Զվարճալի պատմություններ

[Գաղթական]

Մի քանի ամիս առաջ մեր ընկերներից մեկը զանգեց հայտնելու, որ նոր աշխատավայր է գտել՝ դաշտում պետք է ծաղիկ հավաքվի: Առանց երկար-բարակ մտածելու՝ համաձայնվեցի:

դաշտերը Գերմանիայում էին: Ամեն առավոտ, մեր խմբով, Հոլանդիայից դուրս էինք գալիս Գերմանիայի ուղղությամբ՝ աշխատանքի:

Դաշտերում, բացի մեզանից, ուրիշ աշխատողներ էլ կային:

Կողք-կողքի կռացած ծաղիկ էին հավաքում մոտ 15-20 Լեհեր, 5-6 Գերմանացիներ, 5-6 Հոլանդացիներ ու 4-5 Հայեր.. Ամբողջ դաշտով մեկ տարածվում էր Հայերեն բացականչությունները ու ծիծաղը..

խմբովի ուրախ աշխատելը ավելի հաճել է ստացվում, քան ինքդ քո մտքերի հետ մի քանի ժամ կռացած ծաղիկ հավաքելը..

- արա, բա վերջին անիկդոտը լսել եք..
- ախպեր էս Լեհուհիին ես վերջը մի բան ասելու եմ հա..
- ախպեր ու՞մ մոտ հեռախոս կա.. մեկդ մի հատ Հայկական երաժշտություն միացրեք էլի.. սենց չեղավ..
ու տարածվում էր Հայկական Դուդուկը, կամ ասենք՝ զնրգում էր Ասատրյանի կամ մեկ ուրիշի ձայնը..

կարելի էր բացահայտ նկատել, որ մնացածը մեզ այնքան էլ բարեհամբույր հայացքներով չէին ողջունում.. է մե՞զ ինչ.. պահանջվում է գործ անե՞լ.. անում ենք.. մենք էլ էսպես ենք աշխատում.. ոչ մի օրենքի խախտում չկա.. ուրեմն՝ ստիպված են համակերպվել..

քանի որ Հյուսիսային սառը գոտի է՝ այս կողմերում, մինչև այժմ էլ, ամեն երկու օրը մեկ տեղատարափ անձրև է տեղում.. կարելի է պատկերացնել, թե ինչ էր կատարվում մի քանի ամիս առաջ.. աշխատում էինք՝ բաճկոններով կամ անձրևանոցներով..
մի այսպիսի ցուրտ առավոտ էլ, նորից, շատ ուժեղ անձրև սկսեց..

դաշտը լքել, բնականաբար՝ չի թույլատրվում.. աշխատանքը ամբողջ թափով շարունակվում է.. ոչ-ոք կատակելու տրամադրություն չունի.. բոլորը խոժոռ դեմքերով կռացած են ծաղիկների մարգերի վրա..

կողքիս մարգում աշխատող մի տղա՝ դիմեց ինձ. (Գերմաներեն լեզվով)
- ժամը քանի՞սն է..

եթե ես Գերմաներեն ընդհանրապես էլ չհասկանայի, միևնույն է՝ կարելի էր կռահել իր հարցի իմաստը՝ հատկանշական ձեռքի շարժումից..

բայց դե մի պատմություն պետք էր ստեղծել չէ՞, որ գոնե մի քիչ ցրվեր խոժոռ տրամադրությունը..

անմեղ աչքերով նայեցի հարցը տվողին. (Հոլանդերեն լեզվով)
- Հոլանդերեն գիտե՞ս..
- այո..
- դե ապացուցի..

տղան ապշահար տնտղեց հայացքս, ու, իր համար ոչ մի կասկածելի երանգ չհայտնաբերելով, կրկնեց հարցը արդեն Հոլանդերեն. [միայն՝ արդեն քիչ այլ ձևակերպեց հարցը]
- կարո՞ղ է իմանաս, թե ժամը քանիսն է..
- չէ.. չգիտեմ.. բայց եթե ուզում ես՝ կարող եմ նայել.. նայե՞մ..

տղան ավելի ցնորված հայացքով նայեց ինձ..
- ..նայիր խնդրում եմ..

