15 րոպե առաջ...
Նստած եմ օֆիսում,թղթերի մեջ թաղված եմ, մեկ էլ դուռը շրըըըըըըըըխկ...Ներսա մտնում մի աժդահա կին,հասակը երեվի թե 2 մետրին կհասնի,գեր որքան կարող էր...ու դեմքիս թղթերա շպրտումՉեմ հասցնում բան ասել,իսկ նա սեղանիս թղթերնա սկսում դեմքիս շպրտել
սրսափած եմ գերագույն աստիճանի.
_Տիկին,-չեմ կարողանում շարունակել
_Ես քեզ ինչ տիկին,լրբի մեկը լիրբ, թե քեզ ովա գործի ընդունել,էս եք էլի հրեշտակի դեմքով նստում եք,բաըց մեջներդ բան չկա, անգրագետի մեկը անգրագաետ...,-ամբողջ մարմնով դողում եմ,արցունքներս հազիվ եմ զսպում,ուզում եմ բան ասել,սա սեղանիս վրայից հեռախոսսա վերցնում,-չեմ տալու մինչև փողերս հետ չտաս...
_Ինչ փող?,-ապշած եմ ,չգիտեմ ինչ ասել...
_Էն որ խաբեցիր ձեռիցս առար,եդ եք ելի տեսքներդ չլնի զիբիլ եք...ով գիտի մենակ տեսքիդ համար են գործի ընդունել,թե ինչ...փչացածի մեկը...
_Տիկին դուք ձեր չափերը լրիվ անցնում եք,-էլ չդիմացա սկսեցի արտասվել, մեր ձայներին վրա հասավ շենքի սեքյուրիթի կոչվածը...
-Տիկին ստեղ ինչ գործ ունեք, սա 2-րդ հարկն ա, չասեցի 3-րդ ում ա աշխատանքի գործակալությունը...
_Վաաաաաաաաաաաաաայ, ազիզ ջան կներես հա,- էհ ...չներեմ ինչ հեռախոսս հետ չես տա
հմմմմմ կարծես թե այդքան էլ ծիծաղելի չէր.......
Մեջբերել
Էջանիշներ