Ձեռիցդ միակ զենքդ վերցրել են, երևի դրա համար ես տենց տխուր նստած: Սեղանի վրայի ցորենը կամ ՊՆ հյութը նկատեցի՞ր պապի:
Եղիր հե՛զ, բանող ե՛զ, և վարիր այս անվերջ սևահողը, երբ կիջնի երեկոն, դու հանգիստ գնա գոմ, որոճա՛ քեզ բաժին ընկած խոտը, մինչև կբացվի առավոտը: Կողբի Գեղարվեստի Դպրոց
Էջանիշներ