Հոկտեմբերի 17-ին հանրահավաք. Մատենադարանին հարող տարածքում

[Ambrosine]

Ես ել եմ նոր գրանցված, բայց հուսով եմ էդ վիրավորելու կամ իրավիճակ թեժացնելու "հոդվածները" ինձ չեն վերաբերում Կան ֆորումներ, որտեղ հակառակ ռեակցիան ա, նույնիսկ Մարտի 1-ի առավոտվա դեպքերից հետո դա համարվում էր նորմալ ինչ որ հիմար պատճառաբանություններով, որոնք մեծամասամբ վերցված էին Հայլուրի այսպես ասած մտքերից; Վիրավորելը համոզելու ամենավատ ձևերից է, ու շատ դեպքերում համոզում է հակառակում: Իսկ ընդհանրապես հանրահավաքները շատ օգտակար են, եթե իհարկե ունեն ճիշտ ուղղվածություն:

Չէ, քեզ չէր վերաբերում գոնե ես չեմ նկատել, որ դու սրես իրադրությունը: Ու սա չէր վերաբերում անպայման նոր գրանցված ակումբցիներին, ուղղակի շատ զվարճալի է, երբ հատկապես միտինգից առաջ գրանցվում են ու սկսում հակաքարոզչությունը կարող ես progresս նիկով անդամի գրառումները կարդալ. ինքն էլ մեղք չունի, բայց որ ասում են մտի ֆորումներ ու սկսի... էդ մարդը ինչ անի? ուղղակի ինքն ա վատ դրության մեջ հայտնվում ու տենց շատ մարդիկ կան, ուղղակի արգելափակված են, նիկերը չեմ հիշում, եթե պետք լինեն, դիմի Չուկին

ճիշտն ասած՝ ուրիշ ֆորումներ չեմ մտնում, բայց պատկերացնում եմ վայլուրական մոտեցումները

[Gayl]

Հարգելի Gayl, հավատացնում եմ, որ ակումբում գտնվում են քաղաքացիական բարձր գիտակցությամբ մարդիկ, որոնք գուցե շատ ավելի նրբություններ են հասկացել:
Ինչու՞ է քեզ թվում, որ դու միակ մարդն էս, որ ելույթը ճիշտ է ընկալել:
Այնուամենայնիվ կարծում եմ պատերազմ առայժմ չի լինի:

«Ինչու՞ է քեզ թվում, որ դու միակ մարդն էս, որ ելույթը ճիշտ է ընկալել» այստեղ կա մեկը ով կարող է ապացուցել որ ես այդպիսի բան եմ ասել կամ նկատի ունեցել,խնդրեմ լսում եմ:
Ցանկանում եմ լսել բազմաթիվ կարծիքներ և ինքս էլ հանգել որոշակի եզրակացության,հիմա երևի պարզ է թե ինչի համար է այս հարցադրումը:
Իսկ ինչու ես կարծում որ Արցախը առայժմ զերծ կմնա պատերազմից:

[try_catch]

Վերջ այն ժամանակ կլնի երբ քո նմանները սենց բան կամաչեն գրեն

Եթե նույնիսկ մի օր, ձեր շարճում կոչվածը հաղթի "իմ նմանները" ամաճելու բան չեն ունենա, միայն նրա համար, որ չեն հասկանում ու չեն ընդհունում ձեր շարժումը: Ճիշտ այնպես, ինչպես քո նմանները ամաչելու բան չեն ունենա, եթե մի գեղեցիկ օր, մեկ այլ շարժում հաղթի, որին դուք չեք աջակցում :

[REAL_ist]

Եթե նույնիսկ մի օր, ձեր շարճում կոչվածը հաղթի "իմ նմանները" ամաճելու բան չեն ունենա, միայն նրա համար, որ չեն հասկանում ու չեն ընդհունում ձեր շարժումը: Ճիշտ այնպես, ինչպես քո նմանները ամաչելու բան չեն ունենա, եթե մի գեղեցիկ օր, մեկ այլ շարժում հաղթի, որին դուք չեք աջակցում

ընդամենը մեկ հարց, քո կարծիքով մարտի մեկի սպանությունների պատասխանատուն ովա? ասեմ որ պաշտոնական հայտարարություն են արել, որ զինծառայողներից ու ոստիկանության ծառայողներից ոչ մեկի մոտ հրազենային վնասվածք չի եղել, ի տարբերություն ցուցարարների, այսքանը որպես օգտակար ինֆորմացիա դատողություններ անելու համար

[Chuk]

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ. ՎԵՐԸՆԹԵՐՑԵԼՈՎ ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻ ԵԼՈՒՅԹԸ

ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը հոկտեմբերի 17-ի իր ելույթում արդեն ընդգծեց, որ զանգվածային հրապարակային միջոցառումների ժամանակավոր դադարի որոշումը միանշանակ վերաբերմունքի չի արժանանալու:

Ու չնայած այս գիտակցմանը, նա հայտարարեց այդ դադարը: Տեր-Պետրոսյանի ելույթի քննարկումները շարունակվում են, արվում են զանազան վերլուծություններ, համադրվում են զանազան փաստեր: Ոմանք անգամ նկատում են, թե չնայած Տեր-Պետրոսյանը հայտարարել է, որ ԼՂ հարցի կարգավորման ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահության ձեւաչափը վտանգված է, հատկապես` Արեւմուտքի եւ ԱՄՆ-ի կողմից, ամերիկացի պաշտոնյաները ասում են, թե բանակցությունները պետք է շարունակվեն այդ շրջանակներում, ինչն էլ, ըստ այդ վերլուծաբանների, նշանակում է, թե առաջին նախագահը սխալվում է: Նման հետեւությունների հեղինակները չեն նկատում, որ եթե ԵԱՀԿ ՄԽ ֆորմատը վտանգված չլիներ, այդպիսի հաճախականությամբ դրա գոյության մասին հաստատական հայտարարությունների կարիք չէր լինի ուղղակի: Եւ այն, որ համանախագահ երկու կողմեր փորձում են «անհատական» ակտիվություն ցուցաբերել, նույնպես ՄԽ ճգնաժամի վկայությունն է: Ռուսաստանը փորձում է ԵԱՀԿ ՄԽ-ից դուրս նախաձեռնություններով հանդես գալ, ասել է թե` իրեն մեկուսացած է զգում ֆորմատի ներսում եւ չի կարողանում այնտեղ իրացնել իր մոտեցումները: Ամերիկացիները խոսում են ԵԱՀԿ ՄԽ ֆորմատի կարեւորության մասին, նշանակում է` իրենց վստահ են զգում ձեւաչափի ներսում եւ կարողանում են մեկուսացնել Ռուսաստանին: Սա էլ արդեն համանախագահության սկզբունքի ձեւախեղում է. համանախագահությունը ոչ թե հայտարարություն է, այլ որոշակի գործելաոճ` խաղի որոշակի կանոններով: Երբ այդ կանոնները չեն պահպանվում, նշանակում է` ձեւաչափը վտանգված է:
Եւ եթե այն մահանա, ոչ ոք չի ազդարարելու դրա կորուստը. ձեւաչափի ներսում տիրապետություն հաստատած կողմը շարունակելու է խոսել նրա անունից` իր գործողություններին առավել մեծ լեգիտիմություն հաղորդելու համար: Իսկ մեկուսացածը չի խոսելու ձեւաչափի մահվան մասին` չխոստովանելու համար սեփական պարտությունը: Նկատի ունեմ` ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահության գոյության մասին հայտարարությունները դեռեւս չեն նշանակում, որ այն իսկապես գոյություն ունի: Եւ Տեր-Պետրոսյանին չէր վայելի վերլուծություն եւ հետեւություն անել, ասենք, «APA» գործակալությանը Դենիել Ֆրիդի տված հարցազրույցի մի նախադասության հիման վրա: Առաջին նախագահի մոտեցումը շատ ավելի համապարփակ է. ԼՂ հարցի կարգավորման ցանկացած միակողմանի լուծում` լինի դա Արեւմուտքի թե Ռուսաստանի կողմից պարտադրվող, վտանգավոր է Հայաստանի համար: Եւ այն, որ համանախագահող կողմերը փորձում են միակողմանի լուծումներ առաջարկել կամ պարտադրել, արդեն իսկ վկայում է ԵԱՀԿ ՄԽ ձեւաչափի փիլիսոփայության փլուզման մասին: Ի դեպ, տպավորությունն այնպիսին է, թե Ղարաբաղի հարց այլեւս գոյություն չունի ո՛չ Արեւմուտքի եւ ո՛չ Ռուսաստանի համար: Այդ երկու բեւեռները Ղարաբաղի հարցը նենգափոխել են մի պարզ հարցադրման. ո՞ւմ զորքերը պետք է խաղաղապահ առաքելություն իրականացնեն հակամարտության գոտում: Իսկ այսօրինակ նենգափոխումը վտանգավոր է հատկապես հայկական կողմի համար, որովհետեւ սա ենթադրում է, որ հակամարտության առաջարկվող լուծումները չեն բխելու հարցի ակունքներից, այլ ծառայելու են կոնկրետ խնդրի լուծմանը. ո՞ւմ զորքն է կանգնելու հայերի եւ ադրբեջանցիների արանքում, հարց, որը կապ չունի հակամարտության ծագումնաբանության հետ:

Ընդ որում, Ռուսաստանը այս իմաստով ծանր վիճակում է հայտնվել: Հասկանալի է` ՌԴ-ն հույս ունի Ղարաբաղում խաղաղապահ առաքելություն իրականացնելու մենաշնորհ ստանալ: Նման մենաշնորհ նա ուներ Աբխազիայում եւ Հարավային Օսեթիայում, բայց հայտնի իրադարձություններից հետո աշխարհը չի կարող նման բանի կրկնություն թույլ տալ Ղարաբաղում: Իսկ այլընտրանքը ձեռնտու է ԱՄՆ-ին. վերջինս նահանջի տեղ ունի եւ կարող է առաջարկել, որ Ղարաբաղում խաղաղապահ առաքելություն իրականացնող ուժերը կազմված լինեն ռուսական, ամերիկյան եւ եվրոպական զորքերի հավասար համամասնությամբ: Այս պարագայում Ռուսաստանը հայտնվում է փոքրամասնության մեջ, այնպես, ինչպես Կոսովոյում, եւ բնականաբար` չի կարողանում ազդել իրադարձությունների զարգացման վրա: Ահա այսպիսի բարդ եւ խճճված վիճակ է ստեղծվել ԼՂ հարցի շուրջ: Ամբողջ խնդիրն այն է, սակայն, որ չնայած Տեր-Պետրոսյանի ելույթի մեծ մասը նվիրված էր հենց ԼՂ հարցին, այն հավասարապես վերաբերում էր ներքաղաքական խնդիրների լուծմանը: Եւ այսօր փորձենք հասկանալ հարցերի ու խնդիրների այն կծիկը, որ ՀՀ առաջին նախագահին ստիպել է հանդես գալ հանրահավաքային շարժման դադարի նախաձեռնությամբ` հասկանալով, որ այն միանշանակ վերաբերմունքի չի արժանանալու:


պետական մոտեցում

Իր ելույթում Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը նկատում է, որ հանուն սեփական իշխանության պահպանման Սերժ Սարգսյանը վաճառքի է հանել Հայաստանի պետական շահը: Բազմաթիվ հիմնավորումներ ունեցող այս փաստի արձանագրումից հետո քաղաքական գործիչը մեկ հետեւություն կաներ. հենց հիմա մենք պետք է կենտրոնացնենք մեր ուժերը այս իշխանությանը հեռացնելու համար, որպեսզի նա հնարավորություն չունենա սակարկության առարկա դարձնել մեր հայրենիքի շահերը: Տեր-Պետրոսյանը, սակայն, նման հետեւություն չի անում, որովհետեւ նա ոչ միայն քաղաքական, այլեւ պետական գործիչ է, պետության հիմնադիր, որը սիրում է առաջնորդվել պրագմատիկ հաշվարկներով: Տեր-Պետրոսյանը լավ գիտի, թե ով է Սերժ Սարգսյանը, լավ է ճանաչում միջազգային խաղերը, գիտի, որ այսպիսի թույլ եւ հանցավոր իշխանությունը ուղղակի գտածո է դրսի համար: Եւ ահա, այս գործոնների վերլուծությամբ նա մերժում է այս փուլում շուրջօրյա հանրահավաքների միջոցով իշխանափոխություն իրականացնելու սցենարը: Ինչո՞ւ:

Վերջին ամիսների փորձը ցույց տվեց, որ որքան մեծանում են ընդդիմության ճնշումները, Սերժ Սարգսյանը այնքան անհեթեթ պարտավորություններ է վերցնում Արեւմուտքի առաջ, արտաքին քաղաքականության ասպարեզում: Անհեթեթությունը հասնում է աներեւակայելի չափերի` Հայաստանի պետական զինանշանի եւ ՀՖՖ խորհրդանիշի վրայից Արարատ լեռան պատկերի չեզոքացման աստիճան: Նման պահվածքի պատճառն այն է, որ Սերժ Սարգսյանը անձնական անձեռնմխելիության խնդիր ունի, այսինքն` չի պատկերացնում իր կյանքը առանց իշխանության լծակներով պաշտպանված լինելու: Նա կնախընտրի Երեւանի փողոցներում տանկեր եւ պարետային ժամ լինեն, միայն ինքը նստած լինի Բաղրամյան 26-ում: Այս իրավիճակի վերլուծությունը Տեր-Պետրոսյանին հանգեցրել է այն եզրակացության, որ ինչքան մեծանան ընդդիմության ճնշումները Սերժ Սարգսյանի վրա, այնքան նա` խուճապահար, ավելի ու ավելի անհեթեթ պարտավորություններ է ստանձնելու միջազգային հանրության առաջ, ընդհուպ ԼՂ հարակից շրջաններից հայկական զորքերի դուրսբերումը առանց հայկական կողմի համար որեւէ կոնկրետ արդյունքի:

Իհարկե, Սերժ Սարգսյանի կողմից նման համաձայնության ստորագրման դեպքում հնարավոր կլինի ուղղակի միլիոնավոր մարդկանց փողոց դուրս բերել, բայց նոր իշխանությունը` ի դեմս Տեր-Պետրոսյանի եւ Հայ ազգային կոնգրեսի, արդեն իսկ կանգնած կլինի ստորագրված խայտառակ համաձայնագրի փաստի առաջ: Եւ մեծ հավանականությամբ մենք կունենանք 1920 թվականին շատ նման վիճակ, երբ դաշնակցական իշխանությունը հեռացավ Ալեքսանդրապոլի խայտառակ պայմանագիրը կնքելուց հետո:

Սերժ Սարգսյանը անկյունում հայտնվելով` կգնա նման քայլի, եթե միջազգային բոսերը իրեն, իր ընտանիքի անդամներին անվտանգության երաշխիքներ տան: Ավելին, նման պարագայում Սերժ Սարգսյանը կարող է ցանկացած գնով` զանգվածային կոտորածներով եւ սպանություններով իշխանությունը պահելու հավանություն եւ հանձնարարություն ստանալ Արեւմուտքից, որի համար տվյալ դեպքում կարեւոր կլինի ոչ թե հայաստանյան, այլ գլոբալ քաղաքական պրոցեսը: Թե կոնկրետ ինչով կավարտվի այս պատմությունը, մանրամասներով դժվար է ասել, բայց որ դրա արդյունքում Հայաստանը կդառնա պետական թերմացք, հասկանալի է:



շարունակելի

[Chuk]

շարունակություն


Եւ ուրեմն, ի՞նչ որոշում է կայացնում այս իրավիճակում Տեր-Պետրոսյանը: Նա մտածում է այսպես. եթե գլոբալ ուժերը Սերժ Սարգսյանին պարտադրում են ԼՂ հարցի կարգավորման փաստաթուղթ ստորագրել, մենք այս վիճակում պետք է մեզնից կախված առավելագույնն անենք, որպեսզի այդ փաստաթուղթը, եւ ընդհանրապես, ԼՂ հարցի կարգավորման ընթացիկ գործընթացը հնարավորինս տանելի լինի Հայաստանի եւ Ղարաբաղի համար: Բանակցային սեղանի շուրջ Հայաստանը այս պահին ներկայացնում է ավազակապետությունը, որը սեփական իշխանությունը պահելու համար համաձայն է ցանկացած գործարքի գնալ Արեւմուտքի հետ: Արեւմուտքը, ավազակապետության այս վիճակից օգտվելով, ամեն գնով փորձելու է նրանից կորզել առավելագույնը, եւ եթե Հայ ազգային կոնգրեսը, որպես իշխանության պոտենցիալ ժառանգորդ, Սերժ Սարգսյանին նահանջի տեղ չթողնի, նրա գործունեության հետեւանքները կարող են անշրջելի լինել, եւ դրանք հնարավոր չի լինի ուղղել անգամ նոր իշխանության հաստատումից հետո: Տեր-Պետրոսյանի նման որոշման վրա ազդել է թերեւս նաեւ այն, թե ինչպես ԵԽ-ն եւ ԱՄՆ-ն Հայաստանում քաղբանտարկյալների առկայության հարցը դարձրին ակնհայտ սակարկության առարկա: Իհարկե, քանի դեռ քաղբանտարկյալները կան, Արեւմուտքը այս փաստը Սերժ Սարգսյանի աչքն է մտցնելու եւ դա անելու է ոչ թե քաղբանտարկյալների սիրույն, այլ սեփական շահերի համատեքստում:

Իր վերջին ելույթում, սակայն, Տեր-Պետրոսյանը որոշակիորեն սրբագրեց այս վիճակը, քանի որ Հայաստանի իշխանությունները կարող են չեզոքացնել քաղբանտարկյալների գործոնը, այսինքն` ազատ արձակել նրանց: Ընդ որում, նման հնարավորություն առաջացել է միայն Տեր-Պետրոսյանի վերջին ելույթից հետո:

Ինչո՞ւ Սերժ Սարգսյանը ազատ չի արձակում քաղբանտարկյալներին: Շատ պարզ պատճառով. նա հասկանում է, որ այդ մարդիկ, ազատության մեջ հայտնվելով, մի անասելի ու անկասելի թափ են հաղորդելու հանրահավաքային շարժմանը, եւ այդ թափը լինելու է շատ ավելի մեծ, քան փետրվարին: Ու քաղբանտարկյալներին ազատ արձակելը կնշանակեր սոսկալի հարված հասցնել սեփական իշխանությանը: Տեր-Պետրոսյանը, սակայն, իր վերջին ելույթով փոխեց իրավիճակը` հայտարարելով, որ առաջիկա մի քանի ամիսներին, ԼՂ հարցի բանակցային գործընթացի ակտիվացման այս փուլում, Համաժողովրդական շարժումը հանրահավաքներ չի անելու, ինչը նշանակում է, որ քաղբանտարկյալների ազատ արձակումը, եթե դա տեղի ունենա դադարի այս շրջանում, հանրահավաքային դրսեւորում չի ունենալու: Քաղբանտարկյալները բանտից ոչ թե հանրահավաքի են գնալու, այլ իրենց տուն կամ գրասենյակներ: Այսինքն` առաջին նախագահը փորձել է ստեղծել մի վիճակ, որ երկուստեք ձեռնտու լինի` թե՛ իշխանությանը, թե՛ ընդդիմությանը, եւ թե՛ բխի ՀՀ շահերից: Քաղբանտարկյալներին ազատ արձակելով` Սերժ Սարգսյանը Արեւմուտքին զրկում է իր նկատմամբ ճնշման կարեւոր լծակից: Ընդ որում, այս իրավիճակում կրկնակի է զրկում. նախ Արեւմուտքը ոչ միայն չի կարողանում շահարկել քաղբանտարկյալների հարցը, այլեւ չի կարողանում խոսել հանրահավաքների ազատության եւ այլ ազատությունների սահմանափակման մասին, որովհետեւ հանրահավաքներ տեղի չեն ունենում, իրազեկման երթերը չեն խոչընդոտվում, թռուցիկ բաժանողներին բերման չեն ենթարկում, խայտառակ դատավարություններ տեղի չեն ունենում եւ այլն, եւ այլն:

Եւ բացի այս, Հայաստանի ներսում Ղարաբաղի հարցի շուրջ հնարավորություն է ստեղծվում ձեւավորել ավելի լավ մթնոլորտ, եւ բանակցային սեղանի շուրջ հայկական կողմը մանեւրելու ավելի մեծ հնարավորություն է ստանում: Նաեւ ռեալ եւ իրական է դառնում իշխանություն-ընդդիմություն երկխոսությունը: Ավելին, այս երկխոսությունը Հայաստանի համար դառնում է ԼՂ հարցում առկա մարտահրավերներին հակազդելու հզորագույն լծակ:

Ահա, թերեւս, այն փաստարկները եւ վերլուծությունները, որ Տեր-Պետրոսյանին ստիպեցին գնալ այսպիսի արտառոց քայլի: Միանշանակ` սա լայնախոհ, պետական մտածողության կրող, պետության հիմնադիր այրին հարիր գործելաոճ է: Բայց սրանից չի բխում, անշուշտ, թե այդ գործելաոճը արդյունավետ կլինի: Ոչ թե այն պատճառով, որ ինչ-որ համակարգային սխալ ունի ներսում, այլ այն պարզ պատճառով, որ արդյունքներ կարող են լինել սերժանտական իշխանության համապատասխան վերաբերմունքի եւ ընկալման դեպքում միայն: Թող ես սխալվեմ, բայց եթե Սերժ Սարգսյանը, նրա արբանյակները այսպիսի քայլերը ընկալելու ընդունակ լինեին, մենք չէինք ունենա այն վիճակը, որ ունենք: Սերժ Սարգսյանը իրեն երջանիկ է զգում այն մտքից, որ Ալեքսանդր Արզումանյանը, Մյասնիկ Մալխասյանը, Սասուն Միքայելյանը, Հակոբ Հակոբյանը, Դավիթ Մաթեւոսյանը, Պետրոս Մակեյանը, Գագիկ Ջհանգիրյանը, Սմբատ Այվազյանը, ՄՅՈՒՍՆԵՐԸ բանտում են: Նա երազում է այն օրվա մասին, երբ բանտում կլինի Խաչատուր Սուքիասյանը: Նրա համար ուրիշ երջանկություն ուղղակի գոյություն չունի. սա նրա համար թերարժեքության բարդույթը հաղթահարելու միջոց է:
Ինչ վերաբերում է Ղարաբաղի հարցին` դե, մի ձեւով կռուտիտ կլինենք, էլի: Ինչ վերաբերում է պետականությանը` դե, լավ ա, էլի: Ինչ վերաբերում է կոռուպցիային` դե, սաղ տեղ էլ ըտենց ա, էլի: Ինչ վերաբերում է հանրության միասնականությանը` դե, միասնական են, էլի. դուք հեռուստացույց-բան չեք նայո՞ւմ: Եթե Սերժ Սարգսյանը պետական այրի մի փոքր արժանապատվություն ունենար, գետինը կմտներ ամեն անգամ, երբ ամեն խիյար Եվրոպայից, Ամերիկայից գալիս ասում է` գիտեք, ձեր երկրի բանտերում անմեղ մարդիկ կան, որոնք ոչ մի հանցանք չեն գործել: Բայց գետինը չի մտնում, աբրում ա մարդը իրա համար:

Ես, անշուշտ, ողջունում եմ ՀՀ առաջին նախագահի պահվածքը, որովհետեւ հակառակ դեպքում ինքը պետք է դավաճաներ իրեն, հավատարիմ չլիներ ինքն իրեն, դուրս գար ինքն իր խղճի դեմ: Բայց ես գիտեմ, որ Հայաստանը գլոբալ աղետից փրկելու մի տարբերակ կա. կազմաքանդել, բառիս բուն իմաստով` կազմաքանդել ավազակապետությունը: Եւ դա պետք է անել հնարավորինս արագ: Վախենամ, որ մեր ամեն հապաղում, մեր ամեն մտահոգություն պետության ու երկրի ապագայի համար սերժանտներն ընկալում են որպես թուլություն, երկմտություն, նահանջ, վախկոտություն: Ինչը նշանակում է, որ մեր մտահոգությունները առ պետության եւ հայրենիքի շահեր հնչում են որպես անապատում կանչողի ձայն, ու պետականության այլասերման ու անկումի պրոցեսը ընդամենը խորանում է այդպիսով: Տա Աստված, որ ես սխալվեմ: Ամենայն անկեղծությամբ ուզում եմ սխալվել: Բայց գիտեմ, որ չեմ սխալվելու: Ու եթե մենք ուզում ենք հոգ տանել մեր պետության, մեր ժողովրդի ապագայի համար, պետք է իրագործենք մի շատ կարճ կարգախոս. Սեր-ժի՛կ, հեռացի՛ր:


մտածումներ թեմայի շուրջ

ա) Կարելի է տպավորություն ստանալ, թե առաջին նախագահն ընդդիմության դեմ գործելու դեղատոմս է տվել Սերժ Սարգսյանին: Այսինքն` ամեն անգամ, երբ ընդդիմությունը ակտիվանա, Սերժ Սարգսյանն էլ կակտիվացնի ԼՂ հարցի բանակցային գործընթացը` Շարժմանը մղելով դադարի: Նման բանաձեւը, սակայն, չի կարող գործել, որովհետեւ այս պահի նրբությունը ԼՂ հարցի շուրջ Արեւմուտքի եւ Ռուսաստանի գերակտիվությունն է, որը ինչ-որ տեղ բխում է Վրաստանում տեղի ունեցած վերջին իրադարձություններից: Երբ այս պրոցեսը հասնի կուլմինացիայի եւ ինչ-որ արդյունք բերի կամ չբերի, ինքնաբերաբար դրան հետեւելու է դադարի, վերլուծությունների շրջան, եւ ընդդիմությունը նախաձեռնությունը իր ձեռքը վերցնելու հնարավորություն է ստանալու:

բ) Առաջին նախագահը շշմեցուցիչ դիտարկում արեց` նկատելով, թե ՌԴ-ն, շատ արագ բավարարելով Սերժ Սարգսյանի ակնկալիքները, կորցնում է նրա վրա ունեցած ազդեցությունը: Իհարկե, ՌԴ-ն Սերժ Սարգսյանի վրա կոմպրոմատներ ունի, բայց կոմպրոմատներ ունի նաեւ Արեւմուտքը: Սրան գումարած` ՀՀ գործող իշխանության լեգիտիմության ճանաչման-չճանաչման լծակը, որից Ռուսաստանը, փաստորեն, զրկել է ինքն իրեն:

գ) Վերջին շրջանում շատ են հնչում այսպիսի արտահայտություններ. մեկ-երկու հանրահավաքով հարցեր չեն լուծվում, իշխանափոխություն չի արվում: Այս հայտարարության բովանդակությունը ճիշտ է, բայց ոչ ամբողջական: Կարծում եմ` պետք է ասել այսպես. մեկ-երկու հանրահավաքով հարցեր չեն լուծվում, եթե այդ հանրահավաքներին նախորդում են սրճարանային գյալաջիները, գրասենյակային ժամավաճառությունը եւ ոչ այնքան գրագետ քաղաքական հայտարարություններ ու պահվածք: Նման իրավիճակում ոչ միայն երկու, այլեւ երկու միլիոն հանրահավաքով հարցեր չես լուծի. դժվար կլինի անգամ համագումար անել: Եթե հանրահավաքը ընդամենը միջոցառում է, այլ ոչ թե նախորդ շրջանում արված աշխատանքի արդյունքների գնահատման միջոց, այն կնմանվի ճիտին պարտքի: Իսկ Հայաստանի այսօրվա իրավիճակում հարցեր հնարավոր է լուծել միայն հանրահավաքով, այն էլ` շուրջօրյա: Շուրջօրյա հանրահավաքի համար անհրաժեշտ կուլմինացիայի հասնելու համար` հարկավոր է բացառել սրճարանային գյալաջիները, գրասենյակային ժամավաճառությունը եւ հանրահավաքի պոտենցիալ մասնակիցներին վանող այլ գործողություններ: Իսկ ընդհանրապես, Շարժման հանրահավաքները հատով չեն հաշվում, որովհետեւ դրանք ընդամենը մի մեծ պրոցեսի մասեր են, որ իրար հետ պետք է կապված լինեն ամենօրյա տքնաջան եւ գրագետ քաղաքական աշխատանքով:

դ) Իշխանական որոշ շրջանակների կարող է ուրախացնել ընդդիմության այս ժամանակավոր դադարը: Բայց ընդհանրապես` վաղ է ուրախանալու համար, ու երբեք չի գալու այդօրինակ ուրախության ժամը: Որովհետեւ, պարոնայք սերժանտներ, ուրիշ տարբերակ չկա, ձեւ չկա, վարյանտիս արարիս - չքվելու եք:

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ

[try_catch]

ընդամենը մեկ հարց, քո կարծիքով մարտի մեկի սպանությունների պատասխանատուն ովա? ասեմ որ պաշտոնական հայտարարություն են արել, որ զինծառայողներից ու ոստիկանության ծառայողներից ոչ մեկի մոտ հրազենային վնասվածք չի եղել, ի տարբերություն ցուցարարների, այսքանը որպես օգտակար ինֆորմացիա դատողություններ անելու համար

Բարեկամիս տղան, ծառայում է ներքին զորքերում: Աջ ոտքից վիրավորվել , հրազենով, ու մինչև հիմա պրոբլեմներ ունի մկանային հյուսվածքների հետ, չի կարողանում քայլել նորմալ: Հարևանիս փեսան, հանրահավաքի մասնակիցներից էր, զոհվեց հրազենային վնասվածքից: Ու ես թքած ունեմ պաշտոնական հայտարարությունների վրա: Իսկ մեղավորները, եթե իմ կարծիքն ես ուզում, երկու կողմն են հավասարաչափ: Հարցդ բավականին պրովոկացիոն էր, դրա համար ավելի մանրացնեմ, երկու կողմ ասածի մեջ խնդրում եմ քեզ, ինձ , զինվորներին ու ցուցարարներին չմցնես, ավելի վերևից սկսի

[Տրիբուն]

Եթե նույնիսկ մի օր, ձեր շարճում կոչվածը հաղթի "իմ նմանները" ամաճելու բան չեն ունենա, միայն նրա համար, որ չեն հասկանում ու չեն ընդհունում ձեր շարժումը: Ճիշտ այնպես, ինչպես քո նմանները ամաչելու բան չեն ունենա, եթե մի գեղեցիկ օր, մեկ այլ շարժում հաղթի, որին դուք չեք աջակցում :

Ընկեր, եթե «մեր շարժումը» հաղթի, քո նմանները նորմալ երկրում կապրեն մի քանի տարի հետո, այնպես որ ոչ միայն ամաչելու բան չես ունենա, այլ նաև կհպարտանաս այն երկրով որտեղ ապրում ես: Եթե դրան «մեկ այլ շարժում» կբերի, գլխներիս վրա տեղ ունի, թող հաղթի մենք էլ չամաչենք, եղբայր:

Իսկ մեր նմանները հանուն սկզբունքի պայքարել են, անկախ այն բանից, թե ով է գլխավորում շարժումը, քանի որ սկզբունքը եղել է մեկը - կառուցել երկիր որտեղ օրենքն է աֆտարիտետ, ու ոչ թե աֆտարիտետը օրենք:

Այս գլոբալ նպատակին հասնելու համար, մարդիկ արդեն որերորդ անգամն է փորձում են տեսնել մի բան, որ իրենց ընտրած մարդը դառնա նախագահ, անկած այն բանից թե ով է այդ ընտրյալը: 96-ին այդ մարդիկ գնում էին Վազգենի հետևից ու Լևոնի դեմ, քանի որ համոզված էին որ նախագահ է ընտրվել Վազգենը, 2003-ին Ստեփանի հետևից ՌՔ դեմ, նույն պատճառով, հիմա էլ Լևոնի հետևից Սերժի դեմ, էլի նույն պատճառով: Սա շարժում է հանուն սկզբունքի, ու ոչ թե հանուն Վազգենի, Ստեփանի կամ Լևոնի:

Քո նման մտածողները միշտ էլ պասիվ դիրքերում են լինելու, քանի որ ամեն անգամ սկզբունքի հետևում անձերի են տեսնելու, ու ամեն անգամ մի պատճառ գտնելու են այդ անձի հետևից չգնալու համար: 96-ին Վազգենի հետևից չէին գնում, քանի որ ասում էին, հենա վարչապետ էր, ինչ արեց որ, քանդեց, կերավ և այլն: 2003-ին Ստեփանին սառած քյալամ էին ասում, ու նրա ժողովրդականությունը կապում էին միայն հոր անվան հետ, առանց հասկանալու, որ կարևոր չի թե ով է ընտրվել, սառած քյալամը, թե՞ արևդարձային անանասը, կարևորն այն է, թե ում է ժողովուրդը տվել իր ձայնը: Հիմա էլ, հազար ու մի պատճառ կգտնեք Լևոնի հետևից չգնալու համար:

Եթե վաղը Գաբրիել հրեշտակապետն էլ իջնի ու գլխավորի շարժումը, համոզված եմ վրեն մի պիտնո կգտնեք, որ հանգիստ նստեք տունը, ու ոչ մի բանի չխառնվեք, ու սպասեք «մեկ այլ շարժումի»:

[Հակոբ Գեւորգյան]