դանդաղ իջեցնում եմ ձեռնոցս..
- 10:30
- շնորհակալությո՛ւն..
- խնդրեմ՝ 300Դրամ [Սիրում եմ այս արտահայտությունը]
- ???
- չհասկացար, չէ՞..
- չէ..
- դե ասում եմ՝ 300 Դրամ.. օրինակ այստեղի փողի անունը՝ Եվրո է.. մեր երկրի փողի անունն էլ՝ Դրամ է..

տղան ընդհանրապես կայծակնահարի կեցվածք ընդունեց.. վարանելով մի քանի վայրկյան տեղում մնաց և արագ առաջ անցավ իր մարգով՝ մոտ մի 50 մետր ինձնից հեռու՝ թողնելով իր աշխատատեղը այդ մարգի վրա..

իր բախտից՝ այդ տեղում, արդեն 3-րդ մարգի վրա, նույնպես աշխատում էր մեկ այլ Հայ տղա..

10 րոպե անց՝ հայտարարեցին 5րոպեանոց ընդմիջում:

Ես դանդաղ մոտեցա այդ մյուս Հայ տղային, որ այդ 5 րոպեների ընթացքում իրար հետ հասցնենք ծխել..

այն նույն տղան կողքից շարունակում էր անտրամաբանական հայացքով հետևել մեր շարժումներին ու իր համար անբացատրելի լեզվի ելևէջներին..

ես թեքվեցի դեպի նա, ու հարցս հնչեց Գերմաներեն լեզվով.
- դու Գերմանացի՞ ես..
- ..???.. չէ.....
- բա՞..
- Հոլանդացի..
- հիանալի է..

դրանից հետո՝ տղան շարունակեց իր գործը մեզանից շատ հեռու մի այլ մարգում..
օրվա վերջում՝ մոտեցանք մեր մեքենային, որպեսզի փոխվենք ու ճանապարհ բռնենք ետ՝ դեպի Հոլանդիա..

փոխվեցինք, գրավեցինք մեր տեղերը, ու դաշտամիջյան ոլոր-մոլոր ուղիներով սկսեցինք շարժվել դեպի մեծ ճանապարհ..

Սովորաբար՝ այս ամենը զուգորդվում էր մեքենայի բոլոր բաց պատուհաններից հնչող շատ բարձր Հայկական երաժտության հնչյուններով..

այս անգամ՝ ձայնը ցածրացրեցինք ու դանդաղ հետևից մոտեցանք այն նույն տղային, որը խաղաղությամբ իր հեծանիվն էր վարում..

մեքենայի անսպասելի հնչակը հնչեց անասելի ուժգին ու տղան իրեն հազիվ պահեց, որ անսպասելիությունից չտապալվի գետնին..

հաջորդ օրը նա այլևս չեկավ աշխատանքի..

էէհ.. հետո էլ ոմանք զարմանում են, թե ինչու օտարները չեն սիրում մեր Հայերին..

[Գաղթական]

2004 թիվ, Շվեյցարիա

"Հայկական Արվեստն ու Մշակույթը Շվեյցարիայում" շաբաթվա շրջանակներում՝ մայրաքաղաքում՝ Բեռնում, կազմակերպված էին մի շարք միջոցառումներ՝ Սերգեյ Փարաջանովի մի քանի ֆիլմերի ցուցադրություն, Հայ ջութակահարուհու և իր Գերմանական խմբի համերգը, մի քանի Հայ արվեստագետների ելույթներ, պարեր և այլն..

Այդ ժամանակ ես սովորում էի Ցյուրիխի Տեխնոլոգիական Համալսարանում, և, համապատասխանաբար՝ բնակվում էի այդ քաղաքում: Շրջակայքի Հայերով կազմակերպել էինք տրանսպորտային փոխադրամիջոց, որը մեզ Ցյուրիխից կտաներ Բեռն, և երեկոյան հետ կբերեր:

Ավտոբուսը հասավ Բեռն և սկսեցինք իջնել: Նախատեսված միջոցառումները, այդ օրը, պետք է տեղի ունենային Բեռնի Պետական Թատրոնում, որի տեղը հայտնի էր միայն մի Սիրիահայ երիտասարդի:

Հա, ասեմ նաև, որ մեր հետ ժամանած մոտ 50 հոգիանոց խումբը կազմված էր, մոտ կիսով չափ Արևմտահայերից, և մոտ կիսով չափ՝ Հայաստանցիներից:

Սիրիահայ երիտասարդը մեզ ուղղորդում էր դեպի Պետական Թատրոնի շենքը: Հանկարծ, ինչ-որ բան հիշելով, նայեց ձեռքի ժամացույցին ու հայտարարեց.
- Ախպար Հայեր, մեր դրամադրության դակ գըմընա 10 վայրկյան մը…

