ՇԱՖՌԱ ՄԸՆՄԸՆ ԷՎՐԻԲԱԴԻ!!!

Ամեն գրողը տարած տարի ,իսկ ավելի կոնկրետ ամեն աշուն `պառկում եմ ու սենց ժամերո~վ որոշում եմ ինքս ինձ խփեմ,մոստից շպրտեմ`կախվեմ ու գտնում եմ որ դա շատ հետաքրքիր `մի գուցե փոքր ինչ պագանո-տխմար զբաղմունք ա,բայց դե զբաղեցնում ա թաղվածը, ինչ անեմ ?Ոչ թե էդքան ինքնասպաութունը այլ էդ անտերի մասին մտածելը ,բզբզելը,պատկերացնելը Ինքնասպաութան փորձը մտովի ու շատ վառ "նախշազարդված" երևակայելը մեկ-մեկ հետաքրքիր էմոցիաներ ա ի հայտ բերում ,որոնք գեր-իրական են թվում ,երազախաբութան պես մի հաճելի բան ա էլի. Հետո պետք չի սուիցիդը վերագրել մենակ թույլ կամ ուժեղ ,դժբախտ կամ տառապող գլուխներին ,քանի որ կան նաև խփնված հետաքրքրասեր գլուխներ ,որոնց ուղակի հետաքրքիր ա մահվան ֆենոմենը-ֆորմատը-ֆասն ու ֆիգը,իսկ ուրիշի պատմածով տղեքը չեն բավարարվում ,ուզում են սեփական-մեփական...ոբշմ հոգնեցի էլ չեմ գրում`վերջը պարզ ա Հաջողութուն