տղեք ջան, եթե խորանանք, այնպես կստացվի որ այս տուր ու դմբոցի ժամանակ սպանվածների ու ջարդ ու խուրդ եղածների պատճառը Ղարաբաղի ինքնորոշման պատճառով տեղի ունեցած շարժումն է, որից մենք գտանք անկախացում… Ավելի խորանանք, կստացվի որ Սովետ միություն էր մեղավոր, որ փլուզվեց։ Ավելի խորանանք կստացվի որ ՀՀ առաջին հանրապետություն էր, որ ստեղծվեց ու փլուզվեց… Ու էդպես խորանանք մինչեւ ՏԻԳՐԱՆ ՄԵՆՁ, ու էս ամեն ինչ կբարդենք Արտաշեսի գլխին ու կասենք թե Հայկն էր մեղավոր, որ գյաբառլամիշ արեց Բելին…

Եկեք ամեն ինչ իր տեղը դնենք։ ՀԱՐՑ՝ Ով սկսեց հանրահավաքները։ ՊԱՏԱՍԽԱՆ՝ Ժողովուրդը։

Այստեղից էլ բխում է, որ մեղավորը ժողովուրդն է։ Դե հիմա ինքներդ կատարեք ձեր դատաստանը. Այսինքն "ՍԱՄԱՍՈՒԴ"–ը

[Artgeo]

Եկեք ամեն ինչ իր տեղը դնենք։ ՀԱՐՑ՝ Ով սկսեց հանրահավաքները։ ՊԱՏԱՍԽԱՆ՝ Ժողովուրդը։

Այստեղից էլ բխում է, որ մեղավորը ժողովուրդն է։ Դե հիմա ինքներդ կատարեք ձեր դատաստանը։

ՀԱՐՑ՝ Ո՞վ կեղծեց ընտրությունները: ՊԱՏԱՍԽԱՆ՝ ՍՍ-ն:

Այստեղից բխում է, որ մեղավոր ՍՍ-ն է: Դե հիմա ինքդ կատարի քո դատաստանը:

[Հակոբ Գեւորգյան]

ՀԱՐՑ՝ Ո՞վ կեղծեց ընտրությունները: ՊԱՏԱՍԽԱՆ՝ ՍՍ-ն:

Այստեղից բխում է, որ մեղավոր ՍՍ-ն է: Դե հիմա ինքդ կատարի քո դատաստանը:

Դու էլ լավ գիտես, որ այդքան ստուգողների մոտ անհնար էր կեղծել ընտրությունները։ Որքան հիշում եմ, շնից շատ ստուգողներ էին եկել այդ ընտրություններին։

[Artgeo]

Դու էլ լավ գիտես, որ այդքան ստուգողների մոտ անհնար էր կեղծել ընտրությունները։ Որքան հիշում եմ, շնից շատ ստուգողներ էին եկել այդ ընտրություններին։

Ստուգողներ, որոնք հայերեն բան չէին հասկանում ու ֆռում էին մի ընտրատեղամասին մյուս ընտրատեղամաս

Հակոբ կամ վեր ես կենում ու տաքուկ տեղիցդ գալիս ես Հայաստան ապրելու կամ մեծ-մեծ չես բրդում ազատատենչ հայ ժողովրդի հասցեին:

[Տրիբուն]

Եկեք ամեն ինչ իր տեղը դնենք։ ՀԱՐՑ՝ Ով սկսեց հանրահավաքները։ ՊԱՏԱՍԽԱՆ՝ Ժողովուրդը։

Այստեղից էլ բխում է, որ մեղավորը ժողովուրդն է։ Դե հիմա ինքներդ կատարեք ձեր դատաստանը. Այսինքն "ՍԱՄԱՍՈՒԴ"–ը

Հակոբ, դու խառակիրի արա էլի:

Ընկեր ջան, հանրահավաք անելը ժողովրդի սահմանադրական իրավունքն է: Ժողովրդի անվտանգությունն ապահովելը իշխանության սահմանադրական պարտականությունն է: Էս երկու պարզ սկզբունքները կարա՞ս հասկանաս:

[REAL_ist]

Եկեք ամեն ինչ իր տեղը դնենք։ ՀԱՐՑ՝ Ով սկսեց հանրահավաքները։ ՊԱՏԱՍԽԱՆ՝ Ժողովուրդը։

Այստեղից էլ բխում է, որ մեղավորը ժողովուրդն է։ Դե հիմա ինքներդ կատարեք ձեր դատաստանը. Այսինքն "ՍԱՄԱՍՈՒԴ"–ը

բոմբ էր էսի, փաստորեն հենց հանրահավաք են անում կարան կրակեն ժողովուրդի վրա, ժելեզնայա լոգիկա
ապեր դու կարողա խոսքի Ռուանդայում ես ապրում տեղ տենցա ձևը?

Բարեկամիս տղան, ծառայում է ներքին զորքերում: Աջ ոտքից վիրավորվել , հրազենով, ու մինչև հիմա պրոբլեմներ ունի մկանային հյուսվածքների հետ, չի կարողանում քայլել նորմալ: Հարևանիս փեսան, հանրահավաքի մասնակիցներից էր, զոհվեց հրազենային վնասվածքից: Ու ես թքած ունեմ պաշտոնական հայտարարությունների վրա: Իսկ մեղավորները, եթե իմ կարծիքն ես ուզում, երկու կողմն են հավասարաչափ: Հարցդ բավականին պրովոկացիոն էր, դրա համար ավելի մանրացնեմ, երկու կողմ ասածի մեջ խնդրում եմ քեզ, ինձ , զինվորներին ու ցուցարարներին չմցնես, ավելի վերևից սկսի

ապեր պաշտոնական ասեցի որտև մարտի մեկից հետո սաղի մոտ պատշոնականին հավատալու մոլուցք էր դրա համար էլի, թե չե ոչ պաշտոնականին որ անցնենք պարզ կդառնա ովա առաջինը կրակել, ովա խանութները ջարդել, ու ետքանից հետո դժվար մեկի մոտ թեթևակի կասկած լինի թե ովա առաջին պատասխանատուն էս ամենի

