Շատ հետաքրքիր է ձեր կարծիքը այս մի քանի հարցի վերաբերյալ
1. Ինչ է բարությունը?
2. Ում ես համարում բարի մարդ ?
3. Բարությունը տրվում է ի վերուստ?
4. Իսկ դու բարի մարդ ես???![]()
Շատ հետաքրքիր է ձեր կարծիքը այս մի քանի հարցի վերաբերյալ
1. Ինչ է բարությունը?
2. Ում ես համարում բարի մարդ ?
3. Բարությունը տրվում է ի վերուստ?
4. Իսկ դու բարի մարդ ես???![]()
Ի՞նչ է բարությունը։ Բարությունն ամենայն հավանականությամբ տարբեր հատկանիշներ է միավորում։ Դա ջերմությունն է, սրտացավությունը, հոգատարությունը, ներողամտությունը, օգնելու պատրաստականությունը։ Բայց նաև շատ կարևոր է նշել, որ բարությունը այդ ամենը որոշակի արարքներում ցուցաբերելու ունակությունն է։ Մտքում կարեկցելը ու ոչինչ չանելը ամենևին բարություն չէ, բարությունը գործելն է։
Ուշադրություն դարձնենք, որ «բարություն» բառը երբեմն փոխարինվում է «մարդկային»–ով, իսկ «դաժանությունը»՝ «անմարդկային»–ով։ Ինչը ինձ տանում է այն մտքին, որ մարդ արարածը ստղեծված է բարի։ Այսինքն՝ մենք բոլորս էլ ունենք բարի միջուկ, բայց, ցավոք, հաճախ անտեսում ենք այն ու ակտիվացնում մեր այլ հատկանիշները։ Ինչո՞ւ է այդպես լինում. գուցե որովհետև այսօրվա աշխարհում բարի մնալը ոչ միայն դժվար է, այլև երբեմն հերոսական ջանքեր է պահանջում... Ու ես գլուխ եմ խոնարհում բոլոր նրանց առջև, ովքեր, անկախ ամեն ինչից, ցանկացած պայմաններում կարողանում են մնալ բարի, մնալ Մարդ։
Ես հակված եմ այն կարծիքին, որ բարությունը դա նախ չարության բացակայությունն է: Այսինքն, չարության բացակայությունը անհրաժեշտ պայման է: Որպեսզի մարդը բարի լինի, նախ պետք է չար մտքեր չունենա, չարություն չկամենա ուրիշներին և չանի չար արարքներ:
Բավարար պայման է արդեն բարի արարքներ գործելը: Դա կարող է լինել չարությանը բարությամբ պատասխանելը, կարեկցանքը, կարիքավորին օգնությունը, որոշակի գործողություններ ձեռնարկելը:
Իսկ ընդհանուր առմամբ, կարծում եմ բարությունը սերն է, սիրող մարդը /լայն իմաստով` աշխարհը սիրող, մարդկանց սիրող..../ չի կարող չար լինել![]()
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Շատ դեպքերում բարությունը նույնացվում է թուլակամության հետ եւ հակառակը` թուլակամությունն է նույնացվում բարության հետ: Չպետք է խառնել այս երկու կատեգորիաները, չնայած որ գործնականում շատ դժվար է դրանք իրարից սահմանազատել:
И чтобы нас никто не разлучил,
Я превратил тебя в воспоминания. -Григорий Лепс
Ռազմավարական խաղ Travian.ru
1. Բարությունը իմ կարծիքով մարդու են արարքներն են, որը դիմացինը ուզում էր, որ անեիր: Խոսքը արարքի մասին է, որը մարդիկ սպասում են քեզնից, բայց մեկ ուրիշը դրանից չի տուժում:
Բայց դե բարության սահմաններն էլ որոշված չի: Օրինակ կոկորդիլոսի բերանից մարդ փրկելը տվյալ մարդու համար բարություն էր, բայց կոկորդիլոսի տեսակետից վատություն: Իրա «հացը» բերանից տարան:
2. Ելնելով վերը գրվածից ես բարի մարդ եմ համարում են մարդկանց, ովքեր իմ և ինձ բարություն անող մարդկանց հանդեպ են բարի:
3. Բարությունը տրվող բա չի, ամեն մարդ գոնե մեկի հանդեպ բարի է:
4.![]()
էսպես չի մնա
1. Բարությունը դա դիմացինի լավը ցանկանալն է և անշահախնդրորեն օգնելը:
2. Ով որ մեծամասամբ շարժվում է վերը նշված չափանիշով:
3. Մարդու մեջ բարության սաղմերը լինում են ի սկզբանե, բայց դրանց զարգացումը կախված է արդեն մարդու ապրած կյանքից և բնավորության այլ գծերից:
4. Ընդհանուր առմամբ այո բայց չեմ կարող բարի լինել չարակամի նկատմամբ: Հասարակության նկատմամբ մեծամասամբ անտարբեր եմ:
Բարիության ր թուլության սահմանազատումը բավականին հեշտ կարելի է տալ: Եթե կարող է տվյալ բարությունը չանել, փոխարենը ուրիշ քայլեր ձեռնարկել ուրեմն արված լավությունը բարություն է, իսկ եթե ուրիշ բան անելու կամք կամ հնարավորություն չկա ուրեմն թուլություն է:
1. Մարդուն լավը ցանկանալը: Կգործես այդպես, թե ոչ՝ դա արդեն ուրիշ հարց է:
2. Ուրիշին բարիք ցանկացողին:
3. Ոչ: Ի վերուստ առհասարակ ոչինչ չի տրվում:
4. Ոչ: Կատարյալ մարդ չկա:
Ես հակառակը կձևակերպեի՝ չարությունն է բարության բացակայությունը, քանի որ վերևի գրառումը ենթադրում է, որ չարությունն ավելի հին ու հիմնական հասկացություն է, քան բարությունը, ինչը սխալ է:բարությունը դա նախ չարության բացակայությունն է
DIXIcarpe noctem
Ցանկություն, որ տեղի ունենա կամ իրականանա ինչ-որ գործողություն որը կօգնի կամ կնպաստի մեկ այլ անձի:
Նրան ով իմ և իմ մտերիմների հանդեպ ցուցաբերում է բարություն: /տես կետ 1/
Ոչ, մենք ինքներս ենք որոշում լինել բարի ինչ-որ մեկի հանդեպ, թե` ոչ:
Պետք չի ամեն-ինչ գցել վերևների վրա
Նայած ում հանդեպ?
Էս հարցին ես չպիտի պատասխանեմ, այլ` իմ ծանոթները: Միայն կասեմ` կարող էի լինել ավելի բարի:![]()
Բարություն- հաճախ օգտագործվող բառ, բայց հազվադեպ գնահատվող երևույթ, կամ էլ ասպետական շնորք.... Լրիվ համաձայն եմ, որ մտքում կարեկցելն ու ոչինչ չանելը, այո, բարություն չէ, այլ, դավաճանություն սեփական խղճի առաջ, մարդու բարոյական որակների առաջ և վերջապես առաքինության առաջ: Չպետք է լինենք անտարբեր, երբեք, ցավոք այդ բարձր զգացումն իր արժանի գնահատումը սակավ դեպքերում է գտնում![]()
1. հոգեբանական պահ է, երբ կարողանում ես դիմացինիդ վեր դասես քո անձնական շահերից;
2. ով չի տառապում "էգոցենտրիզմով" ու "նարցիսիզմով" ;
3. եւ ի վերուստ է, եւ ձեռքբերովի - չեմ պատկերացնում, որ տգետ, գռփող, վայրագ բարքերով ընտանիքից "բարի" մարդ դուրս գա;
4. մարդն ինքը չի կարող որոշել իր իսկ բարության չափանիշը` դա պետք է անեն ուրիշները ;
Life is too short...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