Սարգիս Հացպանյանը պատասխանում է «Հայոց Աշխարհ» օրաթերթին
07:53 • 24.10.08
Երեկ Սարգիս Հացպանյանը հաղորդագրություն է տարածել, որտեղ անդրադառնում է «Հայոց աշխարհ» օրաթերթում հոկտեմբերի 21-ին իր մասին տպագրված հոդվածին: Ներկայացնում է Սարգիս Հացպանյանի հոդվածը որոշ կրճատումներով: Մեր կողմից պահպանվել են հեղինակային լեզվի ոճական առանձնահատկությունները:
«Մարտի 1–ի սպանդից հետո ես ոչ թե "ընդհատակում", այլ 15 տարիներ առաջ նաև իմ արյուն–քրտինքով ազատագրված հայկական տարածքներում եմ եղել։ Սա այն տարածքն է, որ ՀՀ Նախագահ Լևոն Տեր–Պետրոսյանի իշխանության օրոք՝ Ղարաբաղ Կոմիտե–ի անդամ Ալեքսան Հակոբյանի ղեկավարությամբ բազմահազար հայերով է բնակեցվել, իսկ Դաշնակցության Իրանի Իսլամական Հանրապետությունից ներկրված (լատիներեն իմպորտ բառն է) սերժիկամիրխանյանների ձեռոք հայաթափվելու համառ փորձերից հետո նույնիսկ և ի հեճուկս նման թրքահաճ ազգադավեր հյուսողների, բարեբախտաբար Տիգրան Կյուրեղյանի նման ազնիվ հայորդիների գերմարդկային ճիգ ու ջանքերի շնորհիվ դեռ մի կերպ հայկական է մնացել։ Ահա թե ինչպես երկար ամիսներ ինձ պատկանող հայոց աշխարհում, օգտվելով իմ ազատ տեղաշարժվելու, ապրելու, մտածելու, և տեսակետ հայտնելու միջազգայնորեն ճանաչված համամարդկային իրավունքից, ազատորեն իմ ազատ լեռների օդն եմ շնչել։
2 – Վարձու գրիչներն ինձ "խելքը թռցրած" համարել են, որովհետև իմ տեսակի հայրենասիրությունն ու ազգանպաստ գործունէությունն իր համեստ ու անշահախնդիր որակով, հայության երեք հատվածների՝ Սփյուռք, Հայաստան և Արցախահայության կողմից մշտապես ըստ արժանվույն է գնահատվել ու այսօր՝ Ռ.Քոչարյանի "ինձ Հայաստանից արտաքսելու հրամանի" ի հայտ գալու օրվանից սկսած, առավել քան երբևէ շատ ավելի բարձր է գնահատվում։ Ամեն օր Երեւանի փողոցներում քայլելիս, ՀՀ քաղաքացի հարյուրավոր հայրենակցիս անկեղծ ողջույն ու բարեմաղթանքներին արժանանալու փաստով արդեն, ակամայից Դաշնակցության 118–ամյա սուտ ու կեղծիքների բացահայտման կենդանի վկան եմ դարձել։
3 – Օտար ուժերի գործակալ հանդիսացող նմանների ստերից ամենաահավորն անշուշտ ինձ "թրքահաճո թեզերն աշխարհով մեկ սփռելու" մեջ մեղադրելն է։ Սակայն նման փորձն առանց իմ ազգային կենսագրությունը ջնջելու նրանց չի հաջողվի, որովհետև սրանք իրենց "պոզ ու պոչով ստերն ու սրիկայությունները" գեթ մեկ հատիկ օրինակ բերելով իսկ չեն կարող փաստել։
Ես, 12.Սեպտեմբեր.1980թ. "Թուրքիայում" տեղի ունեցած զինվորական հեղաշրջումից անմիջապես հետո, քաղաքական ապաստան գտած Եվրոպայում դեռևս վտարանդի վիճակով ապրած տարիներին, Անկարայի ֆաշիստական իշխանությունների կողմից "ARANANLAR-Հետախուզվողների" ցուցակում գտնվելով և "YURDA DՃN-Երկիր վերադարձի" կոչերն հրապարակայնորեն արհամարհած լինելուս պատճառով` "Թուրքիայի Հանրապետության" քաղաքացիությունից զրկվելու պատիվն եմ ունեցել։ Եվ ի տարբերություն նման ստոր պատվեր կատարող հացկատակ գրչակուհու կուսակից "ընկերների" կողմից կազմակերպվող ամենամյա ապրիլի 24–ի թատերականացված համամոլորակային խեղկատակությունների, ոչ թե իմ կարած դրոշակն ինքս էլ այրելով եմ ինձ էժանացրել, այլ ինչպես 1985թ. ապրիլի 24–ին, իմ ընկերներով Մարսեյլ քաղաքի "Թուրքիայի Հյուպատոսության" տարածք մտնելով եմ արել, բարձր սյունից թրքական դրոշակն իմ իսկ ձեռքերով իջեցնելով, հյուպատոսարանի բոլոր թուրք աշխատակիցների ու դրսում հավաքված բազմահազար հայրենակիցներիս հայացքի ներքո, հենց "Թուրքիային" պատկանող տարածքում էլ, իրենց պետական խորհրդանիշը ցուցադրաբար այրելով եմ սփյուռքահայու հոգին բարձրացրել։
