնիսկ «բարև» կոչված հրաշքը: բնական է, որ նման դեպքերում առաջին հարցը դեմքիդ շպրտելու գայթակղությանը չեն դիմանում առավել անզուսպ բնավորություն ունեցողները, և այս դեպքը բացառություն չէր.
    -Ինչո՞ւ նախընտրեցիր փողոցը,-շտապեց զրույցի բռնվել Սարան` առանց թաքցնելու գլխում անդադար վերարտադրվող հեգնանքը, որ հաճախ հարձակվում է զրուցակցի վրա նույնիսկ Սարայի կամքից անկախ:
    Դեռ չէի հասցրել գոնե գլխումս շարադրել մտքերս, երբ դեմքիս վրա զգացի հերթական կոպիտ հարցի հարվածից ստացված ցավը, որը ոչ այնքան հարց էր, որքան անձիս արժանապատվության դեմ ուղղված մարտահրավեր:
    -Մի՞թե կարելի էր գրիչը փոխանակել ցախավելի հետ, թուղթը` բետոնե հատակի և ասֆալթի:
    Եթե շարունակեի կիրառել` մտքումս սևագրել, մաքրագրել և նոր միայն արտահայտվելու մեթոդը, դեռ մարտը չսկսված տանուլ կտայի. դիմացինին ծաղրանքի առարկա դարձնելու համար Սարային երկար ժամանակ հարկավոր չէր, ավելին` նրան ժամանակ ընդհանրապես հարկավոր չէր, նմանատիպ մտքերի պակաս նրա մոտ երբեք չէր զգացվում: Քաջ գիտակցելով Սարայի աստվածատուր տաղանդը` որոշեցի հակառակ մարտավարություն ընտրել` մեղմ, բարի ժպիտ և անկեղծ պատասխան.
    -Իհարկե, Սարա, դու ինչպես միշտ ճիշտ ես` փողոցն այնքան էլ նախընտրելի չի, և ես երբևէ այն չեմ նախընտրել, ես բնությունն եմ նախընտրել` ծառեր, նրանց վրա ծնվող և օդում մահացող գույնզգույն տերևներ:
    Զարմանալի էր, բայց Ալեքսին գոհացրեց պատասխանս. ամեն դեպքում, նրա դեմքի արտահայտությունն ինձ վրա այդպիսի տպավորություն թողեց: Իսկ Սարան հանձնվելու ցանկություն չուներ.
    -Բնությունը կարելի է վայելել գրասենյակի պատուհանից նայելով, աշխատանքի գնալիս, աշխատանքից տուն վերադառնալիս, իսկ դու ընտրել ես անմիջական շփումը աղբի հետ,-շարունակեց ծաղրել դոդոշը:
    Ալեքսի հայացքը հուշում էր, որ Սարայի խոսքերը բացասաբար են ազդում նաև իր նյարդերի վրա, և մի պահ նույնիսկ կարծեցի, թե նա կմիջամտի, բայց մի քանի վայրկյան տևած լռությունը, սեփական կոկորդն անխնա պատռելով, ականջիս մեջ բղավում էր` ինձ հիշեցնելով այն «վախ» կոչվածի մասին, որ հավերժ բնակվել և այժմ էլ շարունակում է բնակվել Ալեքսի բնավորության մեջ` մի հսկայական տարածք զբաղեցնելով: Որոշեցի հետևել լռության խորհրդին և ինքս պատասխանել դոդոշին` չմոռանալով իհարկե մեղմ ու բարի ժպիտը, ինչպես նաև անկեծությունը.
    -Գիտե՞ս, Սարա, յուրաքանչյուր մարդ յուրովի է վայելում բնությունը. ես ընտրել եմ ինձ ավելի հոգեհարազատ տարբերակը: վայելիր այն, ինչպես ուզում ես..-մտադիր էի երկար շարունակել միտքս, բայց խոսքս անզգուշորեն ընդհատեց մեզանից ոչ այնքան հեռու կանգ առած մեքենայի մեջից հնչած ոչ այնքան հաճելի, ծանոթ ձայնը. պանրավաճառից ոչնչով` նույնիսկ վրայի տհաճ հոտով չտարբերվող երբեմնի շեֆս էր, որ վայելում էր սեփական վարորդ ունենալու իր վաղեմի երազանքը`առանց բացառության` յուրաքանչյուր վայրկյան զզվանք պարգևելով վարորդին.
    -Ալեքս, ինչո՞ւ եք կանգնել, ի՞նչ է` չե՞ք նկատել, որ անձրև է տեղում:
    Նա չէր սխալվում, իրոք որ անձրև էր տեղում, բայց մենք դրա մասին մտածելու ժամանակ չունեինք, չէինք զգում, որ անձրևի կաթիլները հասցրել են թրջել բոլորիս. տարված էինք այն լարված մթնոլորտով, որ առաջացրել էր երկկենցաղ Սարան, և եթե այդ լարվածությունը անկրկնելի հաճույք էր պարգևում Սարային, ապա նույնը չէր կարելի ասել Ալեքսի մասին, նա ցանկանում էր մեկ վայրկյան շուտ տեսնել այդ խոսակցության` քիչ թե շատ բարի ավարտը:
    -Կտանե՞ք մեզ մինչև կանգառ,-խնդրեց Ալեքսը:
    -Հակառակ ուղղությամբ ենք գնում,-լսվեց առհամարական պատասխանը:
    Նայեցի Սարայի դեմքին` փորձելով հասկանալ` արդյոք վիրավորվե՞ց իր սիրելի տնօրենի պատասխանից, բայց չհասցրի հասկանալ. այս անգամ խանգարեց ձայնը, որ հնչեց ետևումս գտնվող պանդոկից.
    -Ի՜դա, համեցիր միասին ճաշենք:
    -Կներեք, տնօրենս է կանչում: Հաջողություն…
    В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
    только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…
    Чарльз Дарвин

