User Tag List

Էջ 6 9-ից ԱռաջինԱռաջին ... 23456789 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 76 համարից մինչև 90 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 122 հատից

Թեմա: Համո Սահյան

  1. #76
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.04.2010
    Գրառումներ
    20
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ԵՍ ԿՈՒԶԵԻ

    Ես կուզեի քեզ հետ կիսել
    Վերջին պատառն իմ հացի,
    Ես կուզեի քեզ հետ կիսել
    Վերջին արցունքն իմ լացի:
    Ես կուզեի քեզ հետ կիսել
    Սրտիս բեկորը վերջին,
    Ես կուզեի` քո գրկի մեջ
    Մթներ իմ օրը վերջին...
    Ես կուզեի` ինչ որ ունեմ
    Իբրև նվեր տայի քեզ,
    Ես կուզեի... Բայց ինչ անեմ
    Եթե հանկարծ դու չուզես:

  2. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Agni (20.05.2010), ars83 (20.05.2010), E-la Via (28.12.2010), Lílium (18.07.2013), Meme (09.07.2010), Nadine (20.05.2010), Yevuk (20.05.2010), Արևածագ (20.05.2010), Ինչուիկ (09.07.2010), ԿԳԴ (30.09.2010)

  3. #77
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.04.2010
    Գրառումներ
    20
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ձկնիկն առվին խուտուտ տվեց,
    Եվ առուն պարզ ու անբիծ
    Քրքջալով ուշաթափվեց
    Ու ձորն ընկավ քարափից...
    Զարկվեց քարին, ուշքի եկավ,
    Շուրջը նայեց կասկածով
    Եվ մի կապույտ ժպիտ շուրթին
    Ճամփա ընկավ դեպի ծով:
    Վերջին խմբագրող՝ you: 20.05.2010, 14:05:

  4. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Agni (20.05.2010), Ariadna (20.05.2010), ars83 (20.05.2010), Chilly (09.07.2010), Hripsimee (09.09.2010), Yevuk (20.05.2010), Արևածագ (20.05.2010), Ինչուիկ (09.07.2010), Ձայնալար (04.09.2010)

  5. #78
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.04.2010
    Գրառումներ
    20
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես չեմ կարող չարհամարհել
    Այն զավակին
    Որ իր հորն է մեղադրում
    Իր անճարակ,
    Խեղճ ու կրակ խելքի համար:
    Ես չեմ կարող չարհամարհել
    Այն աչքը դուրս պահած կնկան,
    Որ մարդուն է մեղադրում
    Իր սեփական մեղքի համար:
    Ես չեմ կարող չարհամարհել
    Այն կուշտ ու կուռ երեխային
    Որ լալիս է ու չի քնում,
    Ով այն հյուրին պնդաճակատ,
    Որ գալիս է ու չի գնում:
    Ես չեմ կարող չարհամարհել
    Այն փոքրամիտ մեծավորին,
    Որ կարգում է գործի գլուխ
    Իր անգլուխ մերձավորին:

    Եվ վերջապես ես չեմ կարող
    Չարհամարհել այն պատանուն,
    Որ հոր առաջ հորից խլած
    Գլխարկով է հպարտանում:
    Վերջին խմբագրող՝ you: 20.05.2010, 21:52:

  6. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Meme (09.07.2010), Yevuk (20.05.2010), Հենրիկ Բաբաջանյան (20.05.2010)

  7. #79
    Dangereuse Lionne_en_Chasse-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.05.2006
    Հասցե
    Quelque part dans le monde
    Գրառումներ
    541
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՄԱՍՐԵՆԻ

    Աշխարհի չարից փախած,
    Խոկոմ ես բոլոր տարին,
    Լուռ ու մունջ նստած քարին,
    Ոտքերդ քարից կախած:

    Ոչ մեկին նեղում ես դու,
    Ոչ մեկից բան ես խնդրում,
    Ոչ մեկի ջուրն ես կտրում,
    Ոչ մեկին շեղում ես դու:

    Ծաղկում ես ամեն տարի,
    Բուրմունքդ հովին տալով,
    Նեկտարդ մեղվին տալով,
    Պտուղդ` ում պատահի:

    Խփում է ցուրտը ձմռան,
    Մտնում ես քո ներսը դու...
    Տեսնո՞ւմ ես, թե ես ու դու
    Ինչքան ենք իրար նման:

    ...............................................................

    Եթե ձեզանից մի լուր չունենամ,
    Եվ դրա համար սիրտս չճաքի
    Ձեր գիրկն ընկնելու մի դուռ չունենամ,
    Եվ, ախ, սրտիցս արյուն չկաթի
    Ձեզ հետ խոսելու իմ տենդի թաքուն
    Բոցը խեղճանա ու չճարճատի,
    Ձայնս չթնդա, բառս չպայթի,
    Իմ թախանձական այս խնդրանքը ձեզ`
    Տապանագիրս գրեք ճակատիս,
    Հռչակեք, որ իմ մահարձանն եմ ես:

    ---------- Ավելացվել է՝ 22:46 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 22:44 ----------

    ԻՆՁ ԲԱՑ ԹՈՂԵՔ ԵՍ ԳՆԱՄ


    Չէ, ժամանակն է կարծես,
    Ինձ բաց թողեք, ես գնամ:
    Թող ամեն ինչ մնա ձեզ
    Ինձ բաց թողեք, ես գնամ:
    Քանի շնչում եմ մի քիչ
    Եվ մնում եմ դեռ մի քիչ
    Իմ երեսի ջրով ես, -
    Ինձ բաց թողեք, ես գնամ:
    Դեռ մոր ծիծը բերանում -
    Իմաստուն է երեխան...
    Էլ ո՞վ կա, որ խրատես,
    Ինձ բաց թողեք, ես գնամ:
    Ինչ իմ աչքով չտեսա,
    Ձեր աչքերով կտեսնեմ,
    Ի՞նչ ասել է. <<մնա, տես >>,
    Ինձ բաց թողեք, ես գնամ:
    Թմրել են սիրտ ու գլուխ...
    Ոչ ծիծաղն է մի ծիծաղ,
    Ոչ էլ ցավն է ցավի պես,
    Ինձ բաց թողեք, ես գնամ:
    Կայմ ու կողերը ջարդված,
    Անառագաստ ու անղեկ
    Եվ անդրոշ նավի պես
    Ինձ բաց թողեք, ես գնամ:
    Իմ առնելիքը առա
    Եվ տալիքը տվի...
    Եվ բախտից գոհ եմ այնպես,
    Ինձ բաց թողեք, ես գնամ:




    Ինչքան ցավեր են անցել աշխարհից,
    Բայց աշխարհն էլի տնքում է ցավից...

