Զվարճալի պատմություններ

[SSS]

Երեք կամ չորս տարի առաջ էր...դուրս էի եկել խանութ,խանութից դուրս գալիս իմ երկրպագուներից մեկը ճանապարհս կտրեց...ես ցանկանում էի անցնել իսկ նա թույլ չէր տալիս շիվարած մնացել էի խանութի դռների մոտ...մեկ էլ զգում եմ շուրթերն ինձա մոտեցնում վայ սիրտս կանգնում էր,ինչ ասես չէի մտածում ...
_Թող անցնեմ հա,_սա նորից գլուխն ինձա մոտեցնում մեկ էլ,
_Մի հատ շալվարիդ ցեփը քաշի

***

երթուղայինում առաջին շարքում էի նստած,հետևից խնդրեցին ,որ գումարը փոխանցեմ,մեկ էլ մանրը հետ տալիս լսվեց "վախ"...Մի տղա էր կանգնած,ես էլ չիմացա ոնց ,բայց ապտակել էի նրան

[SSS]

Մի անգամ աշխատանքից փոքր ինչ ուշ էի տուն եկել և մինչ ծնողներիս գալը պետք էր հասցնեի մի բան պատրաստել...Սոխի հանդեպ բավականին զգայուն եմ և" հուզվում " եմ մինչ վերջին արտասուքը,դե եևի թե բոլորդ էլ պատկերացնում եք ,թե ինչպիսին են դառնում ներկած աչքերը արտասվելուց հետո...Մեկ էլ դուռը թակեցին ես էլ գիտեմ թե մերոնք են ինձանից գոհ երգելով գնում եմ ,հասա դռանը և կարծելով թե մերոնք են' ասում եմ.
_Ներս չեմ թողելու,հերիք եղավ բոլ եղավ ես հո ձեր ճորտը չեմ...,-ու ինչ որ երջանիկ ժպիտ դեմքիս'բացում եմ դուռը...Կին և տղամարդ էին' անծանոթ,ձեռքներին ինչ որ տոպրակ...զարմացած ինձ էին նայում.
-Դու Գառնիկի աղջիկն ես?
_Այո,-պատկերացնում եք ես իմ ելույթը սևացած աչքերս ու "այո"-ս
_Իսկ ինքը ուրիշ աղջիկ չունի?
-Ոչ,-դե լավ մենք հետո կգանք

հետագայում պարզվեց,որ մեր հարևաններից եսիմ ով ինձ նրանց տղայի համար խորհուրդ էր տվել

[Դեկադա]

Մի անգամ աշխատանքից փոքր ինչ ուշ էի տուն եկել և մինչ ծնողներիս գալը պետք էր հասցնեի մի բան պատրաստել...Սոխի հանդեպ բավականին զգայուն եմ և" հուզվում " եմ մինչ վերջին արտասուքը,դե եևի թե բոլորդ էլ պատկերացնում եք ,թե ինչպիսին են դառնում ներկած աչքերը արտասվելուց հետո...Մեկ էլ դուռը թակեցին ես էլ գիտեմ թե մերոնք են ինձանից գոհ երգելով գնում եմ ,հասա դռանը և կարծելով թե մերոնք են' ասում եմ.
_Ներս չեմ թողելու,հերիք եղավ բոլ եղավ ես հո ձեր ճորտը չեմ...,-ու ինչ որ երջանիկ ժպիտ դեմքիս'բացում եմ դուռը...Կին և տղամարդ էին' անծանոթ,ձեռքներին ինչ որ տոպրակ...զարմացած ինձ էին նայում.
-Դու Գառնիկի աղջիկն ես?
_Այո,-պատկերացնում եք ես իմ ելույթը սևացած աչքերս ու "այո"-ս
_Իսկ ինքը ուրիշ աղջիկ չունի?
-Ոչ,-դե լավ մենք հետո կգանք

հետագայում պարզվեց,որ մեր հարևաններից եսիմ ով ինձ նրանց տղայի համար խորհուրդ էր տվել

Ճորտը... աղջիկս իմանա....

Մամայիս դաստիարակություննից ա միշտ բխել. աղջիկը պետք ա ամենի ինչ իմանա: Ես էլ համոզվելով, որ դա օգտակար խորհուրդ էր փորձել եմ ինքս էլ դրանից օգտվել ու հիմա էլ աշխատում եմ դա փոխանցել աղջկաս: Էս վերջերս էր ասեցի.
- Մանե ջան, ափսեները սրբի եւ իրենց տեղերում դասավորի:
Ինքն էլ թե.
- Էտ որ սաղ օրը կոմպի մոտ նստած ես չես հիշում, որ ամանները սրբելու ա, հենց ես եմ նստում մաքրությունդ հիշում ես: Կարողա՞ գիտես ես ձեր ծառան եմ:

Դե հիմի ես չեմ՝ դուք եք, բա էտ երեխեն տա՞նը չի մնալու: Ով ուզեց իրա լույսը անջատում ա մերը վառում: Երա՜նի էտ օրվան...

[CactuSoul]

....մինչեւ հիմա էլ Քոչարյանի ընտրությունը հիշում ենք ացետոնով...

Լավ ա, գոնե, որ հիշում եք, ոչ թե նշում:

[Էլիզե]

Մի անգամ չափահասության շեմը նոր թևակոխած մի պատանի մոտեցավ ինձ փողոցում ու ասաց.
-Քուրս, կարանք հետդ ՇՓՎԵԼՈՒ ՄԱԿԱՐԴԱԿԻ ՎՐԱ ԾԱՆՈԹԱՆԱՆՔ, ԹԵ ԴՈՒ ԷՆ ԿՈՄՈՒՆԻՍՏՈՏ ՔՐԵՐԻՑ ԵՍ???

[Gayl]

Ակումբցիների ասած յուղը վրեն պատմություն:
Նախ սկսեմ Վիստից, ընդամենը երկու բառով պատմեմ տպավորություններիցս. մարդ չի
Ուրեմն երեկ երեկոյան տղեն ասում ա արի գնանք կինո նայելու, ես էլ համաձայնվում եմ էսօրվա վրա ենք պայմանավորվում ժամը 17:30, դե ասացի, որ գործեր ունեմ ու կուշանամ երևի մի 30 րոպե ուշացումով կմտնեմ դահլիճ, ֆիլմին մնացել էր 30 րոպե նոր հասա Մոսկվա կինոթատրոն, տոմսերը սպառվել էին ուրիշ տոմս առա ու կտրոն ստուգողին համոզեցի, որ փոքր դահլիճ մտնեմ, էտ խեղճ աղջիկն էլ աչքերը չռած վրես ա նայում, ասում ա. բայց ընդամենը 30 րոպեա մնացել կարճ ասած մտա:
Հերիք չէր ֆիլմը կատարյալ տխմարություն էր, 30 րոպեն երեք ժամ թվաց ու մի հատ էլ վրես խաբար չկա, որ դահլիճում, Վիստ անունով մարդ չկա տղեն եկել ա և տեսնելով կինոթատրոնում խառնաշփոթ ա մի քիչ սպասել ա ու սուս ու փուս հեռացել ա գոնե ֆիլմը լավը լիներ էտ 30 րոպեի համար չփոշմանեի
Հեսա մի օյին էլ վաղն ա գլխիս խաղալու, թե ասա դու նկարներից ի՞նչ ես հասկանում:

[Նաիրուհի]

Հերթական յուղը վրան պատմությունը՝ հայտնի անեկդոտի մոտիվներով:

Ապարանցին ընկերոջն ասում է.
-Գիտե՞ս, տաքսու վարորդին խաբել եմ:
-Ո՞նց:
-Փողը տվել եմ, բայց չեմ նստել…

Այսօր տուն գնալուց առաջ մտա խանութ, ու պարզվեց՝ երթուղայինից իջնելիս շտապելուց 50 դրամանոցների տեղը 200-անոցներ եմ տվել...