[try_catch]

Ընկեր, եթե «մեր շարժումը» հաղթի, քո նմանները նորմալ երկրում կապրեն մի քանի տարի հետո, այնպես որ ոչ միայն ամաչելու բան չես ունենա, այլ նաև կհպարտանաս այն երկրով որտեղ ապրում ես: Եթե դրան «մեկ այլ շարժում» կբերի, գլխներիս վրա տեղ ունի, թող հաղթի մենք էլ չամաչենք, եղբայր:

Իսկ մեր նմանները հանուն սկզբունքի պայքարել են, անկախ այն բանից, թե ով է գլխավորում շարժումը, քանի որ սկզբունքը եղել է մեկը - կառուցել երկիր որտեղ օրենքն է աֆտարիտետ, ու ոչ թե աֆտարիտետը օրենք:

Այս գլոբալ նպատակին հասնելու համար, մարդիկ արդեն որերորդ անգամն է փորձում են տեսնել մի բան, որ իրենց ընտրած մարդը դառնա նախագահ, անկած այն բանից թե ով է այդ ընտրյալը: 96-ին այդ մարդիկ գնում էին Վազգենի հետևից ու Լևոնի դեմ, քանի որ համոզված էին որ նախագահ է ընտրվել Վազգենը, 2003-ին Ստեփանի հետևից ՌՔ դեմ, նույն պատճառով, հիմա էլ Լևոնի հետևից Սերժի դեմ, էլի նույն պատճառով: Սա շարժում է հանուն սկզբունքի, ու ոչ թե հանուն Վազգենի, Ստեփանի կամ Լևոնի:

Քո նման մտածողները միշտ էլ պասիվ դիրքերում են լինելու, քանի որ ամեն անգամ սկզբունքի հետևում անձերի են տեսնելու, ու ամեն անգամ մի պատճառ գտնելու են այդ անձի հետևից չգնալու համար: 96-ին Վազգենի հետևից չէին գնում, քանի որ ասում էին, հենա վարչապետ էր, ինչ արեց որ, քանդեց, կերավ և այլն: 2003-ին Ստեփանին սառած քյալամ էին ասում, ու նրա ժողովրդականությունը կապում էին միայն հոր անվան հետ, առանց հասկանալու, որ կարևոր չի թե ով է ընտրվել, սառած քյալամը, թե՞ արևդարձային անանասը, կարևորն այն է, թե ում է ժողովուրդը տվել իր ձայնը: Հիմա էլ, հազար ու մի պատճառ կգտնեք Լևոնի հետևից չգնալու համար:

Եթե վաղը Գաբրիել հրեշտակապետն էլ իջնի ու գլխավորի շարժումը, համոզված եմ վրեն մի պիտնո կգտնեք, որ հանգիստ նստեք տունը, ու ոչ մի բանի չխառնվեք, ու սպասեք «մեկ այլ շարժումի»:

Շտապում ես, ու երևի դրանից է որ իմ մասին (ավելի ճիշտ իմ նմանների, ինչպես դուք եք սիրում շեշտել) քո սխալ պատկերացումը , որպես կատարյալ ճշմարտություն ես ներկայացնում այնպիսի համոզմամբ, որ քիչ է մնում ես էլ ընդհունեմ դա, որպես ճշմարտություն:
Նախ և առաջ Հիշիր ԵՍ միշտ էլ հպարտանում եմ իմ երկրով, ու միշտ էլ կհպարտանամ իմ Հայաստան երկրով, եթե նույնիսկ այդ երկիրը դարերով պատերազմի մեջ լինի, ինչ որ հիմար քաղաքական գործիչի պատճառում, դա ին չի ստիպի չսիրել ու չհպարտանալ իմ Հայաստանով Իսկ եթե դու որոշել էս սպասել որ քո ուզած անձը ղեկավարի երկիրը, նոր հպարտանաս, դա զուտ քո անձնական է, ինձ մի խառնի:
օրենքն է աֆտարիտետ լավ է ասված, իսկ ով չի ուզում դա՞, շատ եմ ուզում, բայց կներես իհարկե, քո լիդերը ուներ ժամանակ ցույց տալու օրենքի նկատմամբ աֆտարիտետի գերիշխանությունը , 7 տարին բավականին ժամանակ էր ցուց տալու, որ օրենքն է աֆտարիտետ: Միայն չասեք, թե պատերազմ էր, բլոկադա...., դա կապ չունի նեքին օրենքների հետ: Ֆաշիստական Գերմանիան էլ էր պատերազմի մեջ, բայց երկրի ներսում օրենքի գերիշխանություն ու կարգ ու կանոն կար:
Իմ պասիվությունը ՞, հա : Մի փոքր ուղղում, 88--ից սկսած պայքարի մեջ եմ եղել, Լևոնին ընտրել եմ մեծ խանդավառությամբ: 96 ին Վազգենի Մանուկյանի համար պայքարել եմ,(խոսքը մեր մեջ, որպես Պաշտպ. Ն. էր տպավորվել իմ մեջ ) Այ 2003 , արդեն ճիշտ ես, Ստեփանին դեմ էի, դե ես այն մարդկանցից եմ, որ չեն կարողանում հավատալ մի թեկնածուի, որը նույնիսկ նորմալ ստել չգիտի, ՌՔ--ի հետ հեռուստադուելը էլ չասեմ: Հիմա էլ եմ պասիվ, պասիվ եմ որովհետև տեսել եմ ինչի է ընդունակ մեր պոտենցիալ նախագահը , ԼՏՊ-ն, իր նախկին աշխատակազմով:
Իսկ դու ոնց ես կարծում, վաղը, երբ դու նորից ՌՔ--ին ընտրես , պիտնո ման եկողները սխալ են լինելու