գդալ-
օր մը, մսավաճառին քովը Ներսես ախպարին դեսնելուց ետքը, մարդա մեկը, հոգնած տուն է գալիս, ու կնկանից հարցնում ա
- այ կնին, ինչ՞ կա ուտելու
կնինը ինչպես միշտ պատասխանում ա
-քյոռ զիբիլ կա քո նմանին ուտելու.
բայց քիչ հետո հիշելով որ էսօր իրա մերը իրանց շան չկերած լոբու ճաշի ջրի մնացորդնեիը իրանց ա ուղարկել, ավելացնում ա որ ունեն լոբու ընտիր ճաշ
մարդը ուրեմն անսովորությունից խելքը կորցնում ա ու մի գդալանման գործիք, որը զավոդից էր թռցրել ու չգիտեր թե ինչի համար օգտագործի, ձեռն ա վեկալում ու ընկնում էս ճաշի ղազանի մեջ:
ճաշի մեջ երկար ու համառ փնտրտուքներից հետո նա գտնում ա մի հատ լոբու մնացորդ, ու ուրախությունից ոռնացող հայացքով նայում ա կնգան ու գոռում
-գ՜՜՜ը-տա … գ՜՜՜ը-տա
կնիկը ջոկում ա թե էտ ձեռի գործիքն ա պրոմոշըն անում, ասում ա որ իրան գդալ պետք չի, բայց եթե շատ ա ուզում, կարա իրա մոր համար մի 6 հատ առնի:
ու ըտենց էլ էտ գործիքի անունը մնում ա գդալ
Մեջբերել
Էջանիշներ