Զվարճալի պատմություններ

[Shah]

Այսօր մեքենայով մայրուղու վրա.
- Խի՞ չես արագ քշում, մայրուղու վրա արագության սահմանափակում չկա ախր:
- Տո ես արագ կքշեմ է... սրանցից եմ վախում, աննորմալ են քշում, հաջորդ վայրկյանին չգիդես ինչ կանեն:
- Արխային քշի բան չի ըլի:
- Էէէ... գիդեմ էլի սրանց.. իմ նման քշողներ են..

[Անտիգոնե]

Պատանեկան տարիներից տիկնիկային թատրոնի խմբակ էի հաճախում: Հետպատերազմյա ծանր ժամանակներն էին: Առաջին անգամ Երևան հյուրախաղերի էինք եկել ու մեր գեղարվեստական ղեկավարի քրոջ տան էինք մնում: Շատ համով ու տոնական ուտեստներ էին պատրաստել մեզ համար: Ուտելուց հետո տիկին Կարինեն (մեր գեղարվեստական ղեկավարը) հարցրեց.
- Էրեխեք ջան, կերաք?
- Հա
- Համով էր?
- Հա
Մի պահ մտածելուց հետո.
- Որ էլի լինի կուտեք?
- Հա….
(Շատ փոքր էինք հասկանալու համար տիկին Կարինեի խորամանկությունը)


Փոքր եղբայրս բավականին խելացի ու գրագետ տղա է (համալսարանը կարմիր դիպլոմով է ավարտել ու հիմա ուսումը շարունակում է): Ընկերներն ու ծանոթները կես կատակ կես լուրջ իրեն «Գիտունիկ» են անվանում: Անկեղծ ասած ես էլ այն կարծիքի եմ, որ մեր ժամանակներում հազվադեպ կարելի է հանդիպել եղբորս նման տղաների: Ու քանի որ I դասարանից մինչ այժմ միայն ու միայն սովորում է, կենցաղին վերաբերող ամեն բան իրեն խորթ է ու անհասկանալի: Մի օր խնդրում է ինձ, որ իր ակնոցները մաքրեմ: Իմ հարցին, թե ինչ մի դժվար բան է, պատասխանում է, որ ինքը շատ է փորձել ու չի ստացվել: Ջղայնացած մաքրում եմ ակնոցները ու տալիս իրեն: Մի լավ զննելուց հետո, վեր է թռչում ու հիացած բացականչում.
- Վա¯յ, մաքրվալա: Պա հուցըս ըրալ?: Ինձ էլ սըվրցրու…

[SSS]

Երեկ մորքուրիս տանն եմ, տունը սեփականա...Մորքուրիս թոռնիկը' 4 տարեկան ,որոշեց աչքերը փակ քայել բակի ելուստի վրայով ու ընկավ...
Վազեցի մոտը, մեկ էլ ինքը լացակումած ասումա
_Տեսայ ,իմացա
_Ինչ իմացար
_Ծամփեն ծուլա սալքած, ես ուղիղ էի գնում ...

[Ուլուանա]

Էսօր բլոգում մի բան կարդացի, որոշեցի էստեղ դնել .

Մի անգամ ռուսական կրթություն ստացած ընկերներիցս մեկն է զանգում բջջայինիս, թե.
– Անն, մի հատ շուտ ասա, էլի, ԱՌՆԱԿԱՆԸ կո՞շտ Р–ով է գրվում, թե՞ փափուկ։
– Կոշտ,– ասում եմ առանց մտածելու ու հետո միանգամից մտածում. «Տեսնես՝ էդ բառն ինչի՞ն է պետք»։
– Ինչի՞ համար ես հարցնում,– հարցնում եմ «ոչ կոռեկտ»։
– Օ՜ֆ, էս աշխատանքի թղթերն եմ լրացնում, սեռի տողն է...

Աղբյուրը

[Արևհատիկ]

Էսօր աշխատանքային օրվա վերջում, բոլոր գործերս ավարտել էի, զբաղվելու բան չկար: Խելքիս փչեց, որ կարելի ա ականջակալներով երգ լսել
Իմ աշխատասենյակից դեպի կողքի սենյակ էլ մի հատ փոքրիկ պատուհան ա բացվում, որ թղթերը տեղով փոխանցեմ: Բայց քանի, որ ես մեջքով եմ նստած ոչ մեկ չի տեսնում, թե ես ինչ եմ անում:
Փաստորեն երգը բավականին բարձր էի միացրել ու կողքից ոչ մի ձայն չէի լսում Մեկ էլ տեսնեմ մեկը սլանում ա դեպի իմ սենյակ: Ականջակալները հանեցի, զարմացած հայացքով նայեցի:
Գործընկերս սկսեց ծիծաղել: Ասում ա. «Երգ ե՞ս լսում: 5 րոպե ա քեզ ենք կանչում: Մենք էլ ասում ենք էս աղջկան ինչ եղավ, քիչ առաջ լավ էր»