    Տիեզերքներ է թռիչքով չափում
    Եվ ինքը ցավից գլուխ չի թափում...

    Եթե կա Աստված, թող այնպես անի,
    Որ լինեմ վերջին մեռնողն աշխարհի:

    Եվ այնպես անի, որ ինձ հետ առնեմ,
    Աշխարհի բոլոր ցավերը տանեմ:

    Ինձանից հետո աշխարհի վրա
    Թող ոչ մի մորմոք ու ցավ չմնա...

    Թող մնա միայն ցավը երկունքի,
    Եվ միայն սիրո մորմոքը մնա

    ---------- Ավելացվել է՝ 23:01 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 22:46 ----------

    - Ի՞նչ ես նախընտրում, երբ հաստատ գիտես,
    Որ երկրի վրա
    ՈՒ երկրից անդին սուտ է դրախտը:
    Ասա, աղավնու հանապազօրյա
    Հավատարմությո՞ւնն իր բնի հանդեպ,
    Թե՞ արագիլի իմաստուն գաղթը:
    - Ես նախընտրում եմ գետերի բախտը,
    Որ և մնում են սեփական տանը
    Եվ հեռանալով գնում, խառնվում
    Անքուն ծովերի ու օվկիանոսների
    Բուռն ու ալեկոծ հավերժությանը:
    Il y a des gens qui augmentent votre solitude en venant la troubler...

  8. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Արևածագ (30.09.2010), Ինչուիկ (09.07.2010), Մելիք (22.09.2010)

  9. #80
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ...քնած տեղս բաց եմ լինում,
    դու ինձանից նեղանում ես...
    սրտիս ցավից լաց եմ լինում
    դու ինձանից նեղանում ես......
    նեղանալը քարը գլխին, սկսում ես նեղացնել...
    էս ինչ տեսակ զարմանք բան է,
    չես էլ ուզում մի հարցնել`
    ինչից է որ քնած տեղը
    մարդը հանկարծ բաց է լինում...
    ...և ինչ վերք է, որի ցավից
    նստում, մեկ մեկ լաց է լինում...

  10. Գրառմանը 15 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    A.r.p.i. (09.07.2010), Agni (09.07.2010), Chilly (09.07.2010), E-la Via (28.12.2010), Lílium (18.07.2013), Meme (09.07.2010), My World My Space (09.07.2010), Nadine (09.07.2010), Անտիգոնե (30.09.2010), Արևածագ (13.12.2010), Գանգրահեր (20.05.2011), Ինչուիկ (09.07.2010), ԿԳԴ (30.09.2010), Հայուհի (09.07.2010), Նաիրուհի (30.09.2010)

  11. #81
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սահյանի էս գործն առանձնահատուկ համամարդկային հայկականություն է բուրում։ Թե՞ հայկական համամարդկայնություն...

    Մայրամո´ւտ, Մասյաց գագաթին
    Խարույկդ վառած մեռնեի,
    Արևից, հողից, հողմերից
    Կարոտս առած մեռնեի,
    Իմ վերջին հառաչի միջից
    Գոհության ճիչը բողբոջեր,
    Արտերս, արտերս վարած,
    Պարտքերս մարած մեռնեի։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  12. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lílium (18.07.2013), My World My Space (01.10.2010), Արևածագ (30.09.2010), ԿԳԴ (30.09.2010)

  13. #82
    Ամենքս մեր տեղն ունենք... My World My Space-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    28.03.2009
    Հասցե
    Իմ տեղում....
    Գրառումներ
    3,637
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ԵՍ ՀԱՐՈՒՍՏ ԷԻ

    Ես հարուստ էի։ Ես կարող էի
    Իմ անհատնելի երազանքներով
    Գնել յոթ երկինք ու տալ քեզ նվեր։
    Բայց դու երկնքի կարիք չունեիր,
    Քեզ լոկ մի կապույտ թաշկինակ էր պետք
    Իմ կապույտ–կապույտ
    Արտասուքները սրբելու համար։

    Ես հարուստ էի։ Ես կարող էի
    Իմ վերհուշերի անհուն պաշարով
    Գնել աշխարհի ծովերը բոլոր
    Ու տալ քեզ նվեր,
    Բայց դա ծովերի կարիք չունեիր,
    Քեզ հարկավոր էր լոկ մի հայելի՝
    Մազերիդ վրա
    Մատներիս մեղքը տեսնելու համար։

    Ես հարուստ էի։ Ես կարող էի
    Անվերջանալի իմ կորուստներով
    Գնել Հարդագողն ու տալ քեզ նվեր։
    Դու Հարդագողի կարիք չունեիր,
    Քեզ լոկ մի խավոտ ուղեգորգ էր պետք՝
    Վրան քանդակված
    Իմ ոտնահետքը տեսնելու համար։

    Ես հարուստ էի։ Ես կարող էի
    Իմ անհատնելի տառապանքներով
    Գնել յոթ աշխարհ,
    Հայտնի և անհայտ մայրցամաքներով,
    Ու տալ քեզ նվեր։
    Դու մայրցամաքի կարիք չունեիր,
    Քեզ մի ածու էր հարկավոր միայն
    Իմ ցանած հերկը տեսնելու համար։

    Ես հարուստ էի։ Ես կարող էի
    Իմ անհատնելի հղացումներով
    Գնել յոթ հազար հավիտենություն
    Ու տալ քեզ նվեր։ Բայց դու, հիրավի,
    Հավիտենության կարիք չունեիր,
    Քեզ մի մեղրամիս, մի մեղրատարի
    Եվ մի արծաթե հարսանիք էր պետք,
    Քո բախտի վրա և ուսիդ վրա
    Իմ հասնող ձեռքը տեսնելու համար։


    Ես հարուստ էի։ Եվ թվում էր, թե
    Ինձանից հարուստն աշխարհում չկա
    Ու չի լինելու։
    Բայց դու ինձանից հարուստ դուրս եկար,
    Դու, անհատնելի իմ հարստություն:


