Մենք շատ ենք մտածում մեր պատիվը բարձր պահելու համար: Ու՞մ համար: Ձեր երեխաների, ձեր թոռների… Բայց արդյոք այն չի մոռացվի ընդամենը մի քանի տարի հետո: Օրինակ դուք գիտե՞ք եք, թե ինչպիսին է եղել ձեր պապու պապը: Իհարկե ոչ…
Մենք շատ ենք մտածում մեր պատիվը բարձր պահելու համար: Ու՞մ համար: Ձեր երեխաների, ձեր թոռների… Բայց արդյոք այն չի մոռացվի ընդամենը մի քանի տարի հետո: Օրինակ դուք գիտե՞ք եք, թե ինչպիսին է եղել ձեր պապու պապը: Իհարկե ոչ…
Չէ՜ հա, ոչ ոք էլ չի մտածում իր ծոռների համար իր պատիվը բարձր պահելու մասին։ Հիմնականում մարդիկ մտածում են հարևանների, բանբասկոտ բարեկամության առաջ ձևական իմաստով պատիվը պահելու մասին, էն էլ սեփական շահերից ելնելով։ Իսկ ապուպապի անպատիվ լինելու մասին ո՞վ է հիշում որ։ Մենք, չգիտես ինչու, միշտ մտածում ենք, թե մեր ապուպապերը աշխարհի ամենաիմաստուն, ամենաքաջ, ամենահպարտ, ամենախոհեմ մարդիկ են եղել ու որևէ թերություն չեն ունեցել։ Բայց չէ որ նրանք էլ մեր նման մարդիկ են եղել՝ իրենց թերություններով, բնավորության լավ ու վատ գծերով, լավ ու վատ գործերով։
Հ. գ.
Հիմա ի՞նչ, իմ ծոռներն է՞լ են ինձ ամենաիմաստուն համարելու ու բոլոր սխալներս առանց վերլուծելու որպես բարձրագույն ճշմարտություն ընկալելու։
Չէ՜, չեմ ուզում տենց
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Իսկապե՞սGuest-ի խոսքերից
Ուր էր թե օրվա մեջ գոնե մի անգամ մտածեինք...
Օրինակ դուք գիտե՞ք եք, թե ինչպիսին է եղել ձեր պապու պապը: Իհարկե ոչ…
ԳիտեմԴրանից առաջ էլ գիտեմ
Ինչևէ, կներեք, եթե չափն անցնում եմ, բայց այլ կերպ անհնար ա
Ջան մարդ ջան, ջան հոգի ջան, ջան սիրտ ջան, ջան ժպիտ ջան
Կներես իհարկե, բայց ես ընդհանուր եմ ասում: Հիմանականում նրանց պապու պապուն ոչ ոք չգիտի… Իսկ ինչ վերաբերվում ա ինձ, իմ պապու հենց պապուն գիտեմ ոչ միայն ես այն նաև դուք բոլորտ: Ո՞վ չգիտի մեծն մեծահարուստ Մանթաշովին: Դա չի էականը, ես չեմ ասում, որ պատիվը պետք չի բարձր պահել, ես հարցնում եմ ինչի համար… ինչպես և ինչի համար ապրել…Օրինակ դուք գիտե՞ք եք, թե ինչպիսին է եղել ձեր պապու պապը: Իհարկե ոչ…
Գիտեմ
Ինչևէ, կներեք, եթե չափն անցնում եմ, բայց այլ կերպ անհնար ա
Դե սիրում եմ էլի հին թեմաներ քանդել
Կարծում եմ,որ դա անում ես միայն ու միայն քո համար,որովհետև ինչքան էլ մարդը անինքնասեր լինի,միևնույնն է,որոշակի չափով ունի պատիվ,որ երբեք չի ցանկանա գետնին հավասարեցնել:Դա չի էականը, ես չեմ ասում, որ պատիվը պետք չի բարձր պահել, ես հարցնում եմ ինչի համար… ինչպես և ինչի համար ապրել…
Ներկայիս հասարակության մեծ մասը ապրում ա հարևանների ու շրջապատի համար,հանկարծ մի բարջր ձեն տնից դուրս չգա,թե չէ հարևան Փառանձեմը կամ իրա մարդը ուրիշ բան կմտածեն,կխայտառակվես
Բայց օրինակ ես իմ արած քայլերը կառավարում եմ,փորձում եմ սխայլ քայլեր չանել ոչ թե հարևան Պողոսի,Պետրոսի,կամ նույնիսկ ոչ էլ ընտանիքիս համար,այլ ինքս իմ համար,իմ պատվի համար,որը ամեն ինչից վեր եմ դասում
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