[Rammstein]

Երեկ ես ու տատս նարդի ենք խաղում: Հիմա էս անտեր զառը ինձ շատ ա իքի-բիր տալիս (ով չգիտի` իքի-բիր-ը մեկով երկուսն ա` զառի ամենացածր նիշը): Տենց խաղում ենք, մեկ էլ տատս գցեց իքի-բիր ու սկսեց խոսալ, թե «տեսնում ե՞ս, մենակ քեզ չի, ինձ էլ ա տալիս…»: Դե ես էլ ասում եմ` «ոչինչ, հես ա ինձ էլ կտա», գցում եմ զառը… իքի բիր…

Մի քիչ ուրախացա մոգությանս բարձր մակարդակի համար, զառին էլ հեգնական շնորհակալությունս հայտնեցի ու անցա առաջ: Հիմա հաջորդ իմ գցելու հերթն ա: Ինչպե՞ս կարելի է չխնդրել զառից բաղձալի նիշը, եթե տեսնում ես, որ ասածդ կատարում է: Գցեցի, ու նորից նույն հեգնանքով խնդրեցի «իքի-բիր»… նորից ա իքի-բիր ընկնում…

Մի փոքր ծիծաղից մեռնելուց հետո շարունակեցինք խաղը ու հիմա իմ հաջորդ գցելու հերթն ա: Դե ես իմը շարունակում եմ, ու գցելուց էլի ասեցի «իքի-բիր», զառն էլ տվեց իմ ուզած երրորդ իքի-բիրը… Հիմա ծիծաղից արդեն վատացել եմ…

Լավ, բայց խաղը սպասել չի սիրում, իմ հաջորդ զառը գցելուս հերթին երբ նորից ասացի «իքի-բիր», զառը… այս անգամ չեղավ այն, ինչ նախորդ անգամ, որովհետեւ նախորդ անգամ երրորդն էր, իսկ հիմա ինձ տվեց իմ խնդրած չորրորդ անընդմեջ իքի-բիրը… Ես արդեն ծիծաղից հայտնվել էի դիահերձարանում` պացիենտի կարգավիճակով… Արդեն ոչ միայն ծիծ էի աղում, այլ ինչ ձեռի տակ կար աղում էի…

Մի խոսքով, յոթն ու քառասունքից հետո վերակենդանացա ու զգացի, որ էս զառը ամեն ինչ լուրջ ա ընդունում…
Երեւի կողքից գժի տեսք կունենայի, բայց սկսեցի լուրջ խոսել զառի հետ, ու ասեցի «ապեր, հերիք ա, էլ չեմ ուզում»… Հաջորդ իսկ գցածս զառը եղավ դու-շեշ (երկու հատ վեց` հնարավոր ամենաբարձր նիշը):

[Անտիգոնե]

Երեկ երեկոյան իմ սենյակում հաջորդ օրվա անելիքներս էի գրի առնում (երբ շատ անելիք եմ ունենում, չմոռանալու համար գրի եմ առնում) ու հանկարծ հիշեցի որ պիտի հաղորդագրություն ուղարկեի: Բովանդակության մասին մտորելով գնացի հյուրասենյակ, որ հեռախոսս վերցնեմ, այդ պահին մայրս "Պուլտը" ուզեց: Քանի որ խիստ կենտրոնացած էի հաղորդագրության վրա,միայն "Պուլտ" բառը հասավ դատողությանս ու մեխանիկորեն վերցրեցի, բայց թե ինչ պիտի անեի դրա հետ, չէի հասցրել ընկալել: Որեմն, նստած Հաղորդագրությունս էի գրում հանկարծ մայրս խիստ ջղայնացած.
- Էդ հինչըս անում?
- սմս ըմ կիրում
Մայրս ծիծաղից թուլացեր էր, իսկ ես մտացիր իրեն էի նայում ջանալով հասկանալ այդ հանկարծակի ծիծաղի պատճառը: Վերջը չդիմացա ու հարցրի.
-Հը, խէ ծիծաղումս?
Մայրս հազիվ զսպելով ծիծաղը ասում է.
-Մին կիրածտ կարթե
Աչքերս իջեցնում եմ ու....
Երկուսով ծիծաղից թուլացել էինք:
Պարզվում է այնքան էի մտացիր որ հեռախոսի փոխարեն "Պուլտ"-ով էի հաղորդագրություն գրում: Հիմա մտածում եմ, հետաքրքիր է, որ իմ տեքստ հավաքելու հետևանքով ալիքների փոփոխությունը մայրիկիս համբերությունից չհաներ, երբ էի զգալու որ ճիշտ գործիք չեմ վերցրել:
Արդարության համար պիտի ասեմ, որ այսօրինակ իրավիճակներ ինձ մոտ շատ հաճախ են լինում:

[Hda]

Երեկ երեկոյան իմ սենյակում հաջորդ օրվա անելիքներս էի գրի առնում (երբ շատ անելիք եմ ունենում, չմոռանալու համար գրի եմ առնում) ու հանկարծ հիշեցի որ պիտի հաղորդագրություն ուղարկեի: Բովանդակության մասին մտորելով գնացի հյուրասենյակ, որ հեռախոսս վերցնեմ, այդ պահին մայրս "Պուլտը" ուզեց: Քանի որ խիստ կենտրոնացած էի հաղորդագրության վրա,միայն "Պուլտ" բառը հասավ դատողությանս ու մեխանիկորեն վերցրեցի, բայց թե ինչ պիտի անեի դրա հետ, չէի հասցրել ընկալել: Որեմն, նստած Հաղորդագրությունս էի գրում հանկարծ մայրս խիստ ջղայնացած.
- Էդ հինչըս անում?
- սմս ըմ կիրում
Մայրս ծիծաղից թուլացեր էր, իսկ ես մտացիր իրեն էի նայում ջանալով հասկանալ այդ հանկարծակի ծիծաղի պատճառը: Վերջը չդիմացա ու հարցրի.
-Հը, խէ ծիծաղումս?
Մայրս հազիվ զսպելով ծիծաղը ասում է.
-Մին կիրածտ կարթե
Աչքերս իջեցնում եմ ու....
Երկուսով ծիծաղից թուլացել էինք:
Պարզվում է այնքան էի մտացիր որ հեռախոսի փոխարեն "Պուլտ"-ով էի հաղորդագրություն գրում: Հիմա մտածում եմ, հետաքրքիր է, որ իմ տեքստ հավաքելու հետևանքով ալիքների փոփոխությունը մայրիկիս համբերությունից չհաներ, երբ էի զգալու որ ճիշտ գործիք չեմ վերցրել:
Արդարության համար պիտի ասեմ, որ այսօրինակ իրավիճակներ ինձ մոտ շատ հաճախ են լինում:

ասեմ լավ էլ համբերատար Մայրիկ ունես-

Մայրս ծիծաղից թուլացեր էր,

Հեչ չբողոքես

[Դատարկություն]

Կիթառի պարապունքնա, ինչ-որ բան էի ծնգծնգացնում, մեկ էլ ուսուցիչս ասեց.
- Հլը մի րոպե մի խփի:
Ես էլ դադարեցրեցի նվագել, սպասում եմ ինչա ասելու: Մի պահ սպասեց, ուշադիր ինձա նայում, մեկել ասումա.
- Ասում եմ` մի խփի:
Ես էլ զարմացած նայում եմ դեմքին, աջ ձեռքս լարերից ավելի հեռացրեցի, որ ավելի համոզվի, որ չեմ նվագում: Ինքը բայց էլի ուշադիր նայումա ու սպասում. էլ չդիմացավ.
- Մի խփի է՜
Ես էլ` կիսաջղայնացած.
-Ադե, չեմ խփում էլի՜
Էդ ասելուց հետո հասկացավ (հետո ես էլ հասկացա).
- Տղա ջան, մի նոտա խփի, մի նոտա

[Hda]

Կիթառի պարապունքնա, ինչ-որ բան էի ծնգծնգացնում, մեկ էլ ուսուցիչս ասեց.
- Հլը մի րոպե մի խփի:
Ես էլ դադարեցրեցի նվագել, սպասում եմ ինչա ասելու: Մի պահ սպասեց, ուշադիր ինձա նայում, մեկել ասումա.
- Ասում եմ` մի խփի:
Ես էլ զարմացած նայում եմ դեմքին, աջ ձեռքս լարերից ավելի հեռացրեցի, որ ավելի համոզվի, որ չեմ նվագում: Ինքը բայց էլի ուշադիր նայումա ու սպասում. էլ չդիմացավ.
- Մի խփի է՜
Ես էլ` կիսաջղայնացած.
-Ադե, չեմ խփում էլի՜
Էդ ասելուց հետո հասկացավ (հետո ես էլ հասկացա).
- Տղա ջան, մի նոտա խփի, մի նոտա

հաաաաաաաա ես էլ նոր հասկացա
փաստորեն որ ասած լիներ 2 խփի ,դու էլ միանգամից կջոկեիր

[My World My Space]