    ՍԵՎ ՔՐՏԻՆՔ Է ՔԱՄՈՒՄ

    Սև քրտինք է քամում քարանձավը կրկին,
    Սև երախը բացել և սև ամպ է լափում,
    Մոշի թուփը կանգնել քարանձավի հոնքին
    Եվ խեղճ առվի գլխին սև կարկուտ է թափում:

    Սև մշուշի միջից կարմիր բոց է բխում—
    Մախրենին է մխում քարե բարձի վրա,
    Ո՞վ իմանա արդյոք, ի՞նչ մտքեր են գլխում
    Եվ ինչե՞ր է խորհում
    Քամիների անհոգ անցուդարձի վրա։

    Թափուր ձորի վրա
    Ծիծեռնակի թափուր բույնն է կախվել նորից,
    Եվ մասրենին՝ թափուր կածանների վրա
    Իր երազի կարմիր ասուպներն է թափում։

    Առվի փեշերն ի վեր
    Մի բուռ խոնավ կանաչ ծիծաղում է ձորից.
    Թե, հա, տեսեք-տեսեք, ես պատրանքն եմ գարնան,

    Մեկը լինի ասի, վերջին, վերջին կանաչ,
    Դու այդ ո՞ւմ ես խաբում...

    Դու այդ ո՞ւմ ես խաբում, երբ անտառի դեղին
    Խելքը վերջին մրսած մացառին է անցել,
    Եվ քարափներն անգամ իմաստուն են դարձել։
    Շուն գնեք, դա փողով անկեղծ սեր գնելու միակ միջոցն է...

    Իմ քաղաքում....

  14. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Agni (30.09.2010), E-la Via (28.12.2010), Lílium (18.07.2013), Milli (10.09.2011), Smokie (14.10.2010), Tig (30.09.2010), Yeghoyan (30.09.2010), Արևածագ (30.09.2010), ԿԳԴ (30.09.2010), Նաիրուհի (30.09.2010)

  15. #83
    Ամենքս մեր տեղն ունենք... My World My Space-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    28.03.2009
    Հասցե
    Իմ տեղում....
    Գրառումներ
    3,637
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ԲԱՌԱՉԸ

    Անտաոն ասես Ծիր-կաթինից էր կախված,
    Ոտից-գլուխ, ոտից-գլուխ թաթախված
    Առավոտի շողաթաթախ ցողերով,
    Առավոտի ցողաթաթախ շողերով։
    Հավքը հավքի բերանից խոսք էր խլում.
    Ողջ անտառն էր մի հավք դառած ծլվլում:
    Ղողանջում էր ծլվլոցի մեջ կանաչ
    Եղջերուի ցողաթաթախ մի բառաչ։
    Ցողաթաթախ երանություն։ Եվ հանկարծ
    Հեռու–հեռվում, մի խուլ որոտ, ծուխ ու կայծ...
    Ու ձորն ընկավ անտառի աչքի առաջ
    Եղջերուի արնաթաթախ մի բառաչ...

    Անտառն ասես Ծիր-կաթինից էր կախված,
    Ոտից-գլուխ արցունքի մեջ թաթախված։
    Շուն գնեք, դա փողով անկեղծ սեր գնելու միակ միջոցն է...

    Իմ քաղաքում....

  16. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lílium (18.07.2013), Tig (01.10.2010), Նաիրուհի (30.09.2010), Շինարար (01.10.2010)

  17. #84
    Ամենքս մեր տեղն ունենք... My World My Space-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    28.03.2009
    Հասցե
    Իմ տեղում....
    Գրառումներ
    3,637
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Չասեք, թե ուրիշ մեկը կարող էր սա նկարագրել....

    Մեջբերում My World My Space-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ԲԱՌԱՉԸ

    Ղողանջում էր ծլվլոցի մեջ կանաչ
    Եղջերուի ցողաթաթախ մի բառաչ։
    Ցողաթաթախ երանություն։ Եվ հանկարծ
    Հեռու–հեռվում, մի խուլ որոտ, ծուխ ու կայծ...
    Ու ձորն ընկավ անտառի աչքի առաջ
    Եղջերուի արնաթաթախ մի բառաչ...
    Շուն գնեք, դա փողով անկեղծ սեր գնելու միակ միջոցն է...

    Իմ քաղաքում....

  18. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Արևածագ (01.10.2010), Նաիրուհի (01.10.2010)

  19. #85
    արևելքից Արևածագ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    02.01.2010
    Հասցե
    Սարատով
    Գրառումներ
    1,326
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի բանաստեղծություն էլ ես դնեմ, որ ինձ անընդհատ մտորումների մեջ է գցում հենց նրանով, որ արդիականությունը կորցրել է: Տխուր է:

    Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ,
    Ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ:
    Ախր ուրիշ տեղ հայրեններ չկան,
    Ախր ուրիշ տեղ հորովել չկա,
    Ախր ուրիշ տեղ սեփական մոխրում
    Սեփական հոգին խորովել չկա,
    Ախր ուրիշ տեղ
    Սեփական բախտից խռովել չկա:
    Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ:
    Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ մնամ:
    Ախր ուրիշ տեղ
    Հողի մեջ այսքան օրհնություն չկա,
    Այսքան վաստակած հոգնություն չկա:
    Ախր ուրիշ տեղ ձյունի մեջ՝ արև,
    Եվ արևի մեջ այսքան ձյուն չկա:
    Ախր ուրիշ տեղ տեղահան եղած,
    Եկած՝ ուսերով Արագած սարի
    ՈՒսերին հենված Սասնա տուն չկա:
    Ախր ուրիշ տեղ
    Ամեն մի քարից, առվից, ակոսից
    Իմ աչքերով իմ աչքերին նայող
    Մանկություն չկա...
    Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ,
    Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ մնամ,
    Ախր ես ինչպե՞ս ապրեմ առանց ինձ:

  20. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lianik (01.10.2010), Yeghoyan (01.10.2010), Նաիրուհի (01.10.2010)

  21. #86
    Nowhere Man Smokie-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.02.2010
    Հասցե
    Nowhere Լand
    Տարիք
    33
    Գրառումներ
    4,879
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lionne_en_Chasse-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ԿԳԱՄ