(ով տեղյակ չէ՝ Արևմտահայերեն բարբառում - «վայրկյան» = «րոպե», «երկվայրկյան» = «վայրկյան» )

և այսպես…
- Ախպար Հայեր, մեր դրամադրության դակ գըմընա 10 վայրկյան մը…

որպես պատասխան՝ խմբի ետին շարքերից լսվեց մի ձայն՝ Արևելեհայերենով.
- ի՞նչ ես առաջարկում ախպեր - վազե՞նք……

[Mari]

Լավ էլ ուրախ ժամանակ եք անցկացնում:
Առաջին պատմությունը շատ լավն էր: Երկրորդն էլ էր լավը, բայց դե խեղճին լավ գժվացրել եք:

[docart]

Ռուսաստանում հայը գնում է վեներոլոգի մոտ ու իր ջարդրված ռուսերենով պատմում է.
հայ- դոկտոռ, յա ուպալ
բժիշկ- օտկուդա ուպալ?
հայ- օտտուդա ուպալ, և ցույց է տալիս համապատասխան օրգան, և այդտեղ բժիշկը հասկանում է, որ հիվանդը հայ է

[Apsara]

Մի զվարճալի դեպք մեր համալսարանում պատահեց քննություններից մեկի ժամանակ: Ուրեմն մեր աղջիկներից մեկը հղի էր և ինչպես կարելի էր սպասել չէր պատրաստվել քննությանը, տոմսը քաշեց նստեց, հետո գնաց որ պիտի պատասխանի, դե սուս է մնացել, չի խոսում: Հա ասեմ որ ռուս գրականության քննությունն է և դասախոսը շաատ բարի ու լավ կին է:
_Таак, видно вы не готовы
_Простите
_ Вы в положении и пэтому я дарю вам тройку, все идите
Այդ պահին ներս է մտնում մյուս աղջիկը, որ տոմս քաշի, ինքն էլ նենց լավ թմբլիկ աղջիկա, դասախոսը նայումա երկար վրան հետո ասում
_Вы что тоже в положении?
Առանց հարցը հասկանալու պատասխանամումա այո, և դասխոսը ջղայնացած ասումա
–О Господи, идите идите вам тоже тройка.
Հիմա էս աղջիկը դուրս եկավ ասումենք ինչի եկար հետ, ասումա չգիտեմ ասեց գնա 3 եմ դնում, հարցնում ենք ոնց, ինչու տենց որոշեց, ասումա չգիտեմ: Մնացածը պարզվեց քննությունից հետո: Ահա ոմանց բախտը բերումա էլի

[Մարիաննա]

Զվարճալի պատմություններ շատ են պատահել, թե՛ իմ, և՛թե ինձ շրջապատող մարդկանց հետ, բայց այս մեկը կառանձնացնեմ, քանի որ այն անմիջական կապ ունի ակումբի հետ: Չգիտեմ, ձեզ համար, որքանով այս պատմությունը զվարճալի կլինի, բայց հույս ունեմ, որ կարդալը գոնե հետաքրքիր կլինի:

Ակումբում նոր անդամ եմ և ինչպես նոր անդամների մեծամասնությունը, այնպես էլ ես, ծանոթանում էի ակումբի հին գրառումների հետ: Թեմաների մեջ, իրենց ակտիվությամբ աչքի էին ընկում շատ անդամներ, բայց չգիտես ինչու ինձ Բյուրակնի կերպարն էր հետաքրքրել: Այդ ժամանակ չգիտեի Բյուրակնը աղջիկ է, թե՞ տղա ու առաջինը իր անձի և անվան մեջ դա էր հետաքրքրում: Չգիտեմ, որ թեմայում Բյուրակնը մի գրառում էր կատարել, որով բողոքում էր ծնողներից, որ իրեն չեն թողնում, որ 12.00 - ից ուշ տուն վերադառնա: Այս գրառումը կարդալուց հետո, ես վերջնականապես ինձ համոզեցի, որ Բյուրակնը տղա է: Այդ ժամանակ Բյուրակնը մի ավատար էր տեղադրել, որտեղ ըստ երևույթին իր աչքերն էին ու դեմքից մի փոքրիկ հատված: Ավատարին նայելով միայն կարելի էր եզրակացնել, որ Բյուակնը թմբլիկ երես ունի: Շրջելով թեմաներում՝ հայտնվեցի մի թեմայի մեջ, որտեղ տեղադրվել էր ակումբի առաջին կամ երկրորդ հանդիպման նկարները: Առաջ, որ հանդիպման նկաները ֆորումում տեղադրում էին, տակը չէր գրվում, թե ով ով է, ես էլ փորձեցի ինքս գուշակել:
Երևի չէք զարմանա, որ առաջինը փորձեցի Բյուակնին գտնել: Ըստ ավատարի Բյուրակնը պետք է, որ թմբլիկ լիներ ու քանի, որ ես համոզված էի, որ Բյուրը տղա է, նկարում փորձեցի թմբլիկ տղա փնտրել: Նկարում էլ ընդամենը 2 արական սեռի ներկայացուցիչ կար, որքան հիշում եմ: Մի խոսքով առաջին թմբլիկ տղային, որ տեսա Artgeo-ն էր (մյուս տղան էլ, ինչպես պարզվեց հետագյում՝ Արշակն էր): Ինձ ոչինչ չէր մնում անելու, քան համոզվել, որ Artgeo-ն Բյուրակնն է: Ամենազարմանալին այն էր, որ ես դրանում այնքան համոզված էի, որքան համոզված եմ, որ հիմա համակարգչի դիմաց «Զվարճալի պատմություններ» թեմայում գրառում եմ կատարում:
Անցավ որոշակի ժամանակ, կրկին, ակումբի հանդիպման նկարներն եմ նայում, այս անգամ, արդեն նկարի ներքևում գրվել էր, թե որ նկարում ով է ու հանդիպեցի մի նկարի, որի մեջ մի աղջնակ էր, տակն էլ գրված՝ Բյուրակն: Առաջին միտքը, որ ինձ այցելեց, դա այն էր, որ թյուրիմացություն է եղել և սխալմամբ Բյուրակնի անունն են նկարի տակ գրել: Ամենազվարճալին այն է, որ այդ պահին ես պատրաստվում էի դիմել ակումբի ղեկավարությանը, որ այդ վրիպակը ուղղեն: Ստեղ են ասել. «Հաց չունի ուտելու, ձիով գնում է հանգստանալու»: Այդ հանդիպման նկարները մի քանի անգամ հետ ու առաջ տալուց հետո, չնայած դժվարությամբ, բայց ի վերջո հասկացա, որ Բյուրակնը Artgeo-ն չի և Artgeo-ն էլ՝ Բյուրակն չի: Հիմա էլ, երբ նորից հիշեցի այս պատմությունը, կրկին, ժպիտ հայտնվեց դեմքիս:
Ահա և մի անմեղ պատմություն կապված ակումբի հետ:

Թո՛ղ այս գրառումն ինձ վարկանիշ բերի: Կատակում եմ.

[HaPpY_gIrL]

Անցած ամիս որոշեցինք մեզ ծանոթ մի հատ տղայի գլխին օյին խախալ:Հայտարարություն հավաքեցինք տաքսի ծառայության, կիլոմետրը 50 դրամ, սպասարկումն էլ Մերսեդես մակնիշի ավտոմեքենաներով ու տենց մեր տարածաշրջանում փակցրեցինք:Դե պատկերացնում եք երևի ինչքան մարդ զանգած կլինի լօլ Գժվել էր խեղճը, գալիս մեզ բողոքում էր, ասում էր սաղ գիշեր չեն թողնում քնել, զանգում են տաքսի են պատվիրում լօլ Մենք էլ յանի ցավում էինք լօլ 2- 3 տեղ էինք փակցրել, բայց երևի մի 2 -3 ամիս զանգել են լօլ

[Apsara]

Այս պատմության ականատեսը ցավոք չեմ եղել, հետո են պատմել ինձ: Ինչ-որ գյուղում ինչ-որ մեկի տատիկի տանը խոհանոցում կանայք իրենց գործերով են զբաղված լինում, այնուհետև վառարանը վառելու կարիք է լինում, երևի համեղ ուտելիք պատրաստելու համար, ու հարցնում են տատիկին
–Տատիկ, լուցկին ուրա՞
–Ինչը՞
–Լուցկին, լուցկին
–Էտ ինչա՞
–Դե սպիչկեն ու՞րա
–Այ մարդ հայերեն խոսացեք մարդ բան հասկանա, գնացել եք ձեր էդ ռուսաստաններումը ֆռֆռացել եք խալխի լեզուն սովորած եկել , բա ես կհասկանա՞մ

