Զվարճալի պատմություններ

[sweet]

Նախ համառոտ ներկայացնեմ ինձ. 10-րդ դասարան եմ և 3 առարկա եմ պարապում ընթունելության քննությունների համար: Առավոտյան դուրս եմ գալիս տանից և երեկոյան 7.00 ին տուն գալիս: Դպրոցի դասերն ել գիշերն եմ սովորում:
Մի անգամ էլի հոգնած տուն եկա, հիշեցի, որ հաջորդ օրը դպրոցում գրելու ենք ստուգողական շարադրություն, ու ես պիտի պատրաստվեմ: Վերնագիրը հետևյլն էր` "Սերը Չարենցի "Տաղարան " շարքում": Արդեն ժամը 2.30 էր, և քունս ահավոր տանում էր: Բայց, միևնույն է, առանց գրելու չէի կարող քնել: Ու սկսեցի գրել... Առաջին նախադասությունները հաջող ստացվեցին, հաջորդները գրել էի կիսաքուն վիճակով... Ի վերջո, չդիմանալով` գնացել էի, քնել:
Հաջորդ օրը գնացի դպրոց. առաջին հենց ժամին պիտի գրեի... Ուսուցչուհիս եկավ, վերնագիրը գրեց գրատախտակին , ես էլ հանեցի սևագիրս վոր արտագրեմ:
Ի~նչ տեսնեմ... Միայն առաջին հինգ նախադասությունն էի գրել Տաղարանի մասին: Դրանից հետո գրել էի "Դանթեական առասպելի", իսկ հետո` Տերյանի տեմայով, երբեմն էլ կիսատ, անկապ նախադասություններ
Դե ինչ ստիպված սկսեցի համպատրաստից նորից գրել...
Վերջում էլ ասեմ` "5" ստացա:

[Երվանդ]

Մի քանի օր առաջ Արմենիա հեռուստաըներություն էի հրավիրված, վերադառնալիս, երբ Դավթաշենի կամրջիի մոտ սպասում էի երթուղային տաքսիին, հենց առաջին պատահած երթուղայինը կանգնացրեցի, բայց նա շատ մեծ արագությամբ անցնելիս, ինձ չնկատեց (համենայնդեպս ինձ այդպես թվաց ): Հետո տեսա, որ ինձնից ահագին հեռու կանգնեց, մտածեցի, երեվի իմ համար չէ կանգնել, այլ ուրիշ իջնող կա և չփորձեցի նույնիսկ մոտենալ: Մի քանի րոպե հետո, երբ նորից շրջվեցի տեսա, որ երթուղայինը դեռ կանգնած է և իջնող չկա: Մեկ էլ տեսնեմ երթուղայինը, որը ի դեպ դատարկ չեր այլ, լավ էլ <<լիքը>> ետ է դառնում հատուկ ինձ համար: Ես իհարկե մոտեցա, ներս մտա, և դեռ շնորհակալություն չհասցրեցի ասել, վարորդը հրամայելով գոռաց, որ ինձ արագ տեղ տան , իհարկե, հաշվի չառնելով, որ երթուղայինում բացի ինձնից ելի կանգնաց մարդիկ կային

Ջենտլմեն վարորդներել կան փաստորեն

[Ուլուանա]

Ջենտլմեն վարորդներել կան փաստորեն

Հետաքրքիր է, այդ ո՞ր օրվանից է մարդկանց վրա հրամայաբար գոռգոռալը ջենտլմենության դրսևորում...

[StrangeLittleGirl]

Համալսարանում մեր խումբն այս տարի շատ համերաշխ և ուրախ է: Ամբողջ օրը դասերի ժամանակ կատակներն անպակաս են: Բնականաբար, չեմ կարող բոլորը գրի առնել, բայց ձեր ուշադրությանն եմ ներկայացնում բոլորովին վերջերս կատարված մի իրադարձություն:

Մեզ մոտ հիգիենայի դաս էր: Քննարկում էինք, թե որ գործոններն են չարորակ նորագոյացություններ առաջացնում: Մեր առջև դրված էին Անգլիայի և Զիմբաբվեի վիճակագրական տվյալներ: Պարզվում է, որ անգլիացի տղամարդկանց մոտ չարորակ նորագոյացությունների 30 տոկոսը պայմանավորված է ծխելով, 30-ը՝ սննդով, ապրելակերպով, մինչդեռ կանանց մոտ սնունդ/ապրելակերպը կազմում ավելի քան 60 տոկոս: Դասախոսը հարց է տալիս.
- Ի՞նչ առանձնահատկություն ունի կանանց ապրելակերպը, որ այսպիսի բարձր ցուցանիշներ են ստացվել:
Տարբեր պատասխաններ հնչեցին.
- Սերիալ նայելը:
- Խոհանոցում աշխատելը:
- Հիպոդինամիան (թերշարժունություն)
- Ծննդաբերությունը:
Բայց բոլորն էլ սխալ էին: Վերջապես տղաներից մեկը ճիշտ պատասխան տվեց.
- Հա՜, զամասկան…
Խոսքը կոսմետիկայի մասին էր

[Arisol]

