Դեպքը պատահել է հորեղբորս հետ մի քանի տարի առաջ, երբ եհովայի վկաները այնքան շատ էին, որ ակամայից հիշում էիր մեծերի պատմությունները КГБ-ի մասին, երբ չէին իմանում, թե հարևանների մեջ ոչ լրտես ընդհանրապես կա, թե ոչ: Հորեղբորս տան ներքևի հարևանի տանը շաբաթական մի քանի անգամ եհովայի վկաները հավաքվում էին ու իրենց աղոթքներն ու կոչերը ուղղում "վերև", թե "Աստված, իջիր մեզ մոտ…": Մի օր հորեղբայրս քեֆը լավ տուն է վերադառնում, հենց ուզում է պառկել մի քիչ հանգստանալ, վարից կանչի ձայներն է լսում: Համբերության բաժակը լցված, կանչերի ամենաթեժ պահին, պատշգամբից կախվում ու թռնում է ներքև, մտնում սրանց սենյակ, թե "Հ՞ը, եկել եմ, կանչե՞լ եք"Սրանք լեղաճաք եղած սկսում են գոռալ ու ձայների վրա հարևանները ոստիկանություն են կանչում: Ոստիկանը հորեղբորս հարցնում է, թե ինչ է պատահել, ինչին վերջինս պատասխանում է "Եկա տուն, լսեմ ներքևից ասում են իջիր, իջիր: Մտածում եմ տեսնես ու՞մ են ասում… ես վերջին հարկում եմ ապրում, ինձանից վերև մարդ էլ չկա, որ կանչեն, կա չկա ինձ են կանչում, իջա տեսնեմ ինչ է պատահել":
Ոստիկանը մի կուշտ ծիծաղել էր ու թողել, գնացել…
Էջանիշներ