    Եթե մինչև անգամ
    Լսած լինես, թե ես այս աշխարհում չկամ,
    Միևնույն է, կգամ, ինչ էլ լինի, կգամ,
    Ուր էլ լինեմ, կգամ:
    Եթե մինչև անգամ ես կուրացած լինեմ,
    Եթե մինչև անգամ լույսդ մարած լինի,
    Վերջին հույսդ քամին առած-տարած լինի,
    Առանց լույսի կգամ, ես այս անգամ կգամ
    Մենության մեջ լացող երգիդ վրա:

    Եթե մինչև անգամ
    Քո հավատի հանդեպ դու մեղք արած լինես
    Եվ համարած լինես, որ աշխարհում չկամ,
    Եթե մինչև անգամ հողս մաղած լինես,
    Եթե մինչև անգամ մտքով թաղած լինես,
    Եթե մինչև անգամ ինձ վտարած լինես,
    Վերհուշերիդ վերջին խոնավ քարանձավից,
    Միևնույն է, կգամ, ինչ էլ լինի, կգամ,
    Եվ կճչաս հանկարծ տարօրինակ ցավից...
    Կգամ, գլուխ-գլխի ու ձեռք-ձեռքի կտանք,
    Լաց կլինենք մեռած մեղքիդ վրա:

    Եթե մինչև անգամ հազար սարի ետև
    Հազար կապով կապված, խաչով խաչված լինեմ,
    Տքնած-տանջված լինեմ, միևնույն է, կգամ,
    Ինչ էլ լինի, կգամ, չկանչես էլ, կգամ,
    Եվ կբերեմ ես քեզ ուրախություն մի մեծ
    Անակնկալ դարձիս իրողությամբ—
    Քո տան ու քո հոգու տարողությամբ,
    Երազներիդ, կյանքիդ տևողությամբ:
    Կգամ և կդառնամ գտած բախտի ժպիտ
    Եվ հավատի ժպիտ` տառապանքից մաշված,
    Արտասուքից խաշված դեմքիդ վրա:

    Եթե մինչև անգամ մեջքս ծալված լինի,
    Եթե մինչև անգամ ոտքս վառված լինի,
    Եվ ճակատիս հազար հողմի հարված լինի,
    Միևնույն է, կգամ, ուր էլ լինեմ, կգամ:
    Գետնի տակից կգամ,
    Մի հեռավոր, անհայտ մոլորակից կգամ,
    Կգամ ու թափ կտամ
    Հարդագողի փոշին շեմքիդ վրա:
    Մեջբերում Արևածագ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մի բանաստեղծություն էլ ես դնեմ, որ ինձ անընդհատ մտորումների մեջ է գցում հենց նրանով, որ արդիականությունը կորցրել է: Տխուր է:

    Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ,
    Ախր ես ինչպես ուրիշ տեղ մնամ:
    Ախր ուրիշ տեղ հայրեններ չկան,
    Ախր ուրիշ տեղ հորովել չկա,
    Ախր ուրիշ տեղ սեփական մոխրում
    Սեփական հոգին խորովել չկա,
    Ախր ուրիշ տեղ
    Սեփական բախտից խռովել չկա:
    Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ:
    Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ մնամ:
    Ախր ուրիշ տեղ
    Հողի մեջ այսքան օրհնություն չկա,
    Այսքան վաստակած հոգնություն չկա:
    Ախր ուրիշ տեղ ձյունի մեջ՝ արև,
    Եվ արևի մեջ այսքան ձյուն չկա:
    Ախր ուրիշ տեղ տեղահան եղած,
    Եկած՝ ուսերով Արագած սարի
    ՈՒսերին հենված Սասնա տուն չկա:
    Ախր ուրիշ տեղ
    Ամեն մի քարից, առվից, ակոսից
    Իմ աչքերով իմ աչքերին նայող
    Մանկություն չկա...
    Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ,
    Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ մնամ,
    Ախր ես ինչպե՞ս ապրեմ առանց ինձ:
    Մեջբերում Վազգեն-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ԵՎ ՉԻՄԱՑԱՆՔ, ԹԵ ԻՆՉՈՒ

    Ես չիմացա, թե ինչու,
    Դու չիմացար, թե ինչպես
    Պատահեցին մեկ-մեկու
    Մեր երազներն - առանց մեզ:

    Պատահեցին մեկ-մեկու
    Ու կանչեցին ինձ ու քեզ,
    Ես չիմացա, թե ինչպես,
    Դու չիմացար, թե ինչու:

    Դու չիմացար, թե ինչպես,
    Ես չիմացա, թե ինչու
    Բուրմունք փռեց ծաղկի պես
    Դաշնությունը մեր հոգու:

    Ես էությամբ դարձա դու,
    Դու էությամբ դարձար ես,
    Ես չիմացա, թե ինչպես,
    Դու չիմացար, թե ինչու:

    Խառնվեցին երկու “ես”
    Ու դարձան մեկ՝ “ես ու դու”,
    Դու չիմացար, թե ինչպես,
    Ես չիմացա, թե ինչու:

    Բայց չներեց բախտը մեզ,
    Ես դարձա ես, դու էլ՝ դու,
    Դու չիմացար, թե ինչու,
    Ես չիմացա, թե ինչպես:

    Ու բախվեցինք մեկ-մեկու,
    Ու հեռացանք մշտապես,
    Եվ չիմացանք, թե ինչու,
    Եվ չիմացանք, թե ինչպես:
    Մեջբերում Riddle-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ի՞ՆՉ ԱՆԵՄ ՄԱՅՐԻԿ

    Մայրիկ, ինձ հաճախ
    Ապտակում էիր
    Սխալիս համար
    Եվ սաստում էիր,
    Որ լաց չլինեմ:
    Բայց ցաված տեղս
    Համբուրում էիր
    Եվ իմ փոխարեն
    Ինձանից թաքուն
    Լաց էիր լինում:
    Ախ, վերջին անգամ,
    Չեմ իմանում ո՞ր
    Սխալիս համար
    Ինձ ապտակեցիր
    Կորուստով քո մեծ…
    Էլ սաստող չեղավ,
    Որ լաց չլինեմ,
    Եվ ցաված տեղս
    Համբուրող չեղավ,
    Եվ իմ փոխարեն
    Իմ ցավն զգացող
    Ու լացող չեղավ:
    Ի՜նչ անեմ, մայրիկ:
    Մեջբերում Lionne_en_Chasse-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Շնորհակալություն Uluana ջան: Իմ գործը ավելի հեշտ է, ինչ ունեմ վաղուց արդեն տեղադրել եմ մեկ այլ ֆորումում, մնում է ընդամենը copy past անել