4 – Գալով իմ կողմից "Ազատության" ռադիոկայանի «Տեսակետների Խաչմերուկ» հաղորդման ժամանակ արտահայտած "Ես Հ.Յ.Դաշնակցության պատճառով Արեւմտյան Հայաստանն եմ կորցրել" արտահայտության, ապա և հիմա էլ գրավոր հայտնում ու պաշտպանում եմ իմ համար անհերքելի հազարավոր փաստերով շուտվանից ապացուցված վերոնշյալ համոզմունքը, որ սփյուռքում ապրող իմ միլիոնավոր հայրենակիցներից ծանրակշիռ մեծամասնությունը ևս են կիսում և իբրև ցեղասպանության վերապրողներ, դաշնակցական "քամուց քշվածների" կարող են ասածներս միանգամայն երկրորդել։
Ի վերջո, Երիտթուրքերի պարագլուխներ՝ Թալեաթ, Էնվեր և Ջեմալների հետ ախպերություն անելով դաշինք կնքողն իմ պապը չի եղել, ինչ էլ անզեն ու անպաշտպան հայ ժողովրդին աննախադեպ և հրեշավոր մի ծրագրի դեմ հանդիման թողնելով փախուստի դիմող կեղծ հայրենասերների ընտանիքից եմ սերում, որ գոնե խիղճս ինձ տանջի։
5 – Ինձ դիրախ ընտրելու մի այլ պոչավոր սուտ էլ, ՀՅԴ երբեմնի պարագլուխ Հրայր Մարուխյանի օտար պետություններին մատուցած ծառայություններին է վերաբերվում, որի մասին ամբողջ տեղեկությունը ֆրանսահայ Կայծ Մինասյանի կողմից սևը սպիտակի վրա և ամենայն մանրամասնությամբ իբրև համալսարանի դոկտորական աշխատանք Փարիզի Նանթեր համալսարանում ներկայացվելուց հետո իբրև գիրք հրատարակված աշխատության մեջ կա, ինչն էլ ես ռադիոհաղորդման ընթացքին ասել եմ։
6 – Իսկ իմ "հրեա–մասոնական շրջանակների գործակալ" լինելու առթիվ, ազգիս 1915թ. ցեղասպանությունն իրագործած, իրենց եղբայր Երիտթուրքերի հետ նույն օթյակների անդամ հանդիսացող դաշնակների զավակների, զավակների զավակաց գրչից կաթած էժանագին ու մոդաիկ դարձած ցնդաբանություններին ի պատասխան, բոլոր ՀՀ քաղաքացիներին հորդորում եմ լսել, 2006թ.–ից ի վեր Հայոց մայրաքաղաքում, FM 106.5 հաճախականությամբ ամեն օր սփռվող Ռադիո Իմպուլսում իմ հեղինակած "Հայերն իրենց բնօրրանում ցեղասպանությունից հետո՝ 1915–2005թթ." ձայնասփյուռային հաղորդումները, որպեսզի յուրաքանչյուրն իր եզրակացությունն անել կարողանա և հասկանա, որ նման նկարագիր ունեցողների համար է մեր բանաստեղծը գրել "...Մի խառնեք մեզ ձեր վայրի..." տողերը։
7 – Ուրեմն իմ Հյուսիսային պողոտայում ունեցած "օբյեկտ"–ից բավականին սարսափած խեղճերը, ամիսներ ի վեր այդտեղ հավաքված պատվարժան բազմահարյուր ՀՀ քաղաքացիներին, հոկտեմբերի 10–ից սկսած իմ էլ միանալուց ու ամենօրյա այդ հանդիպումների ընթացքում Հայաստան պետության ապագան կերտող հազարավոր հայ մարդկանց սեր ու հարգանքին արժանանալու փաստից այդ աստիճանի հոգեխանգարմունքի են հասել, որ Ռ.Քոչարյանի կողմից ՀՀ նախագահի աթոռը դեռ առաջին անգամ զավթելուց էլ շատ ժամանակ հետո "Ջերմուկ" ՓԲԸ–ում, ոչ թե տնօրեն, այլ ընկերության սփյուռքահայ բաժնետերերից մեկի՝ ազնվագույն հայորդի Կայծակ Զեյթլյանի լիազոր ներկայացուցիչը լինելու հանգամանքս նույնիսկ փորձել են կեղծել։
Իսկ "մի ոտքս ֆրանսիայում" լինելու մասին սուտ արտահայտություններ թույլ տված հոգեպես մենթերը կարող են և իրենց կոալիցիոն կառավարության գործընկեր ՀՀԿ անդամ ոստիկանապետի Ա.Վ.Վ. համակարգից իմանալ, թե 18 տարի առաջ մշտական բնակության նպատակով Հայաստան ժամանած Սարգիս Հացպանեանը մինչև այս տողերի ստորագրման պահը ընդամենը քանի անգամ է Հայաստանից դուրս եկել ու ստանալիք պատասխանից հավիտյանս հավիտենից ամաչել։ Գրածս վերաբերում է անշուշտ մարդկային ամոթ ունենալու ընդունակությունից զուրկ չեղողներին։ Նմանների "տեսակը" ազգություն չի ունեցել, չունի և չի ունենա երբեք։ Սակայն կյանքը շարունակվում է և մեր ոսկեղենիկ լեզվով մարդը տմարդից ընդամենը մեկ տարով է տարբերվում և հենց այս "Տ" տարի խրամատն էլ ինձ նմաններից բաժանում է»։
Էջանիշներ