Ու նորից հայտնվեց մի քրիստոնյա ու սկսեց ցիտատախեղդ անել
Tanamasi ջան, դու Սամսոնի օրինակը լավ հիշի, ինքն իսկական ջիգիթ տղա էր))) ամեն պատեհ-անպատեհ առիթով հարյուրավոր փղշտացիներ էր սպանում մենակ նրա համար, որ իրանք փղշտացի են (նացիզմ, Հիտլերն ըստ երևույթին լավ ա օրինակ վերցրել իրանից), բայց փղշտացի կանանցից չէր խորշում (բառացիորեն մարմնավաճառի մոտ է գնում, փղշտացիներն իմանում են ու փակում քաղաքում, ինքն էլ դարպասները ջարդում ա ու դուրս գալիս):
Խաչապաշտի հետ մի վիճի, որովհետև իրանց աստվածաշնչի մյուս վերնագիրն ա՝ «ցիտատներ ու դոգմաներ կյանքի բոլոր դեպքերի համար»:
Ինչ վերաբերում է ինքնասպանություն գործելուն, բարեբախտաբար մենք ապրում ենք քչից-շատից լուսավորյալ դարում, ինչը դժվարացնում է հակահասարակական վարքի տարրեր (ինչպիսին է ինքնասպանությունը) արտահայտողին բոբո ձյաձյայով (վայ, կներեք, Սաբաովթ-Էլոհիմ-Յահվե-Տետրոգրամատոն աստվածով) վախեցնել ու ասել.
- Չանես, թեչե քեզ կվառեն Գեհենի կրակների մեջ:
Ի միջի այլոց, պաշտոնական եկեղեցին սովորաբար զգուշանում է նման սպառնալիքներից, դրանք առավել հարգի են տարբեր ֆանատիկ կրոնական աղանդներում:
Ինչ վերաբերում է ինքնասպանությանը, այն տարբեր մշակույթներում տարբեր կերպ է ընկալվում: Օրինակ՝ Ճապոնիայում այն մշակույթի անքակտելի մասն է: Սամուրայի համար դա իր պատիվը պահպանելու լավագույն ձևն է:
Մեր մոտ այդքան մոդա է ինքնասպանության մասին խոսելը, որովհետև գրականությունից ու կինոյից մեզ ներշնչել են «սեփական կյանքին վերջ տալու պահի վեհությունը» և այլն:
Իսկ իրականում ինքնասպանություն գործում են լրիվ իրարից տարբեր մարդիկ: Ու նրանց մեջ և ուժեղները կան, և թույլերը:
Մեջբերել
Էջանիշներ