Զվարճալի պատմություններ

[Lionne_en_Chasse]

Եկեք այստեղ պատմենք զվարճալի ( իրական ) պատմություններ, որոնք կատարվել են մեզ հետ կամ ծանոթների, ընկերների, բարեկամների հետ ...մի խոսքով կարևոր չէ ում հետ են կատարվել, կարևորը պատմությունը զվարճալի լինի :
Կարծում եմ բոլորն էլ պատմելու բան կունենան
Սկսեցինք՝

Նախ ասեմ այս դեպքը ինձ պատմել է ծանոթներիցս մեկի եղբայրը, որը ոչ միայն ներկա է եղել այլև մասնակցել է ...
Ուրմեն լինում է չի լինում Բելգիայում մի հայ տղա է լինում , որը սիրում է մի հայ աղջկա ( արդեն հետաքրքիր է չէ՞) : Պարզվում է, որ աղջիկն էլ անտարբեր չի տղայի նկատմամբ: Դե հետո սկսվում են ռոմանտիկ հանդիպումներ, ծաղիկներ, խոստումներ, սեր....և նմանատիպ սրտաճմլիկ բաներ ( չխորանանք ) : Երբ նրանց հարաբերությունները արդեն լուրջ բնույթ են կրում, տղան աղջկան ասում է.
- Շաբաթ օրը գալիս եմ ծնողներիցդ "քեզ ուզելու" :
ՈՒ քանի որ տղան Բելգիայում մենակ էր ապրում, իսկ մեր հայկական ավանդույթի համաձայն "աղջիկ ուզելու" գնում են հայկական կոնյակով ՝ ծնողների, ապագա քավոր-մավորի , հեռու-մոտիկ բարեկամների, հարևանների ....հետ , տղան դժվար իրավիճակում է հայտնվում: "Բա ո՞վ պետք ա ասի, եկել ենք ձեր պարտեզի վարդը տանենք մեր պարտեզում աճեցնենք" : Քցում -բռնում է ու որոշում է մի քանի ամենամոտ ընկերների հետ գնալ
_ ՈՒրեմն Գևին կտանեմ անպայման, Արմենին , Արտակին... չէ Լևոնին չեմ տանի, ամբախ-զամբախ դուրս կտա, խատառակ կլինենք, Վագենին էլ կգա...էլ ով կա՞, հա ....: ՈՒ էդպես գնացողների թիվը հասնում է 10-12-ի: Նստում են որոշում , թե ով ինչ պետք է ասի, ով է խոսքը բացելու , ու կողքից ով է մեջ ընկնելու օգնության համար: Լավ պարապում են , դասը սովորում են , դե վերջապես բոլորն էլ երիտասարդ են ու երբեք " աղջիկ ուզելու" չեն գնացել , ու էտ պրոցեսից գաղափար չունեն ( մեկը լինի իրենց համար գնա "ուզելու" , հիմա իրանք պետք է գնան) : Փեսան զանգում է աղջկան ու ասում , որ երեկոյան ջամը 8-ին իրենց տան կլինի: Նա էլ իր հերթին
_Մամ էսօր գալիս ա
_Ինչի՞ ա գալիս աղջի ջան, շատ էլ իզուր, թող ոչ գա, ոչ էլ գնա... բլա բլա բլա
Տղաները ժամը 7-ի կողմերը դուրս են գալիս տանից, ճանապրհին բառ են մտնում քաջություն ձեռք բերելու համար: Դե պարզվում է, որ քաջության լուրջ պրոբլեմ ունեն ու մինչև աղջկա տուն հասնելը ինչքան բառ կա մտնում են : Ժամը 11-ի կողմերն է արդեն, փեսան հիշում է
_Տղերք աչքիս արդեն վախտնա...էն ծաղիկները ո՞ւր են , հա ոնց որ էս ա, բայց նման չի: Կարգին կխոսաք արա , նենց կուլտուռական էլի Լավ գնացինք
Մի խոսքով լրիվ ճԸտ վիճակում հասնում են տեղ: Ծաղիկների մնացորդը տալիս են զոնքաչ մայրիկին, նստում են ու սկսում անկապ դեսից-դենից խոսել, լրիվ մոռանալով իրենց գալու բուն նպատակը
: Վերջը աղջկա մայրը չի դիմանում.
_Տղաներ ջան բարով եք եկել, բայց էս ուշ ժամին....ինչի՞ եք եկել
Սրանք խառնվում են իրար , "փեսեն" գույնը գցած աչքով ունքով հասկացնում է ընկերներին , որ սկսեն: Վերջապես մեկը ֆայմում է
ԱՐՄԵՆ-Դե մորքուր ջան, մենք եկել ենք ձեր պարտեզ ... էս մեր լավ ախպոր համար ծաղիկ քաղենք ..դե վոպշմ ձեր աղջկա ձեռքը խնդրելու ենք եկել : Ինքը գժի պես սիրում ա ձեր աղջկան, լսել ենք ձեր աղջիկն էլ իրան ...
ՎԱԶԳԵՆ -Հա դե սաղ սենց լավա , իրար սիրում են, հասկանում են հոպար ջան ( աղջկա հորն է դիմում) , թող ամուսնանա էլի վոպշըմ
ԶՈՆՔԱՉ ՄԱՅՐԻԿ_Ո՞նց թե ամուսնանա տղա ջան, մեր աղջիկը դեռ շատ փոքր է, պետք է սովորի: Իրա ամուսնանալու ժամանակը չի
....Լռություն
....Լրջություն
.... Վերջապես...մանթո վիճակ
....Արտակը քնից արթնանում է ու՝
_Խի մորքուր ջան , դուք ձեր աղջկան թթու եք դնելո՞ւ որ վախտը չի
ԶՈՆՔԱՉ ՄԱՅՐԻԿԸ բարկությունից կարմրած, բայց այնուհանդերձ իրան զսպելով - հա հենց էլ թթու ենք դնելու
ԱՐՏԱԿ- ԻԻԻԻԻԻ, մորքուր ջան բա ձեր էտ թթվին վարունգ պետք չի՞
-Արա սուս , ինչ ես խոսում.... արա հո դեբիլ չես , սուս արա ...արա
ԱՐՏԱԿ- հա խի՞ բայց, կարո՞ղ ա իրանց թթուն ծաղկակաղամբով ա
-Վաաայ արա....
...
Մի խոսքով սրանց տնից պատվավոր դուրս են հրավիրում : Հաջորդ օրն էլ աղջիկը զանգում է ու ասում որ տնեցիք ահավոր ջղղղայնացած են , ինքն էլ հետը ... ու որ ամեն ինչ ...վերջ էլի, որ հետագայում էլ ոչ մի հույս չունենա էս դեպքից հետո
ՈՒ էսպես երկնքից ընկնում է 3 խնձոր, երեքն էլ Արտակի գլխին ( ուղեղի ցնցումն ապահոված է... տեղն ա իրան ... ախմախ )

