Հերմայոնի Գրեյնջերի սինդրոմը, կամ գիտունիկներ

[*e}|{uka*]

Երբ հարցն ուղղված է ամբողջ լսարանին, և դու նրա մի մասն ես կազմում, անկախ նրանից, թե որքան պրիմիտվ է հարցը, այն նաև քեզ է ուղղված, հետևաբար շատ նորմալ է, երբ դու ես պատասխանում:


Տհա՞ճ է տարբերվել տգետից, չիմացողից: Դու՞ ես նրանց անհարմար վիճակի մեջ գցում, թե՞ նրանք քեզ՝ մտցնելով իրենց շարքերի մեջ: :

Բյուր, համաձայն եմ քո արած գրառումների շատերի հետ, բայց իմ կարծիքով պատասխանելով դասախոսի տված պրիմիտիվ հարցին, տվյալ անձը հնարավորություն չի տալիս իր ավելի պրիմիտիվ ընկերներին պատասխանել այդ պրիմիտիվ հարցին, նույնիսկ այդ դեպքերում փորձումա մրցել, իրեն ցույց տա, այսինքն որոշ չափով մտնումա պրիմիտիվների շարքերի մեջ : Դա ես անվանում եմ ցուցամոլություն :
Օրինակ եթե դասախոսը այնպիսի պրիմիտիվ հարց տա, որը իմ մասնագիտությունից ելնելով շատ ամոթ կլինի չիմանալ, ես չեմ պատասխանի
Հ.Գ. Ներեցեք պրիմիտիվ բառի համար