  5. #20
    Պո Վարպետ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    12.04.2006
    Հասցե
    Երեւան
    Տարիք
    46
    Գրառումներ
    1,739
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    Քվեարկեք խնդրեմ
    Քվեարկությունն ավարտվելու է 10 օրից:
    В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
    только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…
    Чарльз Дарвин

  6. #21
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    Բա էս պատմվածքը վերնագիր չունի՞։

  7. #22
    Պո Վարպետ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    12.04.2006
    Հասցե
    Երեւան
    Տարիք
    46
    Գրառումներ
    1,739
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բա էս պատմվածքը վերնագիր չունի՞։
    Չէ Ուներ, բայց հանեցինք Գիտես ինչ եմ մտածել? Որ հեղինակը որ հաղթի, թող նա էլ ամբողջ պատմվածքի համար վերնագիր որոշի, ինչ կասես?
    В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
    только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…
    Чарльз Дарвин

  8. #23
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    Մեջբերում Վարպետ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չէ Ուներ, բայց հանեցինք Գիտես ինչ եմ մտածել? Որ հեղինակը որ հաղթի, թող նա էլ ամբողջ պատմվածքի համար վերնագիր որոշի, ինչ կասես?
    Հաղթել–չհաղթելու միտքն ընդհանրապես մտքովս չէր անցել. կարծում էի ուղղակի քննարկում է լինելու։ Բայց դե էդպես լավ է՝ ով հաղթի, թող նա էլ ասի վերնագիրը։

  9. #24
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    Նոր կարդում էի ու հիանում ամեն տարբերակով։ Իսկ մի պահ նույնիսկ լիաթոք ծիծաղել եմ՝ տեսնելով, թե ինչպես է Հեղինակ 5-ը անգլիացի Ալեքսին հայավարի Ալիկ սարքել։

  10. #25
    Պո Վարպետ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    12.04.2006
    Հասցե
    Երեւան
    Տարիք
    46
    Գրառումներ
    1,739
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Նոր կարդում էի ու հիանում ամեն տարբերակով։ Իսկ մի պահ նույնիսկ լիաթոք ծիծաղել եմ՝ տեսնելով, թե ինչպես է Հեղինակ 5-ը անգլիացի Ալեքսին հայավարի Ալիկ սարքել։
    Բա ես ինչ երանության մեջ էի~
    Ինձ թվում ա սա շատ սիրուն պրոյեկտ ա, ու ահավոր ոգևորված եմ
    В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
    только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…
    Чарльз Дарвин

