Դե իմ դեպքում շատ հաճախ հենց էդպես է. կան մարդկային հականիշներ, որոնք քննադատում եմ, բաներ, որոնք երբեք ինքս չեմ անի կամ որոնք ուղղակի նյարդայնացնում են, բայց հենց այն, ինչը վերաբերում է ուրիշների մեջ չհանդուրժելուն (այս բառը համարում եմ մի քիչ ավելի խսիտ, քան ուղղակի չընդունելը), հաճախ իմ սեփական թերություններն են։ Երևի աֆորիզմի հեղինակի տեսանկյունից էլ է էդպես. բայց դե իհարկե չի կարելի ընդունել՝ որպես դոգմա... ոչ էլ որպես կատարյալ անհեթեթություն, քանի որ առնվազն երկու հոգի դրա մեջ ճշմարտություն են տեսնում։Ուլուանա-ի խոսքերից
Համաձայն չեմ։ Հա, շատ դեպքերում մեր ունեցած թերություններն ուրիշի մեջ նկատելիս չենք հանդուրժում, բայց չհանդուրժելը դեռ չի նշանակում, որ պարտադիր մենք էլ ունենք այդ թերություններից։ Օրինակ, եթե ես անարդարությունը չեմ հանդուրժում, ուրեմն անարդա՞ր եմ։Կատարյալ անհեթեթություն։
Մեջբերել
Էջանիշներ