Իրոք զարմանում եմ էն մարդկանց վրա , որոնք ինասպաններին համարում են առանձնահատուկ կամքի ուժի տեր: Ախր նրանք հենց կամքի ուժի բացակայությունից են էտ քայլին դիմում: Ի՞նչ ուժեղի մասին է խոսքը, երբ նրանք ուժասպառությունից դրդված են իրենց կյանքին վերջ տալիս, երբ Ի ՎԻՃԱԿԻ չեն հաղթահարելու կյանքի պրոբլեմներն ու դժվարությունները, և հոգեպես ահավոր ընկճված են ( դե ես արդեն այս թեմայում մանրամասը նկարագրել եմ նրանց հոգևիճակը...)
Գուցե ձեզ համար դա " էկզոտիկ" ինչ-որ բան է, բայց քաջությունն ու կամքի ուժ ունեն այն մարդիկ, որոնք անկախ ամեն ինչից թուլամորթի պես չեն փախչում կյանքից , դեռ մի բան էլ թքած ունենալով, թե հարազատներին ու ընկերներին իրենցից հետո ինչ վշտի մեջ են թողնում:
Եվ սովորաբար ինքնասպանության համար ընտրում են այնպիսի միջոցներ, որոնք ոչ մի ցավ էլ չեն պատճառում: Հո չեն բռնելու իրենց դահիճի նման փրթիկ-փրթիկ անեն... հաբ են խմում, երակներն են փրթում, բարձրությունից են գցվում...ոչ մեկն էլ ֆիզիկական ցավ չի պատճառում, իսկ հոգեպես նրանք արդեն բթացած են լինում
Ամեն օր կյանքն է իրենց վրա համարձակվում ձեռք բարձրացնել, թող մի օր էլ նրանք դա անեն ...
Ինչ ուժեղ են չէ
Մեջբերել
Էջանիշներ