[Էլիզե]

Մի անգամ վասավիրանոցում նստած էի,մեկ էլ ներս մտավ մի շփոթահար աղջիկ /ըստ երևույթին դա վարսավիրուհուս ընկերուհին էր/ և շնչակտուր սկսեց վարսավիրուհուս պատմել`
- Աղջի ջան, նոր հետս նեեեենց բան եղավ..... Պապայիս հետ գնացել էինք ԿՈՒԽՆՈՒ մեբել առնելու, էտ ԽԱՆՈՒԹԻ ՏՂԵՆ էլ էնքան սիմպո տղա էր..... Երբ մեբելը արդեն ընտրեցինք-պրծանք, էտ տղեն, մոեցավ ինձ, նայեց աչքերիս մեջ ու մի բառ ասեց... մի բառ... ոնց որ ասեր "ՍԵՔՍՈՒԱԼՆԵՐ ՉԵՔ ՈՒԶՈՒՄ'??
Ես տեղիցս նստած ասացի`
- Երևի` ԱՔՍԵՍՈՒԱՐ??
Ասաց`
- Հաաաա, հա... հենց էտ բառից ասեց ինձ..... հլը էտ խուժանին նայի, ինձ ում տեղն ա դնում, որ ինձ "սեքսուալներ" ա առաջարկում...... հեսա սպասի պապայիս ասեմ....

[Մանուլ]

Այսօր տուն գնալուց առաջ մտա խանութ, ու պարզվեց՝ երթուղայինից իջնելիս շտապելուց 50 դրամանոցների տեղը 200-անոցներ եմ տվել...

Երևի հենց դրա համար էլ երեկ ինձ 50 դրամանոցների տեղը 200-անոցներ տվեց երթուղայինի վարորդը : 500 դրամանոց տվեցի, մանրին ուշադիր չնայեցի, մենակ մի հատ 200 դրամանոց տեսա, մնացածն էլ դեղին էին, մտածեցի` 50 դրամանոցներ են: Հետո խանութում պարզեցի, որ 4 հատ 200 դրամանոց էր տվել : Բայց եթե 50 դրամանոցի տեղ դրած լիներ կեսը, գոնե 5 հատ պիտի տար, էդ ո՞նց ա հաշվել տեսնես :

[kyahi]

Անցած տարի խմբով գնացել էինք Սարդարապատ ու որպես անփորձ առևտուր անողներ, այնպես էինք սնունդը առել, որ ճանապարհի կեսից վերջացավ, դե արդեն հասել ենք Սարդարապատ ու բոլորս սոված ենք ու հակառակի նման փողերը թողել էինք գազելի մեջ և բնականաբար գոնե չկարողացանք մտնել թանգարան, բայց դա դեռ շատ չնչին այն բանի համեմատ, որ մեզանից մեկը այդ պահին ասեց, որ "Էրեխեք այս ծառի տերևները ուտելու են" այդ պահին մեր բոլորի աչքերը փայլատակեցին ու բնականաբար այդ ծառից համարյա ոչինչ չմնաց, բայց իսկապես շաաատ համեղ տերևներ ուներ

Մի անգամ էլ ես ու քույրս գնացել էինք վարսավիրանոց քրոջս մազերը կտրելու, երբ դուրս եկանք այդ վարսավիրանոցի մոտ մի մեքենա էր կանգնած` մքեցված ապակիներով:Դե քույրս էլ սկսեց մեքենայի կողքի ապակու մեջ իր մազերը ուսումնասիրել, բավական երկար ժամանակ, մի քանի րոպեյից աստիճանաբար այս մեքենայի պատուհանը սկսեց իջնել ու վարորդը ասեց " կարող եք հայելուց օգտվել, ավելի լավ է ցույց տալիս"

[Էլիզե]

Եղբորս տղան` հինգ տարեկան ա, անհամբեր սպասում էր իրա ապերիկի լույս աշխարհ գալուն, մի օր էլ հարցնում ա`
-Մամ, այ մամ, բա ապերիկը երբ ա գալու????
Մաման`
-Դե բալա ջան, պիտի գնանք խանութ, առնենք ապերիկին:
-Խանութ խի եք գնում??? Երեխեն փորիդ մեջ ա, գնա թող բժշկը հանի:

[Էլիզե]

Մի անգամ փողոցն անցնելուց մի մեծ կին դեմս ելավ, խնդրեց փողոցն անցկացնեմ, մի մետրը 1 րոպեյվա էր անցնում: Սպասեցի светофор-ը կարմիր եղավ, նոր ասեցի արի տատի ջան անցնենք: Հիմա հլը կես չենք ընկել, կանգնեց էս տատին, զոռովից ասում եմ տատի արի, չի գալիս, էլի զոռելով քաշում եմ թեվից չեկավ, մեկ էլ մեքենայի սիգնալ լսեցի, մեկից դարձա մեքենան շատ մեծ արագության տակ թեւիս խփեց: Մի շաբաթից ավել թեւս չէի զգում, հիվանդանոց, ցավազրկող բան ման: Լավացավ վերջը:

Հետո մի ժամանակ անցավ, էլի գնում եմ էդ կինը դեմս ելավ, ասեցի ճամփես փոխեմ ուրիշ կողմով գնամ հանկարծ էլի մի բան գլխիս չգա: Մեկից հետ դարձա որ գնայի, հլը 2 քայլ չէի քցել ոտքս ընկավ բաց լյուկը: Նույն ձեռքս էլի ուժեղ խփեցի, էլի հիվանդնոց բան ման:

Նավսոտ տատի ա....