[Vahe]

Մի անգամ փողոցն անցնելուց մի մեծ կին դեմս ելավ, խնդրեց փողոցն անցկացնեմ, մի մետրը 1 րոպեյվա էր անցնում: Սպասեցի светофор-ը կարմիր եղավ, նոր ասեցի արի տատի ջան անցնենք: Հիմա հլը կես չենք ընկել, կանգնեց էս տատին, զոռովից ասում եմ տատի արի, չի գալիս, էլի զոռելով քաշում եմ թեվից չեկավ, մեկ էլ մեքենայի սիգնալ լսեցի, մեկից դարձա մեքենան շատ մեծ արագության տակ թեւիս խփեց: Մի շաբաթից ավել թեւս չէի զգում, հիվանդանոց, ցավազրկող բան ման: Լավացավ վերջը:

Հետո մի ժամանակ անցավ, էլի գնում եմ էդ կինը դեմս ելավ, ասեցի ճամփես փոխեմ ուրիշ կողմով գնամ հանկարծ էլի մի բան գլխիս չգա: Մեկից հետ դարձա որ գնայի, հլը 2 քայլ չէի քցել ոտքս ընկավ բաց լյուկը: Նույն ձեռքս էլի ուժեղ խփեցի, էլի հիվանդնոց բան ման:

[Գաղթական]

Քննական շրջան էր: Ամեն մի ուսանող այդ շրջանում տառապում է «չստացած» քննության կամ ստուգարքի երեսից ու վազվզում ամբիոնե-ամբիոն:

Այդպիսի վազվզոցների արանքում, որոշեցինք մի քանի րոպե «շունչ առնել» բուֆետում: Այդ ընթացքում ջղայնացած տեսքով բուֆետ է մտնում Խաչիկը (մեզանից մի կուրս ցածր էր սովորում).
- Խչո ի՞նչ կա, էս խի՞ ես գժված…
- ախպեր փող էի տվել, որ Պատմությունը ստանայի… գնացի ամբիոն, էնտեղ էլ լիքը դասախոսներ կային… «պալիտ» չլնելու համար ***-յանը սկսեց հարցեր տալ, իբր թե պատասխանեցի՝ դրեց…
- հա դե ինչ անենք հիմա, էտենցելա լինում…
- ախպեր հա, բայց էնենց հարցերա տալիս, ես ուրդուց պիտի էտի իմանամ, այ քեզ բան…
- ի՞նչ էր խի հարցնում…
- ախպեր հա հարց տվեց, հա չիմացա, վերջում ասումա, լավ գոնե սրան պատասխանի, ասի ասա, ասումա՝ Տիգրան Մեծի շոֆեռի անունը ինչա եղել… այ քեզ բան - ես ուրդու՞ց իմանամ, ինչա եղել դրա անունը… հենա տղերքին էլ հարցրի՝ ոչ մեկ կուրսի չի……

[Apsara]

մի շատ զավեժտալի դեպք եղավ ԱՄՆ-ում: Ես ապրում էի մի ուկրաինուհու հետ, որը ընդհանրապես տնային գործերից գլուխ չէր հանում: Այնպես որ թե ուտելիք պատրաստելը թե մաքրությունը իմ վրա էր: Ի դեպ երկուսս էլ հավասար աշխատում էինք, միայն այն բացառությամբ, որ նա աշխատանքից հետո հանգստանում էր, իսկ ես գործ էի անում: Բայց իմ համբերության բաժակը լցվեց մի օր, ու որոշեցի նրան դաս տալ, որոշեցի ամանները չլվանալ ու սեղանը չհավաքել այնքան ժամանակ, մինչ ինքը կֆայմեր ու ամոթից կանցներ գործի: Անցավ 3 օր, արդեն մաքուր աման չկա, որ հաց ուտենք, բաժակների մասին էլ չեմ խոսում: Առավոտյան երբ ես դեռ քնած էի, իսկ նա արթնացել էր արդեն, սկսեց բարձր ձայնով ինձ կանչել, գնացի սենյակ, տեսնեմ զարմացած աչքերով նայում է ինձ, ասեցի ինչ է պատահել ասաց
–փորձիր այս բաժակը վերցնել սեղանից
Դե ես էլ սովորակն ուզեցի վերցնեմ, բայց չստացվեց, նույնը կատարվեց և մնացած իրերի հետ, որոնք մնացել էին սեղանի վրա, այնքան պինդ էին կպել սեղանից, որ ստիպված տաք ջուր լցրեցինք սեղանի վրա, ու սոված գնացինք աշխատանքի:
Բայց կարևորը այն է, որ նույն օրը նա ինքը ինձ առաջարկեց
–արի ամեն մեկս մեր ամանը ու բաժակը ուտելուց հետո լվանք:
Բա այդպես են դաստիրակում սլավոնական ազգի ներկայացուցիչներին

