Զվարճալի պատմություններ

[Ժունդիայի]

Ծառայությանս ժամանակ տեղի ունեցած մի երկու զավեշտներից:

Մի հոկտեմբերյանցի սերժանտ ունեինք, ինքը ցանկացած բայ մի ձև էր հոլովվում՝ վերջում ավելացնելով ա տառը: Օրինակ՝ եթե մեկին պետք է ասեր խմի´ր, ապա՝ խմա´, քնի´ր՝ քնա´... լվացվա´, լողցա´, ավլա´ և այլն: Ու կապ չուներ եզակի թե հոգնակի կդիմեր: Հերթական անգամ պետք է ճաշարան գնայինք, շարքով քայլեցինք հասանք ճաշարանի մոտ մեկ էլ մեր սերժանտը.
-Հավսաաար, զգա´ստ, գլարկնեեեեեե՜րդ....հա´նա:

***

Մի օր էլ տղաներով զորամասի պատի մյուս կողմում էինք հայտնվել զինվորներից մեկի հետ ինչ-որ ներքին խնդիրներ էին առաջացել, «զրուցում» էինք, ինչևէ...Այդ օրերին էլ ռազմական ոստիկանությունը կարգազանց, համազգեստի խախտում արած զինվորներին, նույնիսկ սպաներին հավաքում տանում էին: Այդ օրը մեզ էլ շրջապատեցին մեքենաներով ու հայդե դեպի ՌՈ: Մտել ենք ՌՈ ի՞նչ տեսնենք՝ քաղաքում ինչքան փուռչուլ-փնթի մայոր կար բոլորին հավաքել, լցրել էին մի դահլիճում: Այլ կոչում ունեցողներ էլ կային, բայց չգտեմ ինչու, մեծամասնությունը ճաշարանի պռապռչիկոտ մայորներ էին: Ինչևէ: Բռնեցին, տարան, արձանագրեցին, մի երկու ապուշ սևազգեստ նորաթուխ «ջահել» լեյտենանտ էլ սկսեցին իրենց երազած տղու տեղ դնել՝ հիմար-հիմար արտահայտվել: Ի՞նչ խոսայիր էդ ապուշների հետ, րոպեներն էինք հաշվում՝ երբ պիտի հետ գնանք զորամաս ու մի քանի օր կալանատանն անց կացնենք: Բայց զորամաս չվերադարձանք, այլ քաղաքային կալանատուն ու 1 շաբաթ մնացինք այնտեղ:
Այն պահն էր, որ մամաս մի քանի օր հետո պետք է Հայաստանից գնար, բոլորին զգուշացրել էի, որ հանկարծ այդ մասին խոսք չգնար՝ մամաս «ճամփի վրա» էր: Այդ ժամանակ էլ մեր բարեկամներից մեկը ՌՈ-ում սպա էր: 330 տարին մեկ էր զանգում մեր տուն, 460 տարին մեկ էլ՝ մեզ այցելում: Այդ օրն էլ թարսի նման զանգել էր մեր տուն ու ոնց որ ինադու՝ մամայիս պատմել: Ինքն էլ մի այլ կարգի հաստապռոշ ու թլոշի ակցենտով խոսացող ա: Զանգել էր ու սկսել.
-Մաին ջան բաեվ, ոոոո՜նց ես քույ ջան: Իմացե ես Յաֆուլիկիդ են բըյնել: Մեկ մտացեծի եյեխուն մի բան անեմ, պլծնի, էն էլ Մային ջան կնեես ես իլավասու չեմ: Տղեքից մեկն էկավ ասեց Յաֆո անունով բայեկամ ունես ենթասպա Լուրիկյան, ես էլ միանգամից տեղը բեյեցի ու ընթացք չտվեցի, ասեցի տո լաավ եք այել բյնել եք: Մային ջան կնեյես էլի դե կողներս գենեյալ կար բա՜ն կար.....


Այ քեզ ապուշ նապաստակ...բա