Կիթառի պարապունքնա, ինչ-որ բան էի ծնգծնգացնում, մեկ էլ ուսուցիչս ասեց.
- Հլը մի րոպե մի խփի:
Ես էլ դադարեցրեցի նվագել, սպասում եմ ինչա ասելու: Մի պահ սպասեց, ուշադիր ինձա նայում, մեկել ասումա.
- Ասում եմ` մի խփի:
Ես էլ զարմացած նայում եմ դեմքին, աջ ձեռքս լարերից ավելի հեռացրեցի, որ ավելի համոզվի, որ չեմ նվագում: Ինքը բայց էլի ուշադիր նայումա ու սպասում. էլ չդիմացավ.
- Մի խփի է՜
Ես էլ` կիսաջղայնացած.
-Ադե, չեմ խփում էլի՜
Էդ ասելուց հետո հասկացավ (հետո ես էլ հասկացա).
- Տղա ջան, մի նոտա խփի, մի նոտա

Վարդանիկը լացելով գալիս է հոր մոտ.
- պաբա, ընգեր Մարգոն սաղ օրը գլխուս կզարգե.
- ընչի՞ կզարգե, այ տղա..
- Չիդեմ, կսե ԴՈ՛ զարգ, Դո կզարգեմ, կսե ՌԵ՛ զարգ, Ռե կզարգեմ, կսե ՄԻ՛ զարգ, չեմ զարգե` կլխուս կզարգե......

Դու լրիվ անեկդոտ ես....

[aerosmith]

10-րդ դասարան էի, դե պարապում էի ֆիզիկա, որ ընդհունվեի։ Ես դասախոսի առաջն էի նստում։ Ուրեմն հերթական պարապունքի ժամանակ , դասախոսը հաջորդ պարապունքի նյութն էր բացատրում։ Մեկ էլ անսպասելի վրես գոռռաց
-արա դե հերիքա էլի...
-հա բայց Ընկ. Մակարյան իմ համար դաս եմ լսում
-արա հա էլի լսի, բայց վոտերս մի կոխրջի
- հա, վայ կներեք.
որ դիմացն էի նստում, իմացա իրա ոտերը սեղանի ոտերն են .. ու գնաաաաաաաաաաաց համարյա սաղ ժամին էդ գործով եմ եղել։

[Հարդ]

Կիթառի պարապունքնա, ինչ-որ բան էի ծնգծնգացնում, մեկ էլ ուսուցիչս ասեց.
- Հլը մի րոպե մի խփի:
Ես էլ դադարեցրեցի նվագել, սպասում եմ ինչա ասելու: Մի պահ սպասեց, ուշադիր ինձա նայում, մեկել ասումա.
- Ասում եմ` մի խփի:
Ես էլ զարմացած նայում եմ դեմքին, աջ ձեռքս լարերից ավելի հեռացրեցի, որ ավելի համոզվի, որ չեմ նվագում: Ինքը բայց էլի ուշադիր նայումա ու սպասում. էլ չդիմացավ.
- Մի խփի է՜
Ես էլ` կիսաջղայնացած.
-Ադե, չեմ խփում էլի՜
Էդ ասելուց հետո հասկացավ (հետո ես էլ հասկացա).
- Տղա ջան, մի նոտա խփի, մի նոտա

Էհ... ինձ հետ էնքաաաաաաան ա պատահել:

[Agni]

Երեխաները չեն դադարում ինձ զարմացնել ու հրճվանք պատճառել…
Բարեկամուհուս տուն հյուր էին եկել` մի փոքրիկ իր մայրիկի հետ: Սեղանին ափսեով թուզա դրված ու փոքրիկը անընդհատ նայումա վրան:Բարեկամուհիս ասումա.
-Բալե՛ս, թուզ վերցրու:
Նա էլ, աչքերը անմեղ չռած ու հանկարծակիի եկած, ասեց.
-Չէ, ես մենակ լպստել եմ ու տեղն եմ դրել...
վերջն են....

[Երկնային]

Մեր պուճուրը չի կարում "լ" տառը ասի, "յ" -ա ստացվում միշտ… մի օր ինչքան "լ" տառով բառ հիշում, ասում էինք որ ասի, տենց ասում ենք ասա "լավ", ասում ա - "յավ" "Յուսինե", "յույս"… ու տենց շարունակ… մեկ էլ իրա պապան ասում ա՝ ասա "լակոտ", ասում ա "յակոտ"… մեկ էլ պահի տակ լրջացավ, ուշադիր նայեց իրա պապաին.
- Պապա, բայց յակոտ բառը վատ բառ ա, չէ՞…
ասում ա՝ հա…
- իիի, բա ինչի՞ ես ինձ սովորացնում…