  11. #26
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    Էդ նույն շարքից է նաև Հեղինակ 7-ի՝ Էմիին Իդա սարքելը։
    Վայ, էս ինչ հավես գրվածքներ են։

  12. #27
    Պատվավոր անդամ Second Chance-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.06.2007
    Գրառումներ
    1,143
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    Շատ շատ լավ միտք է այս «մրցույթ-թեման» Մեծ հաճույքով կարդացի: Ինձ ամենաշատը 3րդն ու 4րդը դուր եկան, 3րդը որպես հումորային , 4րդը ընդհանրապես ամենահաջողվածն է ըստ ինձ, ու ամենահարմար շարունակությունը՝ մի տեսակ թե բնական է թե.... չգիտեմ միայն թե վհուկ բառը կփոխեի ինչ որ ուրիշ բառով
    Love has an enemy, but it is already defeated!

  13. #28
    զԳյուլնազդ հելվետիկ Տատ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.06.2008
    Հասցե
    Շվեյցարական Ալպեր
    Գրառումներ
    1,026
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    Հոյակապ միտք: Հրաշք: Փշաքաղվելու բան: Ցենտր:

    իսկ միայն մի ձայն ունեն՞ք:

  14. #29
    Bring out your dead!!! Ֆրեյա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    12.02.2008
    Գրառումներ
    2,543
    Բլոգի գրառումներ
    11
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    Իսկապես որ, բոլորն էլ լավն էին...
    Ափսոս մի քանիսի օգտին չենք կարող քվեարկել
    Some are born to sweet delight,
    Some are born to an endless night,
    End of the night...

  15. #30
    .T.
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.10.2007
    Գրառումներ
    144
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. "Պատմվածք փակ աչքերով": Ընթերցում ենք և քվեարկում:

    Մեջբերում Վարպետ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Չէ Ուներ, բայց հանեցինք Գիտես ինչ եմ մտածել? Որ հեղինակը որ հաղթի, թող նա էլ ամբողջ պատմվածքի համար վերնագիր որոշի, ինչ կասես?
    Կարծում եմ, որ ամեն վերնագիր ստեղծագործությանը յուրօրինակ շունչն է տալիս, որի բացակայության դեպքում գործը կաղ է դառնում՝ ինչ որ բան պակասում է։ Գտնում եմ, որ ավելի լավ կլիներ եթե ամեն շարունակություն իր վերնագիրը ունենար, իսկ հաղթողի տարբերակը էսպես թե այն էնպես իր վերնագրով էլ թող մնա։

Էջ 2 8-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Արձակ. «Պատմվածք փակ աչքերով». ՄԱՍ ՎԵՑԵՐՈՐԴ
    Հեղինակ՝ Ռուֆուս, բաժին` Պատմվածք փակ աչքերով
    Գրառումներ: 13
    Վերջինը: 12.06.2012, 14:22
  2. Արձակ. «Պատմվածք փակ աչքերով». գլխիվայր
    Հեղինակ՝ Շինարար, բաժին` Պատմվածք փակ աչքերով
    Գրառումներ: 2
    Վերջինը: 23.12.2010, 00:14
  3. Արձակ. «Պատմվածք փակ աչքերով». մաս հինգերորդ
    Հեղինակ՝ Շինարար, բաժին` Պատմվածք փակ աչքերով
    Գրառումներ: 440
    Վերջինը: 02.11.2010, 11:36
  4. Արձակ. «Պատմվածք փակ աչքերով». մաս չորրորդ
    Հեղինակ՝ Շինարար, բաժին` Պատմվածք փակ աչքերով
    Գրառումներ: 147
    Վերջինը: 25.09.2010, 20:23
  5. Արձակ. «Պատմվածք փակ աչքերով». ՄԱՍ ԵՐՐՈՐԴ (III)
    Հեղինակ՝ Վարպետ, բաժին` Պատմվածք փակ աչքերով
    Գրառումներ: 61
    Վերջինը: 18.08.2009, 00:09

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •