մեր ծանոթի տղան 4 տարեկան է: Մի օր ինչ-որ տեղ գնալուց կոստյում-շալվար են հագցրել երեխուն: Հայրը ասել է՝ այ տղա, ոնց-որ կրթության, գիտության նախարար լինես: Էս երեխեն էլ, թե՝ դու էլ անասունի ծնունդ ես
մեր ծանոթի տղան 4 տարեկան է: Մի օր ինչ-որ տեղ գնալուց կոստյում-շալվար են հագցրել երեխուն: Հայրը ասել է՝ այ տղա, ոնց-որ կրթության, գիտության նախարար լինես: Էս երեխեն էլ, թե՝ դու էլ անասունի ծնունդ ես
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Chilly (15.06.2009), dvgray (14.06.2009), Enigmatic (25.05.2009), Freeman (04.07.2010), Gayl (25.11.2009), Kuk (17.06.2009), Mariam1556 (14.06.2009), Surveyr (02.06.2009), unknown (30.05.2009), Աբելյան (26.05.2009), Գաղթական (06.03.2010), գյումրեցի աղջիկ (08.02.2010), Երկնային (25.05.2009), Երվանդ (14.06.2009), Կաթիլ (20.07.2009), Որմիզդուխտ (17.06.2009), Ռուֆուս (26.05.2009)
Վերջերս մի հետաքրքիր պատմության մեջ ընկա:
Զբաղված էի տնային հոգսերով, հեռուստացույցն էլ ինչպես միշտ՝ միացրած էր...Մեկ էլ կարծես ինչ-որ մեկն ինձ ասեր՝ հեռուստացույցն անջատի, ռադիոն միացրու...Ռադիո շատ ուշ-ուշ եմ միացնում, որովհետև ամբողջ օրը հայկական կամ ռուսական ալիքներ ենք դիտում(արբանյակային հեռուստատեսությամբ):
Ռադիոն միացնեմ՝ ով հրաշք՝«Վարշավա» ռադիոկայանով Կարապետ Հայրապետյանի ջութակի քաղցրահնչյուն մեղեդին էր հնչում...«Դլե, յաման...»...Արագ-արագ զանգեցի ծանոթներիս, որ իրենք էլ միացնեն ու լսեն: Հո ամեն օր լեհերը հայերեն չե՞ն հնչեցնելու:
Պարզվեց, որ ամեն երեքշաբթի այդ կայանը եթեր է հեռարձակում «Պատառաքաղով՝ դեպի աշխարհ»(անհաջող թարգմանություն) հաղորդումը աշխարհի խոհանոցների մասին, այցելում Վարշավայում գործող ռեստորանները, հարցազրույցներ անցկացնում, նաև հնչեցնում տվյալ երկրի երաժշտությունը: Հաղորդումը տևում է երկու ժամ, լինում է նաև վիկտորինա, որի հաղթողները հրավիրվում են ռեստորան:
Այդ օրվա հաղորդումը, ինչպես հասկացաք, նվիրված էր հայերի խոհանոցին, իսկ հարցազրույցն անցկացվում էր Վարշավայում գործող «Հայկական հյուրասիրություն» ռեստորանի տնօրեն տիկին Աիդայի ու աշխատակիցների հետ: Տիկին Աիդային վաղուց եմ ճանաչում, առիթ ենք ունեցել իր ռեստորանում կազմակերպել ծննդյան տարեդարձներ, եղբորս հարսանիքը և այլն:
Բոլորը շատ հետաքրքիր, գրագետ, մանրամասն պատմում ու բացահայտում էին մեր խոհանոցի գաղտնիքները:
Կարապետ Հայրապետյանի երաժշտությունից բացի հնչեցին նաև Թաթայի ուրախ երգերը, Սիրուշոյի «Քելե, քելե»ն(ի միջի այլոց՝ անցյալ տարվա Եվրատեսիլից հետո այս երգը լեհերը շատ սիրեցին, շատերի հեռախոսներում կար էդ երգը):
Հասա զավեշտալի մասին
Երբ խմբագրությանը տրամադրել էին Կ.Հայրապետյանի սկավառակը(հաստատ համոզված եմ՝ հայկական ռեստորանն էր տրամադրել), չէին մատնանշել, թե որոնք են հայկական ստեղծագործությունները: «Երեքնուկի», «Դլե յամանի» հետ հնչեցին նաև մոլդովական ստեղծագործությունները:
Հաղորդավարը տեղեկացրեց, որ ստացել են հեռախոսազանգ, որի հեղինակը հարցնում է՝ կատարողը Վանեսսա Մե՞յն է: Նույնիսկ անուն -ազգանունը չէին տրամադրել, որ ռադիոունկնդիրը լսի, սովորի, իմանա:
Ինչևէ, որոշեցի բախտս փորձել: Վիկտորինայի հարցին պատասխանելու պատրվակով սմս ուղարկեցի՝վիկտորինայի պատասխանը(իսկ վիկտորինայի հարցն էսպիսին էր՝ ո՞ր ուտեստը հայկական չէ՝ա)խաշլամա, բ) սացիվի, գ) տոլմա), անուն-ազգանունիս փոխարեն՝ հայուհի, գրեցի երգերի մենակատար՝Թաթա, ջութակահար՝ Կարապետ Հայարապետյան....ու ուղարկեցի..., անհույս...ու էլի անցա գործերիս...
Մեկ էլ հաղորդավարս հայտնեց, որ հետաքրքիր հաղորդագրություն են ստացել ինչ-որ հայուհուց, կարդաց գրածներս, մի կերպ ընթերցեց Կարապետ Հայրապետյան բառերը ու խնդրեց անուն-ազգանունս
Խառնվեցի իրար, ականջներիս չէի հավատում: Աղջկաս հետ մի նոր սմս գրեցի, թե շնորհակալ ենք հաղորդման համար, ողջույններ ու շնորհակալություն նաև տիկին Աիդային, մեկ էլ միայն անունս ու էլի ուղարկեցի:
Հաղորդման վերջին րոպեներն են, ամփոփում են վիկտորինայի արդյունքները, եզրափակում են հաղորդումը, մեկ էլ՝ իսկ այժմ կզանգահարենք մեր ակտիվ մասնակցին, հարցազրույց կանցկացնենք իր հետ...Նայեցի աղջկաս, նայեցի հեռախոսիս...Մեկ էլ՝ զաանգ...Ռադիոյի «աստղ» դարձա
Մի խոսքով շահեցի երեք հրավիրատոմսերից մեկը...
Իսկ ամենազավեշտալին կատարվեց մի տասը րոպե հետո: Զանգ ռադիոկայանից.
«Տիկին Անյա, դե եթե դուք ամեն օր եք պատրաստում հայկական ուտեստներ, հայկական ռեստորանում Ձեզ չեն զարմացնի հարիսայով ու փախլավայով, գուցե Ձեր հրավիրատոմսը փոխանցեք այլ մասնակցի՞, լեհի՞»: Իսկ ի՞նչ էր ինձ մնում անելու:
Chilly (15.06.2009), Poqrik_Arev (14.06.2009), Terminator (17.06.2009), Երվանդ (14.06.2009), Լուսաբեր (14.06.2009), Կաթիլ (20.07.2009), Մարկիզ (14.06.2009), Շինարար (03.11.2009), Որմիզդուխտ (17.06.2009), Ուրվական (14.06.2009), Ռուֆուս (15.06.2009)
Զվարճալի պատմություններ
Են օրը մի հատ կին մոտեցավ ինձ ասեց կներեք չէիք ասի, թե որտեղ ա GrandCandy պեռաշկիանոցըԻնչ կլնեք որ էսի լսեք՞
✿ Մի եղեք պասիվ,հելեք Մասիվ ✿✚Աստված պահպանի Մասիվցիքին✚❖ Մասիվցի եմ, չունեմ վախ, թքած ունեմ աջ ու ձախ ❖
Դե մարդը երևի կյանքում չի եղել, չգիտի էլ որ Պոնչիկանոցում Պեռաշկի չեն էլ տալիս...masivec-ի խոսքերից
Են օրը մի հատ կին մոտեցավ ինձ ասեց կներեք չէիք ասի, թե որտեղ ա GrandCandy պեռաշկիանոցը
Ես էլ մի այսպիսի տեսարան հիշեցի. կանգառում կանգնած էի, երբ ուշադրությունս գրավեց մարդկանցով լեփ-լեցուն մի երթուղային տաքսի, որի փակ դռան ապակու վրա տարածվել էր մի փարթամ կնոջ հետույք: Բայց այդ տարածական հետույքից ավելի ծիծաղելի էր դրա ուղիղ կենտրոնում հայտնված «100 դրամ» գրությունը:Չէ ինձ ուրիշ բան էր բացել... դրսից տեսարանը
Amaru (01.08.2009), Amourchik (02.09.2009), Chilly (17.06.2009), comet (17.06.2009), dvgray (17.06.2009), Freeman (04.07.2010), Gayl (25.11.2009), Norton (17.06.2009), Sirene (29.07.2009), Yellow Raven (12.07.2009), Դեկադա (23.06.2009), Հայկօ (17.06.2009), Ուլուանա (20.06.2009), Ռուֆուս (17.06.2009)
Ֆիզմաթի առօռյաի քննարկումըՌազմագիտության դաս էր…եղանակները որ տաքացել են՝ դրսում ենք դաս անում: ռազմագիտության ուսուցիչը 45-ին մոտ տղամարդ է… ուրեմն շատերի կիսամյակային գնահատականը տատանվում էր 4-ի ու 5-ի մեջ… էս դասատուն եկավ ու ասեց.«Ով որ հինգա ուզում, թող ձեռք բարձրացնի…» բնականաբար բոլորը ուզում էին… «Աղջիկներին դնում եմ հինգ, իսկ տղեքը պետքա վաստակեն իրանց հինգը քրտինքով… տեսնու՞մ եք թենիսի դաշտի մոտի քարերը… ամեն մարդ իրա քաշին համապատասխան երեք քար է տանում ու քցում հողամասի անկյումում՝ ծիրանի ծառի տակ ու իրա կիսամյակային հինգը ապահովվում է…»: գնացինք իրա նշած տեղը… ասֆալտի վրա լցված էր շինարարական աղբ, որի գերակշռող մասը 10-15 կգ-անոց քարեր էին… առաջադրանքը կատարեցինք, վերադարձանք, հինգերը ստացանք… Մեկ էլ մեր տղեքից մեկը հարցրեց. «ընկե՛ր ……յան, էդ զիբիլը մեր դպրոցի հայաթի ասֆալտի վրա ի՞նչ գործ ուներ…» Էս դասատուն տատանվում էր՝ պատմի՞, թե՞ չէ… վերջապես որոշեց պատմել, բայց մի պայմանով, որ դպրոցում չենք տարածի… Ուրեմն էս մեր տնօրենը մի օր երեկոյան դպրոցից մեքենայով տուն գնալիս է լինում՝ համարյա դպրոցի դարպասների մոտ մի բեռնատար մեքենա է դիմացը դուրս գալիս ու մեր տնօրենը ստիպված է լինում ճանապարհը զիջել… հետո էլ նենցա ստացվում էս բեռնատարի հետ խոսակցության են բռնվում…
տնօրեն-Ի՞նչ ես տանում
վարորդ-հող
տնօրեն-ու՞ր ես տանում
վարորդ-դե տանեմ քաղաքից դուրս մի տեղ դատարկեմ գամ
տնօրեն-խի՞ ես քաղաքից դուրս հասնում… մեզ էլ հենց հողա պետք՝ տար դպրոցի բակում մի հարմար տեղ դատարկի… մի րոպե, զանգեմ պահակին զգուզացնեմ…
տնօրենը պահակին զգուշացնումա, պահակը դարպասը բացումա, բեռնատարի պարունակությունը դատարկվումա պահակի ցույց տված տեղը… քանի որ մութա լինում՝ պահակը չի ջոգում, թե ինչը ինչոցա… տնօրենը առավոտ գալիսա դպրոց ու տեսնում… շինարարական աղբ… բաԼ տենց բաներ…
դե արի ու մի նշի, թե որտեղացի՞ է մեր տնօրենը… ապարանցի:
Մի իրական, տխուր, ողբերգական պատմություն զվարճալի մոտիվներով, որը տեղի է ունեցել վերջերս Գյումրիում։
Ոմն մեկն իր հոր համար բջջային հեռախոս է գնում։ Հայրը չի հասցնում "վայելել" հեռախոսը ու մահանում է։ Տղան որոշում է, որ հոր հեռախոսը հոր հետ "ուղարկելու" է այն աշխարհ, քանի որ հեռախոսը հոր համար էր գնված։ Հորեղբայրը փորձում է հետ կանգնեցնել տղային, սակայն տղան համառորեն իրենն է պնդում ու բջջային դնում դագաղի մեջ։
Հոր մահվան քառասունքից հետո տղան որոշում է զանգահարել հոր համարով` տեսնելու, արգելափակվել է համարը թե ոչ։ Հավաքում է հեռախոսահամարը ու լսում, որ տղամարդու ձայն է պատասխանում հեռախոսազանգին․
- Ալո՞։
- Պա՞պ։
- Հա, ես եմ... հեռախոսը որ հետս ուղարկեցիր, բա զարյադոչնիկն ինչի չդրեցիր հետս։
Մի խոսքով, տղան կաթվածից մահանում է։ Պարզվում է, որ հորեղբայրը տղայից թաքուն հեռախոսը հանել է դագաղի միջից․․․
Հորեղբոր ճակատագիրն անհայտ է։
փոս փորողը ինքն է փոսը ընկնում հահահահա
մի 2 ամիս առաջ, ծանոթներիցս մեկը ինձ ցույց տվեց Վ. Գրիգորյանի կարծեմ «Տաղ Կլիտորայս» վերնագրով բանաստեղծությունը: Բայց եդ բանաստեղծությունը էնքան պտտվեց մեր մեջ, էնքան հումորային երնագներ ստացավ, որ մենք իրեն ավելի պրակտիկ անուն տվեցինք, լօլ, ներուղություն եմ խնդրում հեղինակից, մենք այն խոսքի մեջ ասում էինք «Վիոլի ծլիկ» կամ «Ձոն ծլիկի»:
Ու ծանոթներիցս մեկը, պայմանականորեն անվանենք իրեն Պ. Պողոսյան, էնքան էր ազդվել ու ոգեշնչվել այդ բանաստեղծությամբ, որ աննդհատ ինչ որ իմպրովիզներ էր անում այդ թեմայով, կատակում էր, ու օրվա մեջ մի 5 սմս էր ուղարկում «Վիոլի ծլիկ» կամ «Ձոն ծլիկի» տողերով, իսկ ես՝ լինելով ահավոր չար աղջիկ, դա հենց այնպես թողնել չէի կարող, ու հավաքում էի դրանք:
Մի օր զանգեցի այդ մարդուն և շատ արագ, իրեն չթողնելով, որ պատասխանի ասացի, որ հիմա Վ. Գրիգորյանին ուղիղ եթերով հյուր լինելու ժամանակ մի ծրար եմ տալու, որտեղ հավաքել եմ իր սմս-ները նրա ծլիկի վերաբերյալ: Ու ասեմ, որ ինքը նրա մեծագույն երկրպագուն է: Ու խնդրեմ, որ հատուկ իր համար արտասանի այդ բանաստեղծությունը, և նվիրի իրեն: Իմանալով բնավորությունս, որ ահավոր չար աղջիկ եմ ու հնարավորա անեմ, էս մարդը լուրջ դեպրեսիայի մեջ էր: Լիներ տանը, թե աշխատավայրում, հեռուստացույց վախենալով էր միացնում: Ու առաջ, որ ամեն վայրկյան քառատողեր էր հորինում «Վիոլի ծլիկ» կամ «Ձոն ծլիկի» բովանդակությամբ: Այժմ այդ բառեռը իր համար տաբու են:
Իսկ վերջերս ակումբցիներից մեկը ինձ ակնարկեց, որ կան մարդիկ թե կասկածում են, որ ես Վիոլետն եմ:
հահահահա: Այ թե իմանար Վ. Գրիգորյանի նախկին երկրպագուն, ինձնից ահասարսուռ Պ. Պողոսյանը, ինչքան կծիծաղեր
…(W.S.{F})
hա, ու ի՞նչն էր էս մարդու մոտ եդպիսի խուճապ առաջացրել: Բանն այն էր, որ ես իրեն փորձում էի համոզել, որ ինքը գրելու հատուկ տաղանդ ունի, ու դրանք պարտադիր պետք է հանձնվեն ընթերցողի դատին: Ու ասում էի, որ հենց` մեր ասելով << Վիոլի ծլիկն>> է նրա ստեղծագործելու մուսան հանդիսացել:
Ինքը սկզբում դա որպես կատակ էր ընդունում, բայց ես էնքան լավ ու համառորեն էի համոզում, որ ինքը արդեն սկսել էր լուրջ վերաբերվել ասածներիս: Քանի որ ասում էի, ոչինչ թող ես դառնամ քո թշնամին դրանք հրապարակելով, բայց կարևորը կիմանամ, որ չեմ թողել նման մեծ գործերը կորչեն: Ու, որ ինքը ինձ մի օր շնորհակալ կլինի:
Որքան ինքը վրդովվում ու նյարդայնանում էր իմ պնդումից, իր գրելու տաղանդի, առավել ևս դրանք հրապարակելու վերաբերյալ, այնքան ավելի էի ոգևորվում:
Ու սովորաբար մարդիկ փորձում են համոզել, որ տաղանդ ունեն, էս դեպքում ինքը փորձում է համոզել, որ տաղանդ չունի, իսկ ես հակառակն եմ փորձում համոզել: Շատ ծիծաղալու տեսարանա: Երևի պահի տակ հավատումա, որ տաղանդ ունի գրելու, բայց հասարակության բարոյական նորմերին զոհ գնալով` չի կարող արտահայտել իր տաղանդը: հահահահա
Ու այսպես ժամանակ առ ժամանակ այս բանավեճը, իր գրելու տաղանդի վերաբերյալ, թարմացվում ու նորից քնեցվում է: Հնարավոր է հոգու խորքում հավատում է իր տաղանդի գոյությանը ու մի օր, մարդ ես, ևս մի <<տաղանդավոր գրող>> ավելանա մեր քաղաքում, նաև ի շնորհիվ ինձ
Հ.Գ. ծաղրական ոչինչ չի վերաբերվում գրող Վ. Գրիգորյանին, պատմությունը ծանոթիս մասին է
Վերջին խմբագրող՝ WhiteSmoke{F}: 12.07.2009, 04:35:
…(W.S.{F})
Մոդերատորական: Թեման նախատեսված է Զրվարճալի պատմությունների և ոչ սրամտությունների համար: Մնացեք թեմայի շրջանակներում:
Վերջին խմբագրող՝ Dayana: 12.07.2009, 15:24:
չաթի լոգ: (իմ հետ չի պատահել, ուրիշ տեղում եմ գտել)
- google ինչ որ սխալ բան ա անում: "businassman" հարցումով փնտրում եմ կատարում տարբեր զիբիլներ ա բերում:
- իսկ ի՞նչ պետք է բերի:
- բիզնեսմենների մասին:
- դէ դու էլ հենց տենց էլ գրի, ոչ թե "ավտոբուսը-հետևը-մտցած-մարդ":
էսպես չի մնա
aerosmith (27.07.2009), Amourchik (02.09.2009), cold skin (21.07.2009), Enigmatic (20.07.2009), Jarre (30.12.2010), Norton (20.07.2009), Sirene (30.07.2009), Կաթիլ (20.07.2009), Հայկօ (20.07.2009), Մանուլ (22.07.2009), Նաիրուհի (12.03.2010), Ուլուանա (22.07.2009), Ռեդ (21.07.2009), Ռուֆուս (20.07.2009), Սլիմ (21.07.2009)
Մի անգամ, երթուղայինով գնում եմ, դիմացներովս էլ, մի 15 մետրի վրա մի հատ կանաչ մեքենա ա գնում, ոչ շատ դանդաղ: Մեկ էլ ուղեւորներից մեկը ասեց «Էն կանաչ մեքենայի մոտ պահեք, հա՞...»...
շատերն են ասում ինչու՞ ես աշխատանքիցդ բողոքում: Ամեն մարդու չի բախտ վիճակվում անվճար 4 մեգաբիթ/վայրկյան կապ ունենալ տանը, որպես պրովայդերական ընկերության ադմին:
Էսօր իրոք գնահատեցի էդ առավելություն bash,org.ru -ում հետևյալ ցիտատը գտա:
- Բարև ձեզ դուք ունե՞ք կաբելային հեռուստատեսություն
- Այո
- Ո՞ր ընկերությունից, համոզված եմ մենք ավելի գայթակղիչ առաջարկ կարող ենք անել
- Torrents.ru
- Կներեք, հաջողություն
էսպես չի մնա
Պատ. Re. Զվարճալի պատմություններ
5-րդ մասնաշենքի հետ կապված մի բան ել ես ասեմ:
մի օր խմբի 4 աղջիկներով բարձրանում ենք 10-րդ հարկ ինֆօրմ լաբի; Վերելակում մեզանից բացի կային եվս 5-6 տղա: Էս մեր աղջիկներից մեկը < մեր մեջ ասած շատ ձևիստ> պայուսակում փնտրեց բջջայինը եվ չգտնլով ասաց.
-Էրեխեեեեեեք հեռախոսս չկա, մի հատ զանգեք:
Էս տղերքից մեկն էլ թե` քուր ջան համարդ ասա զանգեմ
Երթուղայինների շարքից մի բան էլ ես հիշեցի. Առավոտ էր. դասի ենք գնում, միևնույն թաղամսից շատերն էին ծանոթ: Վարորդը մեքենան ահավոր դղկդղկացնելով էր վարում, աղջիկներից մեկն էլ չդիմանալո բղավեց.Ընկերս մտնում ա երթուղային տաքսի ու պատահաբար նենց ա ստացվում դուռը ուժեղ ա փակում։ Վարորդը բնականաբար.
-Ապեր կամաաա՜ց...
Ընկերս հանգիստ ու բնական տոնով (առանց «կծելու»).
-Վայ հոպար ջան, կներես, քնած մարդ կա՞ր։
Ընկերս պատմում ա, որ ժողովուրդը «ճաքել» էր, նույնիսկ վարորդը չդիմացավ...
_____________________________________________
_____________________________________________
Մի դպք էլ։
Ես ու էդ նույն ընկերս էլի երթուղայինով գնում ենք։ Մեկ էլ տենամ էս ընկերս մի ուրիշ կարգի ա ճաքել արդեն։ Ասում եմ «ի՞նչ ա էղել», ասում ա «նայի դիմացի նստած աղջկա շորին գրած ա «Չանել»...»։ Նայում եմ` գրած ա «CHANEL»։ Դրանից հետո արդեն էրկուսով էինք ճաքած վիճակներում։
_____________________________________________
_____________________________________________
Մի դեպք էլ։
Էլի նույն ընկերոջս հետ, էլի երթուղաինում։ Նստած գնում ենք, էս մեքենան էլ մի հատ տրաքած ՌԱՖ ա։ Մի հատ էլ զինվորական համազգեստով մարդ կար նստած, որը պետք ա կանգառում իջներ։ Էս մարդը իջավ, ու դուռը նենց խփեց, որ վերեւի ռեզինը դուրս էկավ կախվեց։ Էս վարորդը ջղայնացած «Տո վայրենի ե՞ս»... ես էլ` «հոպար ջան վայրենի չի, վայեննի ա...»
-Կամաց քշի կարտոշկա չես տանում:
Վարորդն ել թե` էն որ մի մեշոկի բերանը բացվեց?
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