    Կա մի օրենք, որի վրա
    Դեռ շատ պիտի խորհենք...
    Ո՞վ է դրել հիմքը դրա,
    Ո՞վ է դարձրել օրենք:
    ՈՒղեկցում է ահը մահվան
    Մեզ ծննդյան պահից,
    Եվ մեզ ավաղ, մահն է միայն
    Փրկում մահվան ահից:
    Ախ, սերունդներ աշխարհ չեկած,
    Որ կանգնած եք հերթի,
    Գտեք մեկին, որ մի հնարքով
    Այդ օրենքը հերքի:
    Մեջբերում Riddle-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ԻՆՉՈՒ ՀԻՇԵՑՐԻ

    Քամին սարերից
    Առաջին ձյունի
    Փոշին է բերում
    Եվ շաղ է տալիս
    Բոբիկ ոտներիս
    Ու փշաքաղված
    Մազերիս վրա:

    Շապիկիս փեշքից
    Ու թևքից կախված
    Մաշված, գույնզգույն,
    Խաշամանման
    Կարկատանները
    Պոկում է քամին,
    Խառնում ծառերից
    Թափվող խաշամին…

    Խաշամ, ի՜նչ խաշամ,
    Թեժաթուխ լավաշ,
    Տավարն ուտում է,
    Ու չի կշտանում:

    Ես լուռ նստել եմ
    Կապույտ մի քարի,
    Կապտել եմ ես էլ,
    Եվ կապույտ քարից
    Տարբերվում եմ ես
    Այնքանով միայն,
    Որ ես դողում եմ,
    Քարը չի դողում:

    Գյուղ տանող ճամփով
    Անցնում է հայրս,
    Ցախը շալակին:

    -Ցո՞ւրտ է,- հարցնում է:
    -Տաք է,- ասում եմ:
    -Քարին մի նստիր,
    Վեր կաց,- ասում է:
    -Տավարն,- ասում է,-
    Լույսով չբերես:

    Ասում է, գնում…

    Անցել է ուղիղ
    Քառասուն տարի…
    Հիշեցրի երեկ,
    Հայրս լաց եղավ:

    Ինչո՞ւ հիշեցրի:
    Մեջբերում Crazy_Moon-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ԱՅՆՊԵՍ ԵՍ ԳԱԼԻՍ

    Այնպես ես գալիս, այնպես գնում,
    Ով դու արարող և ավերիչ,
    Որ դժվար է մարդ գլխի ընկնում՝
    Բերածդ ի՞նչ էր, տարածդ ի՞նչ:

    Գալիս ես որպես իրարանցում,
    Եվ անց ես կենում որպես երազ.
    Կյանք իմ, դու ձրի ներկայացում,—
    Բայց ինչքան թանկ ես նստում վրաս:
    Մեջբերում Lionne_en_Chasse-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կա մի թուլություն,
    Որ ինձնից վանել
    Չեմ կարողանում,
    Քո չարության դեմ
    Բարություն չանել
    Չեմ կարողանում:
    Բայց դեռ չգրված
    Երգիս տողի պես
    Անգիր եմ արել...
    Անգիր եմ արել,
    Բայց արտասանել
    Չեմ կարողանում:
    Ես քեզ մոռանալ
    Քեզանից հեռանալ
    Չեմ կարողանում:
    Ինձ քեզնից խլել,
    Ինձնից վերանալ,
    Չեմ կարողանում...
    Մեջբերում My World My Space-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ԵՍ ՀԱՐՈՒՍՏ ԷԻ

    Ես հարուստ էի։ Ես կարող էի
    Իմ անհատնելի երազանքներով
    Գնել յոթ երկինք ու տալ քեզ նվեր։
    Բայց դու երկնքի կարիք չունեիր,
    Քեզ լոկ մի կապույտ թաշկինակ էր պետք
    Իմ կապույտ–կապույտ
    Արտասուքները սրբելու համար։

    Ես հարուստ էի։ Ես կարող էի
    Իմ վերհուշերի անհուն պաշարով
    Գնել աշխարհի ծովերը բոլոր
    Ու տալ քեզ նվեր,
    Բայց դա ծովերի կարիք չունեիր,
    Քեզ հարկավոր էր լոկ մի հայելի՝
    Մազերիդ վրա
    Մատներիս մեղքը տեսնելու համար։

    Ես հարուստ էի։ Ես կարող էի
    Անվերջանալի իմ կորուստներով
    Գնել Հարդագողն ու տալ քեզ նվեր։
    Դու Հարդագողի կարիք չունեիր,
    Քեզ լոկ մի խավոտ ուղեգորգ էր պետք՝
    Վրան քանդակված
    Իմ ոտնահետքը տեսնելու համար։

    Ես հարուստ էի։ Ես կարող էի
    Իմ անհատնելի տառապանքներով
    Գնել յոթ աշխարհ,
    Հայտնի և անհայտ մայրցամաքներով,
    Ու տալ քեզ նվեր։
    Դու մայրցամաքի կարիք չունեիր,
    Քեզ մի ածու էր հարկավոր միայն
    Իմ ցանած հերկը տեսնելու համար։

    Ես հարուստ էի։ Ես կարող էի
    Իմ անհատնելի հղացումներով
    Գնել յոթ հազար հավիտենություն
    Ու տալ քեզ նվեր։ Բայց դու, հիրավի,
    Հավիտենության կարիք չունեիր,
    Քեզ մի մեղրամիս, մի մեղրատարի
    Եվ մի արծաթե հարսանիք էր պետք,
    Քո բախտի վրա և ուսիդ վրա
    Իմ հասնող ձեռքը տեսնելու համար։


    Ես հարուստ էի։ Եվ թվում էր, թե
    Ինձանից հարուստն աշխարհում չկա
    Ու չի լինելու։
    Բայց դու ինձանից հարուստ դուրս եկար,
    Դու, անհատնելի իմ հարստություն:
    Մեջբերում Mariam1556-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ՀԱՅԱՍՏԱՆ ԱՍԵԼԻՍ

    Հայաստան ասելիս այտերս այրվում են
    Հայաստան ասելիս ծնկներս ծալվում են
    Չգիտեմ ինչու է այսպես

    Հայաստան ասելիս շրթունքս ճագում է
    Հայաստան ասելիս հասակս ծաղկում է
    Չգիտեմ ինչու է այսպես

