Գրքիս շնորհանդեսին ներկա ակումբցիները երևի բոլորն էլ արդեն գիտեն, բայց ասեցի ստեղ էլ պատմեմ:
Ուրեմն նստած մակագրում եմ գրքերը, հերթով մոտենում են: Բնական է, որ եկածների բացարձակ մեծամասնությանը ճանաչում եմ: Բայց անծանոթներ էլ կան, սրա կամ նրա ընկերը, գրականությամբ հետաքրքրվող մարդիկ, ֆեյսբուքում հայտարարությունները տեսածներ և այլն: Ու ահա մոտենում է մեկը, ում բացարձակ չգիտեմ ու ակնհայտորեն իրեն էստեղ ոչ մեկը չգիտի: Գալիս է, գովում է, որ բանակի մասին գիրք եմ գրել, էսպես-էնպես, հետո թե խնդրում եմ մակագրի գիրքը:
- Ձեր անունը կասե՞ք, - հարցնում եմ:
- Շմավոն, - պատասխանում է:
Մակագրում եմ «Լավագույն ցանկություններով Շմավոնին, ...»:
Գնում է: Անցնում է մի քանի րոպե, վերադառնում է:
- Խնդրում եմ գրքի վրա անունս էլ նշեք, որ բոլորին պարզ լինի, որ հենց ինձ եք նվիրել, - ասում է:
- Բայց գրել եմ, հես է, «Շմավոն», - բացում ու ցույց եմ տալիս:
- Բայց իմ անունը Գագո է...
Մեջբերել
Էջանիշներ