Համաձայն չեմ, թե առաջին գրողի ոճը պետք է պահպանել։ Այս պրոյեկտի ամբողջ համն ու հոտն էլ հենց այն է, որ ամեն մարդ իր ձևով է շարունակում՝ միևնույն ժամանակ փորձելով ամբողջական պատմվածք ստանալ։ Այլապես կստացվի նմանակում. ով առաջին սկսեց, նրա ոճին էլ մյուսները նմանակում են, ինչը իմ կարծիքով այնքան էլ հաճելի բան չի. գոնե ընթերցողի տեսանկյունից։ Երբ երեք հեղինակներ են, ես՝ որպես ընթերցող, ամեն մեկի գրածում ուզում եմ հենց նրա ձեռագիրը տեսնել ու հաճույյք ստանալ երեք տարբեր ձեռագրերով կազմված պատմվածքը կարդալուց։ Ինչն իմ կարծիքով շատ լավ էր ստացվել Չուկի, Ուլուանայի ու տեսիլքի մոտ։ Ոչ Ուլուանան, ոչ տեսիլքը Չուկի ոճով չէին գրել. պատմվածքն էլ շատ հաջող էր ստացվել։ Օրինակ՝ Ուլուանայի մասը կարդալիս, ես հենց իրեն էի էնտեղ տեսնում, ոչ թե Չուկի ոճը։Բարեկամ-ի խոսքերից
Իսկ ընդհանրապես, էս պռոյեկտում ամենապատասխանատուն առաջին գրողն ա, ինչ ոճով սկսեց՝ պետք ա շարունակես, այլապես անկապություն կդառնա: Ու եթե անկապությամբ ա սկսվել, ուրեմն անկապությամբ էլ պետք ա շարունակես, որ անկապություն չդառնա
Կոնկրետ դիվիի ոճը լավ էլ օրիգինալ ա, ես մոտավորապես տենց մի բան էլ սպասում էի, ուղղակի պետք էր նույն լադի տակ շարունակել, թե ինչքանով ստացվեց, եսիմ
Հիմա նրանից, որ դու պահպանել ես Դիվի ոճն ու «լադը», չեմ կարող ասել, թե պատմվածքը շահել է։
Մեջբերել
Էջանիշներ