    Հայաստան ասելիս աչքերս լցվում են
    Հայաստան ասելիս թևերս բացվում են
    Չգիտեմ ինչու է այդպես

    Հայաստան ասելիս աշխարհն իմ տունն է
    Հայաստան ասելիս էլ մահն ու՞մ շունն է

    Կլինեմ, կմնամ այսպես
    Շատ եմ սիրում այս ստեղծագործությունները: Իսկ լսե՞լ եք, «Կգամ»-ի, «Եւ չիմացանք թե ինչու»-ի խոսքերով երգերը:


    Շները

    Բարձրահարկերի պատշգամբներից
    Ուրիշ տեսակի շներ են հաչում ...
    Այդ շներն ուրիշ տեսակ են աճում,
    Ուրիշ տեսակ են հաչում: Բախտավոր
    Աստղի տակ ծնված շներ են դրանք:
    Ոչ ցավն են տեսել Բողար նախահոր,
    Ոչ բուք են տեսել, ոչ բախտի հեգնանք:
    Ոչ խնայել են գույքը տնային,
    Ոչ պահպանել են մաքրությունը տան,
    Ոչ էլ օրենքն են սերտել՝ շնային
    Նախնական լեզվի շարահյուսության:
    Ծնվել են անհոգ, անհոգ մեծացել.
    Ոչ իրենց բախտի գինն են իմացել,
    Ոչ էլ իմաստը իրենց «հաֆ-հաֆի»:
    Թե Բողար պապը գտներ մի հնար,
    Հավիտենական քնից արթնանանար,
    Նրանց հաչոցից գլուխ չէր հանի:
    Հաչում են կարծես գորտ է կռկռում:
    Բայց ի՞նչ արած, շան կոչում են կրում,
    Եւ պիտի հաչեն, ըստ կոչման պարտքի,
    Շների վրա փողոց ու բակի...
    Եւ չեն հարցնում ժամանակ ու ժամ,
    Հաչում են նրանք: Եւ մինչեւ անգամ
    Ծիծեռնակների վրա են հաչում,
    Խելոք, տնարար ծիծեռնակների,
    Որ շենքերից շենք շեղակի թռչում,
    Կերն են վաստակում իրենց ձագերի:
    Բայց ծիծեռնակը ծիխեռնակ է միշտ...
    Ծիծեռնակները թռնում են գնում
    Եւ այդ շներին շան տեղ չեն դնում:

    Մայրը

    _Մակրիկ, քո տղան քեզ սուտ է ասել:
    _Առաջվա նման իմ տղան է նա:
    _Մայրիկ, քո տղան վատ մարդ է դարձել:
    _Առաջվա նման իմ տղան է նա:
    _Մայրիկ, քո տղան բան է գողացել:
    _Առաջվա նման իմ տղան է նա:
    _Մայրիկ, քո տղան մարդ է սպանել:
    _Առաջվա նման իմ տղան է նա:
    _Մայրիկ, քո տղան բանտում է մթին:
    _Առաջվա նման իմ տղան է նա:
    _Մայրիկ, քո տղան խելք չունի գլխին:
    _Առաջվա նման իմ տղան է նա:
    _Մայրիկ, քո տղան թռել է, փախել:
    _Առաջվա նման իմ տղան է նա:
    _Մայրիկ, քո տղան մեռած է, մայրիկ:
    _Առաջվա նման իմ տղան է նա:

    Արեւհատ մայրիկ

    Մի մայրիկ կա Արտաշատի
    Ազատավան գյուղում,
    Որ իր բարի ժպիտներով
    Մարդու սիրտ է յուղում:

    Մի մայրիկ կա, մի մարդամոտ
    Ու ձեռնառատ մայրիկ_
    Արեւահար, արեւահամ,
    Արեւահատ մայրիկ...

    Ծանոթ լինի, թե անծանոթ,
    Եկավ..._ Տունը քոնն է,
    Պիտի նստես ու հաց կտրես,
    Չեմուչումս ո՞րն է...

    Երբեմնի նա մայր է եղել
    Չորս պորտը բաց որբի,
    Հիմա թոռներ ունի հասած
    Եւ նախարար որդի:

    Բայց ապրում է մեն ու մենակ
    Ծիտ-մենակ է ապրում:
    Ձեռքով թել է մանում բարակ,
    Սրտով՝ հույս է հափռում:

    Փայլեցնում է սանդուղք ու բակ,
    Եւ արդուկ է անում,
    Եւ վազերին ջուր է տալիս,
    Եւ ածու է ցանում:

    Գարուն-ամառ ծառերի հետ
    Զրուցում է լռին,
    Իսկ աշնանը գինի քամում,
    Չիր է փռում կտրին:

    Գինին՝ եկող-գնացողին,
    Չիրը հարս ու թոռան…
    Տեսնես իբրեւ հոգեպահուստ
    Ի՞նչ է մնում նրան:

    Տոն է լինում, թոռ ու տղա
    Գալիս են ու գնում,_
    Ճանապարհ է դնում նրանց,
    Նորից մենակ մնում:

    Ախ, մնում է բոլոր տարին
    Ու մխում է այնտեղ
    Մի ամոթի անմեղություն
    Մի բարություն անթեղ:

    Մի տնարար, խանում-խաթուն,
    Մի ձեռնառատ մայրիկ,
    Արեւահար, արեւահամ
    Արեւահատ մայրիկ:

    Որդիս կգա

    Հաղթություն եկավ:_Որդիս կգա:
    Զորքը տուն եկավ: _Որդիս կգա:
    Հոտից գառ բերեց: _Որդիս կգա:
    Գառը գառ բերեց: _Որդիս կգա:
    Կռունկը չվեց: _Որդիս կգա:
    Պատը ճաք տվեց: _Որդիս կգա:
    Մարգը չորացավ: _Որդիս կգա:
    Մեջքը կորացավ: _Որդիս կգա:
    Մտավ անկողին: _Որդիս կգա,
    Փառք տանք հաղթողին, որդիս կգա:
    Դժվար էր շնչում: _Որդիս կգա:
    Հոգին էր փչում: _Որդիս կգա:
    Բոլորեց տարին, աչքս վկա,
    Կարդացինք քարին_«Որդիս կգա»:

    Վիպակ

    Փուլ եկավ բախտի երկինքը մեծ
    Մեղրամսի վրա սեւ ձյոււն մաղվեց:
    _Բարի ճանապարհ:
    _Մնաս բարով…
    Ի՞նչ իմանային քանի տարով:

    Չորս անգամ բակում
    Ձյունը թախքեց:
    Չորս անգամ այգում
    Ծառը ծաղկեց:

    Տղան դրել էր ոտքը չորսում…
    Մորից հոր մասին խոսք էր որսում:
    Մայրը կուլ տալոարցունքը աղի.
    _Մինչեւ ժողովուրդն արտը քաղի,
    Կգա, ասում էր, կռիվ չկա,
    Շատերը եկան, ինքն էլ կգա…
    Ծաղկել է այգում ծառը նորից:
    Տղան տարիքով մեծ է հորից:

    Չորս թոռներ տատի շուրջը թռնում,
    Կախվում են ուսից, փեշը բռնում,
    Որ քաջությունն ու կյանքը պատմի
    Քսան տարեկան իրենց պապի:
    Պատմում է տատը: Մի բուռ է տես…
    Ժպտում տխրում է ամեն անգամ
    Եւ ավարտում է իր խոսքն այսպես.
    _Թող ծառը ծաղկի, արտը ծաղկի,
    Թող ծաղկի քարը մինչեւ անգամ,
    Ուրախությանը չափ չլինի…
    Եւ էլ աշխարհում ոչ մի անգամ
    Քսան տարեկան պապ չլինի:
    Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:

    Սերգեյ Ռախմանինով

  22. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    My World My Space (14.10.2010), Գանգրահեր (15.02.2012), Նաիրուհի (15.10.2010)

  23. #87
    Nowhere Man Smokie-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.02.2010
    Հասցե
    Nowhere Լand
    Տարիք
    33
    Գրառումներ
    4,879
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ԹԵԹԵՎ ԼԻՆԻ

    «Թող հողը թեթև լինի քեզ վրա...»
    Եվ հետո ծանր մի քար են դնում
    Այդ հողի վրա։
    Եվ հետո ծանր մի դար է նստում
    Այդ քարի վրա։
    Եվ հետո հողի մի սար է նստում
    Այդ դարի վրա...
    Թող հողը թեթև լինի քեզ վրա»։


    ***
    Մանկությա աշխարհ, ի՞նչ ասեմ հողիդ
    Ու որտե՞ղ փնտրեմ քեզ պես աշխարհ…
    Հովիտը երկինք, երկինքը՝ հովիտ,
    Քարը քարայծ է, քարայծը քար :

    Ամպը հանգչում է, սարը՝սլանում,
    Սարը հեծյալ է սարի թամբին :
    Ժայռը, որ բուք ու բոց է կլանում,
    Կոտրված կուժ է՝ ջրի ճամփին :

    Օրվա մեջ ինչքան ինքն իրեն զրկում,
    Զիջում է արտը, մացառուտին,_
    Ծիածանով է քրտինքը սրբում,
    Իմաստուն հասկը մացառուտին :

    Նեկտար են հանում մեղուներն օդից,
    Ծիլը պատգամ է ու ճառագայթ,
    Աղբյուրի ջուրը՝ քերծերի տակից
    Մանուշակ կերած քարայծի կաթ :

    Հովիտը՝ երկինք, երկինքը՝ հովիտ,
    Քարը քարայծ է, քարայծը քար.
    Մանկությա աշխարհ, ի՞նչ ասեմ հողիդ,
    Ու որտե՞ղ գտնեմ քեզ պես աշխարհ:

    Աշուն

    Աշնան օրերն են հասե,
    Իջել է ամպը սարին,
    Եւ հրաժեշտ է ասել,
    Կռունկը մեր աշխարհին:

    Բարդին էլ չի սոսափում
    Արագիլի թեւի տակ,
    Դեղին թերթեր է թափում
    Առվակի մեջ կապուտակ:

    Կարմիր խարույկ է կարծես
    Ծեր տանձենին անտառի,
    Թվում է, թե մոտ վազես,
    Ձեռք ու ոտքդ կվառի...

    Քամին շատ էր թափառել,
    Պարապ-սարապ թեւը կախ,
    Բայց արդեն գործ է ճարել,
    Տեսեք ինչքան է ուրախ:

    Տեսեք ինչպես է խաղում
    Տերեւների հոգու հետ,
    Նրանց վրա ծիծաղում,
    Քշում առաջ, բերում ետ:

    Մերթ մինչ երկինք է հանում,
    Խառնում խոնավ ամպերին,
    Մերթ դեպի ձորն է տանում
    Փռում գետի ափերին:

    Ծափ է տալիս ու պարում,
    Գնում, գալիս...մի խոսքով,
    Զուգում է եւ զարդարում
    Ճանապարհները ոսկով:

    Բլրի վրա, քարափին
    Ամպի ստվերն է դողում,
    Ուր գնում ենք, մեր ճամփին
    Աշնան ոսկին է շողում:

    Ոսկե ծովում այդ դեղին
    Աշնան հերկերն են ծլում
    Եւ ամպերից արեւի
    Վերջին շողերն են խլում:

    Տարածվում են դաշտով մեկ,
    Բռնում ձոր ու սարալանջ...
    Նրանք աշնան ոսկու մեջ
    Գարնան ծիծաղն են կանաչ:
    Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:

    Սերգեյ Ռախմանինով

  24. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Chilly (30.11.2010), Արևածագ (15.10.2010), Նաիրուհի (15.10.2010)

  25. #88
    Ուսանողուհի Inna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.07.2010
    Հասցե
    Իսպանիա, Բարսելոնա
    Գրառումներ
    574
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Տար ինձ, ժամանակ...

    Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ,
    Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում:
    Հուշերից որքան հեռու եմ կենում,
    Մեկ է, կապում են թևերս նրանք:

    Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս
    Այնպիսի մի նոր հավիտենություն,
    Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս,
    Դառնում է արդեն խորին հնություն:

    Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից,
    Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ:
    Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից,
    Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ:

    Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ,
    Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց,
    Ինձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ,
    Ինձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց:

    Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն,
    Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ,
    Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներում
    Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ:

    Պարզեցրու, զտիր խոհերն իմ խառնակ,
    Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ:

  26. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Agni (27.12.2010), E-la Via (28.12.2010), My World My Space (27.12.2010), Անտիգոնե (11.01.2014)

  27. #89
    Ուսանողուհի Inna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.07.2010
    Հասցե
    Իսպանիա, Բարսելոնա
    Գրառումներ
    574
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Անձրև...

