Եկեք այստեղ պատմենք զվարճալի ( իրական ) պատմություններ, որոնք կատարվել են մեզ հետ կամ ծանոթների, ընկերների, բարեկամների հետ ...մի խոսքով կարևոր չէ ում հետ են կատարվել, կարևորը պատմությունը զվարճալի լինի :
Կարծում եմ բոլորն էլ պատմելու բան կունենան
Սկսեցինք՝
Նախ ասեմ այս դեպքը ինձ պատմել է ծանոթներիցս մեկի եղբայրը, որը ոչ միայն ներկա է եղել այլև մասնակցել է ...
Ուրմեն լինում է չի լինում Բելգիայում մի հայ տղա է լինում , որը սիրում է մի հայ աղջկա ( արդեն հետաքրքիր է չէ՞) : Պարզվում է, որ աղջիկն էլ անտարբեր չի տղայի նկատմամբ: Դե հետո սկսվում են ռոմանտիկ հանդիպումներ, ծաղիկներ, խոստումներ, սեր....և նմանատիպ սրտաճմլիկ բաներ ( չխորանանք ) : Երբ նրանց հարաբերությունները արդեն լուրջ բնույթ են կրում, տղան աղջկան ասում է.
- Շաբաթ օրը գալիս եմ ծնողներիցդ "քեզ ուզելու" :
ՈՒ քանի որ տղան Բելգիայում մենակ էր ապրում, իսկ մեր հայկական ավանդույթի համաձայն "աղջիկ ուզելու" գնում են հայկական կոնյակով ՝ ծնողների, ապագա քավոր-մավորի , հեռու-մոտիկ բարեկամների, հարևանների ....հետ , տղան դժվար իրավիճակում է հայտնվում: "Բա ո՞վ պետք ա ասի, եկել ենք ձեր պարտեզի վարդը տանենք մեր պարտեզում աճեցնենք": Քցում -բռնում է ու որոշում է մի քանի ամենամոտ ընկերների հետ գնալ
_ ՈՒրեմն Գևին կտանեմ անպայման, Արմենին , Արտակին... չէ Լևոնին չեմ տանի, ամբախ-զամբախ դուրս կտա, խատառակ կլինենք,Վագենին էլ կգա...էլ ով կա՞,
հա ....: ՈՒ էդպես գնացողների թիվը հասնում է 10-12-ի: Նստում են որոշում , թե ով ինչ պետք է ասի, ով է խոսքը բացելու , ու կողքից ով է մեջ ընկնելու օգնության համար: Լավ պարապում են , դասը սովորում են ,
դե վերջապես բոլորն էլ երիտասարդ են ու երբեք " աղջիկ ուզելու" չեն գնացել , ու էտ պրոցեսից գաղափար չունեն ( մեկը լինի իրենց համար գնա "ուզելու" , հիմա իրանք պետք է գնան) : Փեսան զանգում է աղջկան
ու ասում , որ երեկոյան ջամը 8-ին իրենց տան կլինի: Նա էլ իր հերթին
_Մամ էսօր գալիս ա
_Ինչի՞ ա գալիս աղջի ջան, շատ էլ իզուր, թող ոչ գա, ոչ էլ գնա... բլա բլա բլա
Տղաները ժամը 7-ի կողմերը դուրս են գալիս տանից, ճանապրհին բառ են մտնում քաջություն ձեռք բերելու համար: Դե պարզվում է, որ քաջության լուրջ պրոբլեմ ունեն ու մինչև աղջկա տուն հասնելը ինչքան բառ կա մտնում են :
_Տղերք աչքիս արդեն վախտնա...էն ծաղիկները ո՞ւր են , հա ոնց որ էս ա, բայց նման չի: Կարգին կխոսաք արա , նենց կուլտուռական էլի Լավ գնացինք
Մի խոսքով լրիվ ճԸտ վիճակում հասնում են տեղ: Ծաղիկների մնացորդը տալիս են զոնքաչ մայրիկին, նստում են ու սկսում անկապ դեսից-դենից խոսել, լրիվ մոռանալով իրենց գալու բուն նպատակը
: Վերջը աղջկա մայրը չի դիմանում.
_Տղաներ ջան բարով եք եկել, բայց էս ուշ ժամին....ինչի՞ եք եկել
Սրանք խառնվում են իրար , "փեսեն" գույնը գցած աչքով ունքով հասկացնում է ընկերներին , որ սկսեն: Վերջապես մեկը ֆայմում է
ԱՐՄԵՆ-Դե մորքուր ջան, մենք եկել ենք ձեր պարտեզ ... էս մեր լավ ախպոր համար ծաղիկ քաղենք ..դե վոպշմ ձեր աղջկա ձեռքը խնդրելու ենք եկել : Ինքը գժի պես սիրում ա ձեր աղջկան, լսել ենք ձեր աղջիկն էլ իրան ...
ՎԱԶԳԵՆ -Հա դե սաղ սենց լավա , իրար սիրում են, հասկանում են հոպար ջան ( աղջկա հորն է դիմում) , թող ամուսնանա էլի վոպշըմ
ԶՈՆՔԱՉ ՄԱՅՐԻԿ_Ո՞նց թե ամուսնանա տղա ջան, մեր աղջիկը դեռ շատ փոքր է, պետք է սովորի: Իրա ամուսնանալու ժամանակը չի
....Լռություն
....Լրջություն
.... Վերջապես...մանթո վիճակ
....Արտակը քնից արթնանում է ու՝
_Խի մորքուր ջան , դուք ձեր աղջկան թթու եք դնելո՞ւ որ վախտը չի
ԶՈՆՔԱՉ ՄԱՅՐԻԿԸ բարկությունից կարմրած, բայց այնուհանդերձ իրան զսպելով - հա հենց էլ թթու ենք դնելու
ԱՐՏԱԿ- ԻԻԻԻԻԻ, մորքուր ջան բա ձեր էտ թթվին վարունգ պետք չի՞
-Արա սուս , ինչ ես խոսում.... արա հո դեբիլ չես , սուս արա ...արա
ԱՐՏԱԿ- հա խի՞բայց, կարո՞ղ ա իրանց թթուն ծաղկակաղամբով ա
-Վաաայ արա....
...
Մի խոսքով սրանց տնից պատվավոր դուրս են հրավիրում :Հաջորդ օրն էլ աղջիկը զանգում է ու ասում որ տնեցիք ահավոր ջղղղայնացած են ,
ՈՒ էսպես երկնքից ընկնում է 3 խնձոր, երեքն էլ Արտակի գլխին ( ուղեղի ցնցումն ապահոված է... տեղն ա իրան ... ախմախ )
THE END
Մեջբերել
Նստեցի գնացք և հաջորդ օրը հասա Թիֆլիս: Երբ տուն հասա, գիշերվա ժամը երկուսն էր: Բաբոն դուռը բացեց, ներս մտա, մի քիչ խոսեցինք, ասի. «Բաբո, ի՞նչ կա ուտելու», թե. «Բալա ջան, ընդեղ պանիր, հաց կա»: Ասի՝ բաբո ջան, մաման երկու հատ եփած հավ է դրել հետս ( մանավանդ ամբոցջ ճանապարհին աչքս էդ եփած հավերի վրա էր
), արի մեկը հիմա ուտենք, մյուսն էլ վաղը առավոտը կուտենք ու կշարժվենք: Թե. «Բեր բալա ջան»: Տատս ութսունվեց տարեկան էր, աչքերը լավ չէին տեսնում իր ասելով, բայց հլը փորձեիր թեյի մեջ չորս շաքար գցեիր, վռազ կտեսներ
Սկզբում չհասկացա, թե ինչ կատարվեց, մի երկու վայրկյան հետո բաբոս ղժժաց: Դու մի ասա՝ փոխանակ հավին խփեր, իր բութ մատի եղունգն էր թռցրել: Բաբոս գոռում էր, թե շուտ արա, շտապ օգնություն կանչիր: Է՜, ո՞նց կանչեմ,
Ես էլ երեխա տղա, էս ամեն ինչից հոգնած, հազիվ էի աչքս կպցրել, մեկ էլ տեսնեմ բաբոս նորից գոռում է
՝ բալա ջան հելի, ձեռքս էլի ցավում ա, երևի շաքարը ջանն ա քաշել, հելի նորից շաքար ծեծի: Սկսեցի բաբոյի ձեռքի շորը քանդել: Քանդեցի-քանդեցի, այ քեզ հրաշք,
Մի կերպ քաշեցի վերև ու տվի բաբոյի ձեռքը, ասի՝ ձեռքովդ ձիգ պահի: Հազիվ հասանք գնացքին:
Կողքս մի թերթ կար սեղանին դրված, ճմրթեցի ու քցեցի բաբոյի շեքերի արանքը, ասի՝ դե տաքացիր: Չեք պատկերացնի, ամբողջ գիշեր չքնեցի, քանի որ բաբոյի հագին փոխան չկար, ասի, հանկարծ մարդ չմոտենա, բաբոյին բան չպատահի, ու ըտպես բաբոյին, առանց փոխան, հասցրի Լենինական
... մինչ նոր հանդիպում
Էջանիշներ