Մի անգամ՝ ամռանը գնացել էինք հանգստանալու: Մասնավոր տանն էինք մնում, էնտեղ էլ կատուներ կային: Ամեն օր, երբ հաց էինք ուտում, գալիս էին մեզ մոտ կանգնում, իրենց էլ էր երբեմն բաժին հասնում: Մի անգամ էլ մի ծեր, արական սեռի, սպիտակ կատվի գլխին մի խաղ խաղացինք, երշիկի վրա քսեցինք կծու բիբառ եւ տվեցինք, վատացել էր, անընդհատ բերանը բացուխուփ էր անում: Դրանից հետո ինքը ամեն անգամ չէր մեր մոտ գալիս, երբ հաց էինք ուտում:
Կար նաեւ մի սեւ կատու իր ձագի հետ, շաաաաատ լավիկն էր, սպիտակի ու սեւի խառնուրդ, անունը Մարսիկ էր, իսկ մայրը միշտ բարկացած հայացքով էր, դե բնավորությամբ էլ էր մեկ-մեկ այդպիսին, անունը Բագիրա էր: Մի անգամ էլ Բագիրայի գլխին նույն խաղը խաղացինք:
Մեջբերել
Էջանիշներ