Էսօր արձակուրդից առաջ վերջին օրն էր էն մի գործիս տեղը, երկու հատ դեռահաս են մտնում: Մեկը ձեռքը բացում ա թե բա առաջին օգնության կարիք կա: Երկուսն էլ 16ից ավել չեն լինի: Բինտ եմ տալիս: Թե բա ինչ դեղ կարելի ա կուլ տալ որ մեռնես: Ես ապշահար նայում եմ, աղջիկ ջան ամեն ինչ նորմալ ա, այսինքն գլխիդ հետ: Ընկերուհին թե բա չէ: Հետո էլ թե բա ինչ վիտամին խմեմ որ չչաղանամ: Էն մեկն էլ թե բա ինչ դեղ խմեմ որ մեռնեմ, վալերիանկա բան, արդեն 10 հատ խմել եմ, դրանից մեռնում են? Չէ: Ուզում էի ասեմ, ուշադրության կարիք ունես փոքրիկ, իսկականից որ ուզում են մեռնեն չեն քերծում բազկի մաշկը, կտրում են, ու ոչ թե զուգահեռ այլ ուղղահայաց: Հետո հիշեցի որ դա էթիկայի կանոններին հակասում ա, լռեցի: Մինչև հիմա մտածում եմ ինչ կարա ստիպի դեռահասին նման քայլի գնալ, ուղեղի պակասից բացի ուրիշ միտք չեմ դիտարկել դեռ:
Հա, բազկի վրա մի քսան հատ երկրաչափական ճշգրտությամբ արված քերծվածք կար:
Մեջբերել
Էջանիշներ