THE END

[Lionne_en_Chasse]

Վայ վերջապես, էսօր ամբողջ օրը փորձել եմ թեման բացել... հազիվ ստացվեց

[kiki]

լավ էր...

[StrangeLittleGirl]

Թթուն ամենահավեսն էր

[Արշակ]

Վերջը տխուր էր։
Բա վերջը ի՞նչ է լինում։ Էլ իրար հետ չեն բարիշու՞մ։ Թե՞ դրանով էլ ամեն ինչ վերջանում է

[kiki]

Արշակ ջան, սրտիդ մոտիկ մի ընդունի...

[Lionne_en_Chasse]

Դե էտ դեպքից հետո աղջիկը կռվում է տղայի հետ, բայց հուսանք որ հետո հաշտվում են : Մոտավորապես 1 տարվա պատմություն է, ուղղակի վերջերս հիշելու առիթ եղավ : Մեզ մոտ " աղջիկ ուզելու" դեպքերի մեծ մասը վերածվում են կոմեդիայի )))))) ... ինձ թվում ա դժվարը ծնողների հետ լեզու գտնելն է էդքանից հետո : Հատկապես աղջկա մորը թթվի ռեցեպտը հեչ դուր չէր եկել

[docart]

Ասեմ, որ այս դեպքը կատարվել է ինձ հետ: Ուսանող ժամանակ ընկերոջս հետ էի ապրում: Եվ մենք էինք մեր համար ճաշ պատրաստում: Ու մի անգամ սոդայի ու աղի ամանները խառնեցինք ու սկսեցինք սոդայով ճաշ պատրաստել: Մի շաբաթ ճաշերից ընդհանրապես համ չէինք առնում: Հիշում, եմ զատիկի ժամանակ էր: Ընկերս բրդուճ էր պատրաստում հավկիթով ու այնքան շատ "աղ" էր լցնում, որ հնարավոր չէ պատկերացնել:
Ու նույնիսկ բողոքում էր , թե կյանքում այսքան անալի հավկիթ կերած չկա: Բարեբախտաբար, մի օր մյուս ընկերս հյուր եկավ մեր տուն: Սովածացանք, որոշեցինք "աղով" ձվածեղ պատրաստենք: Մի քանի հավկիթով այնքան մեծ ձվածեղ ստացվեց, որ 10 հոգով հազիվ թե ուտեինք: Ընկերս զարմացավ , թե ինչ որակով հավկիթ եմ առել; Հա, մեկ ել ասեմ, որ կապույտ գույնի էր ստացվել: Դե իմ ու ընկերոջս բերանի համը արդեն փոխվել էր, մենք հավեսով ուտում էինք: Հյուր եկած ընկերս համ չէր առնում, ու սկսեց լիքը "աղ " լցնել, բայց այդպես էլ համը տեղը չէր կարողանում բերել: Մեկ ել որոշեց "աղի" համը փորձել: Ու պարզեց , որ դա սոդա է: Լավ է , որ ընկերս հյուր եկավ, թե չէ այդ "աղից" այնքան ունեինք մի քանի ամիս կօգտագործեինք