[Esmeralda]

Վերջերս գնացել էի շուկա կանաչի գնելու: Մի տղամարդ մոտեցավ, մի փունջ վերցրեց ու ինձ հարցրեց. «Աղջիկ ջան, սա համեմ է, թե պետրուշկա»:
Ես էլ նայեցի խորաթափանց հայացքով և վստահ պատասխանեցի՝ համեմ:
Տղամարդը նայեց վաճառողին, որը տարված էր ուրշին սպասարկելով և չէր լսել այդ խոսակցությունը, և հարցրեց. «Ի՞նչ արժե այս համեմը», - և ցույց տվեց կապը:
Եվ որքան ամոթ զգացի, երբ վաճառողը պատասխանեց. «Դա համեմ չէ, պետրուշկա է»:

[Apsara]

Հենց նոր Հովոյի հետ խոսալուց մի դեպք հիշեցի, որ կապված է իմ նախքին ընկերոջ հետ: Քույրս նրան տանել չէր կարողանում, ընդհանրապես չէր սիրում, բայց իմ խաթրից դուրս չգալու համար մեկ մեկ շփվում էր: Այդ օրերից մեկն է երբ մի քանի ընկերներով հավաքվել ենք ու կինոթատրոն պիտի գնանք: Բոլորը եկել են, սպասում ենք նրան: Ու տեսանք որ հեռվից արագ-արագ քայլելով գալիս է, դեռ չի նկատել մեզ, մենք կանգնած ենք ծառի հովանու տակ: Նա այդպես արագ արագ մոտենում է, դե ես էլ նրա աչքերի մեջ եմ նայում, տեսնեմ երբ կնկատի, բայց շաատ զարմանալի էր, որ նա այդպե էլ վրաս չնայեց եկավ մոտեցավ քրոջս ու ուզում էր համբուրել: Քույրս մի այնպիսի ճիչ արձակեց ու այնպես փախավ, որ նա էլ վախեցավ, իսկ մենք՝ կողքինները, ծիծաղից փլվել էինք:
Հ.Գ. Նա մի քիչ վատ է տեսնում, ու առանց ակնոցի կարող էր շփոթել երկու քույրիկների, որ բոլորովին իրար նման չեն:

[Apsara]

Էսօր մի դեպք կատարվեց մեր տանը, որ արշանի է ձեր ուշադրությանը:
Դռան թակոց, մայրս մոտենում է բացում, դռան այն կողմը կանգնած է մի երիտասարդ, երևանյան արևից այրված դեմքով, ծամոն որոճալով
Երիտասարդը.
–Բարև Ձեզ, դուռը ձերնա՞
–Բարև Ձեզ, այո մեր դուռնա
–Հաստա՞տ դուռը ձերնա՞, տերը դուք եք՞
–Այո, էս դուռը մերնա, ես էլ էս դռան տերն եմ:
–Չհասկացա դուք չե՞ք դուռ պատվիրողը: Էս 42 բնակարանը չի՞:
Մայրս արդեն զոռով ծիծաղը պահելով
–Ոչ մենք դուռ չենք պատվիրել, 42 բնակարանը մյուս մուտքն է՛
–Հա դե ես էլ ետ եմ ասում
–Ի՞նչ,- մայրս զարմանում է
–Որ մյուս պադեզդնա, վերջը դուռը ձերը չէ՞ր…

[Gexeckuhi]

Այս դեպքը պատահել է մի քանի օր առաջ հտտպ:Սևանում հանգստանում էի,երբ ափին մոտեցավ մի կին և սկսեց բարձրաձայն կանչել-Սևան,Սևան շրջվի ետ արի.Բոլորը ուշադիր նայում էին այդ կնոջը. վերջում պարզվեց,որ նրա տղայի անունը Սևան է,և նա կանչում էր իր տղային.