Մաթևոսյանի հեգնանքի մեջ դառնություն ու ցավ կա՝ սրտացավությունից ծնվող, Սիրադեղյանի հեգնանքը վերևից հնչող արհամարհանքի ու ծաղրի երանգներ ունի։