    - 1 -

    Ամպը կախվել է ամպից,
    Ամպամած օր է.
    Վերը երկինք է մթին,
    Ներքևը՝ ձոր է:

    Ինչ-որ տագնապ է ձորում,
    Ինչ-որ սարսուռ է...
    Ուշաթափվել է առուն,
    Եվ ուռին լուռ է:

    Հավքը թևերն ամփոփել,
    Կարծես մրսում է,
    Ու՞մ և ինչու՞, չգիտե,
    Բայց սպասում է:

    Քամին քարայրն է մտել,
    Փշաքաղվել է, -
    Քարայրի հոնքը ծռվել,
    Աչքը շաղվել է:

    Շանթը զարկել է ամպին...
    Ա՜խ, վիրավոր է,
    Արյունաքամ կլինի
    Ամպը ուր-որ է:

    - 2 -

    Ի՞նչ կատարվեց... Երկնքում
    Քանդուքարափ է:
    Ամպերը փուլ են գալիս,
    Տեղատարափ է:

    Կապույտ մրրիկ է պայթել,
    Կապույտ մշուշ է...
    Ուռին ուզում է փախչել,
    Բայց արդեն ուշ է:

    Ուռին ճչում է կարծես.
    -Հասե՜ք. աղետ է:-
    Առուն ուշքի է եկել
    Եվ արդեն գետ է:

    Որոտում է ձորն ի վար,
    Հոսում է ինքը,
    Ինքը-Նորին Մեծություն,
    Փլված երկինքը:

    Ծառս է լինում և խառնում
    Ամպն ու ալիքը
    Եվ ծովերին է տանում
    Այս արհավիրքը:

    - 3 -

    Հոգնած ամպի մի պատառ
    Քարափի հոնքին՝
    Ծիածանի թևի տակ
    Ավանդեց հոգին:

    Հավքը բախվեց ուռենուն...
    Ոստերից նրա,
    Մոլորակներ թափվեցին
    Քարերի վրա:

    Ելավ քամին քարայրից,
    Է՜խ, դու գիժ քուռակ,
    Թավալ տվեց խոտերում
    Ու մտավ պուրակ.

    Ինչե՜ր արավ պուրակում,
    Պարզ է ինչ կանի,-
    Թրջված ու թավ մի պուրակ,
    Մի քուռակ քամի...

    Քացով տվեց ծառերին
    Եվ շյուղահարեց,
    Հրճվեց, թրջվեց, փռշտաց
    Ու նորից պարեց:

    Հանկարծ խրտնեց՝ պուրակում
    Մոլորված ամպից,
    Քառատրոփ սլացավ,
    Ընկավ քարափից...

    Վերը երկինք է վճիտ,
    Ներքևը ձոր է,
    Ամեն ինչ թարմ է այնպես,
    Ամեն ինչ նոր է:

  28. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Agni (27.12.2010), E-la Via (28.12.2010), My World My Space (27.12.2010), Հայկօ (27.12.2010), Նաիրուհի (12.05.2011), Շինարար (28.12.2010)

  29. #90
    Ուսանողուհի Inna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.07.2010
    Հասցե
    Իսպանիա, Բարսելոնա
    Գրառումներ
    574
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կուզես պայթիր

    Կուզես պայթիր, կուզես ճչա,
    Քեզ մարդու տեղ դնող չկա,
    Զգույշ, գլխիդ փորձանք չգա,
    Սի՛րտ, անցել է սրտի դարը։
    Էլ չեն երդվում քո արևով,
    Չեն տաքանում քո բարևով,
    Էլ չես վառում դու վառվելով
    Սի՛րտ, անցել է քո հազարը։
    Ինչքան տխրես, ինչքան ժպտաս
    Ինչքան խփես ու թպրտաս,
    Միևնույն է, տանուլ կտաս,
    Էլ չի բերում, սի՜րտ, ք՛ո զարը։
    Միտքն է հիմա սերն աշխարհի,
    Աշխարհակալ տերն աշխարհի,
    Բեռնակիրն ու բեռն աշխարհի
    Եվ աշխարհի ճանապարհը…


    Մորս ծաղիկ ծոցի մեջ

    Մորս ծաղիկ ծոցի մեջ
    Կար մի ծիվ-ծիվ Հայաստան,
    Ամեն ծալքում մեր ծխի
    Կար մի ծիլ-ծիլ Հայաստան:

    Հույսեր, հույսեր իմ բուռ-բուռ,
    Ձեր ամեն մի հատիկում
    Ծլարձակում կար մի լուռ
    Եվ կար մի ծիլ Հայաստան:

    Երազներ իմ ձյունեղեն,
    Մաքուր, մաքուր երազներ,
    Ձեր ամեն մի փաթիլում
    Կար մի փաթիլ Հայաստան:

    Արտասուքներ իմ վճիտ,
    Որ ծորացիք ամենուր,
    Ձեր ամեն մի կաթիլում
    Կար մի կաթիլ Հայաստան:

    Երամներ իմ կարոտի,
    Ձեր ամեն մի կանչի մեջ
    Կար մի տատրակ, մի կռունկ,
    Մի արագիլ Հայաստան:

    Զարկերակներ իմ զարմի,
    Ձեր ամեն մի զարկի մեջ
    Զնգում էր մի զրեհիկ,
    Զվարթ ու զիլ Հայաստան:

    Հավերժություն, աչքդ լույս,
    Ուղևորդ է մի նորոգ,
    Կանաչ-կարմիր, ծիրանի,
    Ճերմակ ու բիլ Հայաստան:

Էջ 6 9-ից ԱռաջինԱռաջին ... 23456789 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (0 անդամ և 2 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Ստեղծագործական մրցույթ. «Ոգեշնչվիր Համո Սահյանից»
    Հեղինակ՝ Chuk, բաժին` Թեմատիկ մրցույթներ
    Գրառումներ: 174
    Վերջինը: 27.05.2011, 07:51
  2. «…Հայաստանին վտանգ է սպառնում…»,– ասաց Համո Մոսկոֆյանը
    Հեղինակ՝ Հակոբ Գեւորգյան, բաժին` Զվարճալի
    Գրառումներ: 45
    Վերջինը: 14.04.2009, 13:26

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •