Առաջարկված խաղն ինձ մի դեպք հիշեցրեց դպրոցական տարիներից։
Մեր հայերենի ուսուցչուհիներին մի խաղ էր հնարել, որը յուրաքանչյուր դասին խաղում էինք։ Այն կոչվում էր «մի ասա – այլ ասա»։ Խաղի էությունը հետևյալն էր. տանը յուրաքանչյուր աշակերտ պետք է ծոցատետրում դուրս գրեր հինգական բառ, որոնք սխալ են արտասանվում հայերենում և նշեր դրանց հայերեն ճիշտ համարժեքը։ Այնուհետև դասի ժամանակ կարդում էինք մեր դուրս գրած բառերը։
Օրինակ՝ մի ասա «աստանովկա», այլ ասա «կանգառ», և այլն։
Դասարանում մի աղջիկ ունեինք, որը մսեղեն շատ էր սիրում, գրեթե ամեն դասամիջոցի նրան կարելի էր տեսնել երշիկով կամ նրբերշիկով բրդուճը ձեռքին՝ ծամելիս։ Այդ աղջիկը մի օր խաղի ժամանակ կարդաց. «մի ասա «սասինցկի», այլ ասա «սասինսկի» »Տեսնու՞մ եք, թե ինչպիսի նուրբ սխալներ նկատող մարդիկ կան։
Մեջբերել
Էջանիշներ