[Lionne_en_Chasse]

Վայ բա սոդայի համը չէիք առնո՞ւմ : Ինչքան չլինի սովորականից տարբերվող համ ու հոտ պիտի գար )))) Էն էլ աղակեր հայերը ...ո՞նց եք մի շաբաթ առանց աղ դիմացել

[docart]

Վայ բա սոդայի համը չէիք առնո՞ւմ : Ինչքան չլինի սովորականից տարբերվող համ ու հոտ պիտի գար )))) Էն էլ աղակեր հայերը ...ո՞նց եք մի շաբաթ առանց աղ դիմացել

դե առաջին մի քանի օրը հասկանում էինք, որ համի հետ մի բան այն չէ, հետո արդեն սովորել էինք

[Լէգնա]

Ինետում նստած եմ,մի գեղցի,գյուղացի չէ,գեղցի ,եկավ ու հայտարարեց,
Չաթ եմ ուզում,...
մի բան արինք,նստեց չաթ,պարզվեց,ինետի իկոնայի նշանը չգիտեր նույնիսկ,հա,,,մի 3 ժամ պարապելուց հետո,անցավ գործի ,հիմա զրուցում է,հա իր տվյալները ինքն էր լրացրել մի 30 րոպեում,ինչը զարմանալի էր ,հա,խոսաց մի 40 րոպե,ու տեսնում ենք մարնից կարմրում է,կատաղում ,չդիմացավ,մի րոպե կգաք,...ինչ տենամ սեռը նշել էր իգական ,նիքն էլ Ան,ես ասել էի ,օրինակ կարճ անունդ դիր,ասենք Կար,Արմ,Արս,երևի թե Ան ը իրա կարճն էր ,հա,,,էս 40 րոպեում ասել էին,ազիզ,քաղցր,երևի իմացել էր չատում տղաներին այդպես էլ են դիմում ,բան չեր ասել,բայց որ ասել էին քուրիկ դե նկարդ ուղարկիր,աչքերը թռել էին .... ,,վերջը ,ասինք թեթև տար,ախր սեռդ սխալ ես գրել,մի ձև հանգստացավ,իրոք հիստերիայի մեջ էր արդեն ընկոնւմ եսիմ քանի տարի կյանքը կարճացավ, ,ու հելավ ,թափով գնաց,մի քիչ հետո ինչ ջոգենք, էդ նկար ուզողն էլ էր մեր կլուբում նստած,ու էլի չաթ էր անում ,դե պատկերացրեք,թե էս ինչ ստրես իրա մեջ տարավ,որ ոգեվորված գրում ,գրում է,սպասում նկարի,էն էլ ականջի տակ լսում է,տենում է,ու երազները հոդս են ցնդում...բա
դրա համար ,չաթը

[Լէգնա]

Շուկայում գնումներ եմ կատարում,մոտեցա վաճառողին և խնդրեցի 1 կգ դդմիկ,չգիտեմ խի հենց էդ պահին այդ հայերեն բառը եկավ ,սովորաբար ասում եմ կաբաչկա տվեք,երևի տնից դւորս գալուց ազգային ժողովի Ժողովներից էի էլի նայել ,հա,խնդրեցի դդմիկ,վաճառողը ,միջին տարիքի տղամարդ,այսպես քմծիծաղով ու խեղջ-խեղջ ասեց.
-աչոն ջան,դդում չի,կաբաչկա աաաա,ու շրջվեց հարևան վաճառողին ,ծիաղելով ասում է.
-էս քաղաքացիները ինչ մեղք են արա,դդումն ու կաբաչկեն չեն տարբերում :

ես էլ այսպես մեղավոր նայեցի ու խնդրեցի,կաբաչկա,ոչ թե դդմիկ

հ.գ.
հա,ժող ասեմ,կաբաչկա հայերեն դդմիկ է,դուք էլ հանկարծ ինձ չխղջաք

[Լոս]

ուրեմն սենց մի զավեշտալի դեպք տեղի ունեցավ իմ սիսադմինական օրերից մեկում..
Մի անգամ շատ փոքրիկ մի չաթիստուհի եկավ մեր մոտ. Մի կես ժամ չաթելուց հետո կարիք ունեցավ նկարը ուղարկելու. մտածեց մտածեց.. և վերջապես հարցրեց.
-նկարս ո՞նց ուղարկեմ.
-իսկ նկար ունե՞ս.
-հա.... ունեմ.
-դե ֆլոպիկտ մցրա դիսկավոդի մեջ ու ուղարկի.
-էղաֆ. (կարծես թե ջոկեց, ու ձևն էլ գիտեր)
մեկել տեսնեմ 10x13սմ չափսի ֆոտոն խցկում է ֆլոպի սկավառակ կարդացող արտաքին հիշ. սարքի մեջ

[Firegirl777]

Շատ լավն էր

[Ուլուանա]

Ծիծաղից մեռա... Լա՜վն էր...