[Էլիզե]

Մի անգամ գիշերը ժամը չորսին, հեռախոսիս զանգ ա գալիս: Քնաթաթախ մի կերպ վերցնում եմ հեռախոսը.
-Ալո?
Վերին աստիճանի մի կատաղած կին ասում ա`
-Արման??
Ասում եմ`
-Սխալ եք զանգել:
Մի երկու րոպե հետո նույն համարից զանգ. նույն կինն ա, բայց ավելի կատաղած ասում ա`
-Ով աաաաա???
Պատասխանում եմ`
-Տիկին.... Արմանը ստեղ չի... չկա ստեղ Արման....
Երկու րոպե անց, նորից հեռախոսս զանգեց, նույն կինը`
-Բա դու ինչ գիտեիր, որ ես Արմանին էի ուզելու???? Դու Արմանին որեղից գիտես??? Հլը հեռախոսը Արմանին փոխանցի!!!!

[Արևածագ]

Մի անգամ գրել եմ՝ որոշել էի վարորդական իրավունքի վկայական հանել: Մի երկու անգամ դասի էի գնացել, մի տասնյակ անգամ էլ վարպետի հետ քաղաքի խուլ փողոցներով երթևեկել: Բոլորն ասում էին, թե առանց «կաշառքի» տոմսի գործը գլուխ չի գա, բայց ես չէի հարմարվում այդ մտքին: Ընդ որում՝ կաշառքը բաղկացած էր երկու մասից՝ տեսական քննության ու երթևեկության համար: Տեսականինը հաստատ գիտեի՝ չեմ տալու, տոմսերը տանը պարապեցի, հենց առաջին քննությանն անցա: Մնաց երթևեկությունը: Այս մի քննության ժամանակ տեսուչի ձեռքին ցուցակ կար, որտեղ կաշառք չտվածների ազգանունների դիմաց «3» էր նշանակված, իսկ ով որ տվել էր, նրանց անունների դիմաց «4» էր: Ինչևէ, նստեցի քննության մեքենան, ամրագոտի,լուսային ազդանշան, տեղից սահուն պոկում, ամեն ինչ տեղը- տեղին արեցի, մի երկու խաչմերուկ քշեցի, երրորդ խաչմերուկից հետո կանգառ-կայանումն արգելող նշանի տակ կողքիս ավտոտեսուչը պահանջեց կանգնել: Չկանգնեցի, պատճառաբանելով իմ ճիշտ քայլը: Խաչմերուկն անցնելուց հետո կանգնեցի ու թեթև սրտով դուրս եկա մեքենայից, որովհետև ամենը ճիշտ էի արել ու համոզված էի՝ կանցնեմ: Բայց ցուցակի մեջ անունս չկար: Անմիջապես հասկացնել տվին, որ չզլանամ գոնե «կեսը» տալ:
Ես անկոտրում էի: Դիմեցի ծանոթիս՝ Կարենին, որ լավ հարաբերությունների մեջ է քաղաքի ավտոպարեկային ծառայության պետի հետ: Նա խոստացավ բարեխոսել: Նորից գնացի քննության: Այս անգամ ամուսինս ուղեկցեց ինձ : Քննություն վերցնողը նույն ավտոտեսուչն էր: Սկիզբը նորից լավ էր, բայց մինչև այն պահը, երբ ամառային լաթիկս աջ ոտքիցս սահեց ու լռվեց իմ արգելակի ու դրանից տեսուչի արգելակին գնացող երկաթե ձողի արանքը: Ով վարորդականի քննություն է տվել, կհասկանա՝ ինչի՞ մասին է խոսքս: Առաջին անգամը ոտքի մատներով մի կերպ հանեցի կոշիկս, շարունակում եմ քշել: Մեկ էլ էդ անտեր կոշիկս նորից դուրս պրծավ ոտքիցս ու այնպես խրվեց էդ երկաթների արանքում, որ ոտքով հանել չէր լինում: Հիմա էլ ղեկը բաց թողի, կռացա, երկու ձեռքերով կոշիկս եմ ազատում «գերությունից»: Ավտոմեքենան շարունակում է ընթացքը, տեսուչը խլեց ղեկը, երբ նորից ուղղվեցի ու նայեցի հողմնապակուց դուրս՝ հանդիպակաց վարորդը բարձրանում էր մայթի վրա:Հիմա էդ խեղճ ոստիկանը մի է գունատվել, պահանջեց, որ կանգնեցնեմ մեքենան,, ձեռքի թղթերում զայրացած ինչ որ բան գրեց ու մեքենայից դուրս պրծավ՝ շունչը տեղը բերելու: Ես էլ իջա: Սիրտս կոտրված գնացի ամուսնուս մոտ՝ ասում եմ՝ արի տուն գնանք, անհանար է, որ անցնեմ, ու պատմում եմ ողջ կատարվածը: Շատ տխուր էի, խայտառակվել էի, քիչ էր մնում լաց լինեի:
Երբ սկսեցին ցուցակները կարդալ, իմ անունն էլ քննությունը հանձնածների թվում էր:

[Yeghoyan]

-Աս, շարադրությունա պետք ,,Իմ հայրիկը,, վերնագրով:
-Պետքա, մենք էլ կգրենք:
Շարադրությունը գրվեց, /էդ հայրիկը հարևանսա, բայց չեմ ճանաչում, չեմ տեսել ոչ մի անգամ/, հիմա արտագրումա երեխեն, եկելա էն պահը որ հայրիկին պետք է նկարագրի ,,իմ հայրիկը բարձրահասակ է, ունի կապույտ աչքեր ու սև մազեր….,, Երեխեն մազերին հասավ ու էլ չի գրում:
-Լեո ջան գրի ունի սև մազեր:
-Աս, բայց իմ պապան մազեր չունի:
-Հա ոչինչ դու գրի, - առանց հասկանալու, ջղայն նայում եմ երեխուն ու ասում գրի: Մեկ էլ տեսնեմ լացումա: Ավելի ջղայն ասում եմ.
-Լեո ջան ինչի՞ ես լացում, գրի ունի սև մազեր, ավելի բարձր լացելով.
-Ասում եմ իմ պապան քյաչալա, դուք ասում եք գրի ունի սե մազեր:

.......................
Էլի նույն Լեոն.
Դասա գրում, մեկ էլ կիսատ կթողնի ու կսկսի ուրիշ բանից խոսել, հերթական անգամ գրիչը ցած դրեց.
-Դուք կարգին հաղորդումը նայում եք, չէ՞, Մկոյին գիտեք….. Չեմ թողնում շարունակի, խոսքը կիսատա մնում, ես էլ չեմ սիրում էդ հաղորդումը, ասում եմ.
-Էդ կարգին չի, Լեո ջան, անկապա, դասերդ թողած տենց հիմար հաղորդումներ ես նայում: Շշմած աչքերով նայումա ինձ.
-Հա բայց ես ասում էի, որ Մկոն իմ հոպարնա: Ու ստեղ էլի աչքերը լցվում են, - հաղորդումն էլ ես միշտ նայում եմ ու հավեսով սկսեց լացել:
Չգիտեի ծիծաղեմ, ջղայնանամ, թե ինչ ասեմ էս երեխուն, որ չլացի ու էդ հիմար վիճակից ես դուրս գամ

....................
Մի անգամ էլ եղբայրս հարցրեց Լեո ջան, էդ սիրուն անունդ ովա մտածել, ասեց ,,Պապուս անունը Լևոն էր, մերոնք էլ ծյունինգ են արել ու իմ անունն են սարքել,,:

...................
Մորաքրոջս աղջիկը փոքրա լինում, Երևան եկած չի լինում, մեծերից միշտ լսումա քաղաքի, մետրոյի մասին, չի հասկանում խոսքն ինչի մասինա: Մի օր էլ եղբոր հետ կռվումա, նեղացած ասումա կգնամ Երևան, մետրոն կբերեմ, չեմ տա ուտես