Լավ էր
Հ.Գ. Kleopatra , ճիշտն ասած պատմվածքիդ մեջ չհասկացա, թե որն էր զվարճալին …

[Cleopatra]

Ջենտլմեն վարորդներել կան փաստորեն

Ստացվում է, որ կան

[Երվանդ]

Լավ էր
Հ.Գ. Kleopatra , ճիշտն ասած պատմվածքիդ մեջ չհասկացա, թե որն էր զվարճալին …

Սովորաբար վարորդները կոպիտ են իրանց գործի բնույթիցա էտ, իմ համար իրոք խնդալուա պատկերացնել տենց հոգատար վարորդ, հետևություն- Կամ Kleopatra-ն շատա սիրուն, կամել վարորդնա չափից դուրս ռոմանտիկ, կամել հարբածա եղել

[Arisol]

Ուրեմն էսօր ընկերուհուս հետ նստել էինք լսարանի վերջում, պարավոյի մոտ: Մաթեմի դասախոսություն էր, տետրս վերջացել էր, չէի գրում, ընկերուհիս էլ տո գրում էր, տո՝ չէ: Մի հատ շալվար ունեմ, մի քիչ ջակի-ջուկի ա, կողքերին ջեբեր ունի, ջեբերից ել տելեր են կախված երկու հատ: Էդ թելերի հետ բոլորը սիրում են խաղալ, առավել ևս սիրում են ինձ կապոտել ինչ-որ բանի ու էսօր ընկերուհիս բռնեց կապեց ինձ իրա ոտին : Դե ահագին խնդացինք, հետո ուզեցանք արձակել, բայց…Ամուր հանգույցներ (узлы) էր արել, ոչ մի կերպ չէինք կարողանում արձակել : Տենց կես ժամ մնացինք իրար կապված, չարչարվում էինք, բայց չեր ստացվում արձակել մեզ միմյանցից: Ինչ-որ մեկն եկավ ու ինձ կանչեց , էդ ժամանակ մի խառնվել խառնվեցի, մի ծիծաղ էր բռնել, դասախոսին ասեցի, որ ցանկություն չունեմ դուրս գալու, իմ տեղ մեկ ուրիշի ուղարկեցի:Զանգի ժամանակն էր մոտենում, խառնվել էինք իրար, մի հռհռոց ա բռնել երկուսիս , ես դեռ տենց հավեսով չէի խնդացել ու մեկ էլ զանգը հնչեց , բոլորը վեր են կացել, իսկ մենք չենք կարողանում վեր կենալ, լսարանաում լիքը ուսանող, դասախոս կա : Վերջը մի աղջիկ արձակեց, բայց էդ ընթացքում ամբողջ ինստիտուտով մեկ արդեն շուխուր էր ընկել դրա մասին, ով մեզ տեսնում էր ՝ հարցնում էր. «էդ ճի՞շտ ա, որ իրար կապվել էիք ու չէիք կարում արձակել» :
Ահա էսօրվա իրավիճակի նկարը, որ ավելի պատկերավոր լինի :

[Երվանդ]

Շատ սիրուն նկարա

[Xolms]

Իրական դեպք.
Եզդին ավտոշուկայւմ մանե գալիս և մոտիկանում է վաճառողին, որը վաճառում է ավտոմեքենայի մառտկոց և հառցնում.
-Ձեզ մոտ կարմիր ՆԻՎԱ-ի մառտկոց կա՝
Վաճառողը - Ոչ միայն կանանչի է
Եզդին - Դե լավ գնամ ելի մանգամ

[Վազգեն]

Ընկերս մի ռուսախոս դասախոս ուներ, որը Արգիշտի արքային միշտ ասում էր Արգիշտի Մենուայովիչ:

[Goga]

Մի անգամ որոշեցինք դասից փախչել, այդ օրը միջոցառում էր մեր դպրոցի դրսի բեմում, մեր դասարանն էլ գտնվում էր նրա վերևի հարկում, տղաներից մեկը պայուսակը գցեց պատուհանից ներքև՝ ուղիղ պահակի գլխին դե մինչ շտապ օգնությունը կգար, ամբողջ դպրոցը դասից փախավ

[Arisol]

Վայ, ժող, նոր ո՜նց լոմկվեցի…
Ուրեմն մոտ կես ժամ առաջ սովամահ էի եղել, գնացի տուն ուտելիք բերելու, տատիկս ֆոլգայով փաթաթաց բան տվեց՝ ընդունելով դա խոզի բդի կտորի տեղ: Ես էլ բերեցի, տրամադրված, լավ ախորժակով բացեցի, որ ուտեմ, մեկ էլ ի՜նչ տեսնեմ … Խոզի բուդի փոխարեն խնեցու կարագ էր, որը չեմ սիրում : Էս ի՜նչ լոմկվել լոմկվեցի, լաց էի լինում համարյա, բայց չէի դադարում ծիծաղել կատարվածի վրա : Դե ինչ, էսքանով սովածությունս չանցավ, զատո լավ ծիծաղեցինք :

[Arisol]

Ուրեմն մի օր, երբ Հովոն ինձ ճանապարհեց տուն, նստացրեց վերելակ ու ինքն էլ գնաց, իսկ ես որոշեցի գլխին օյին խաղալ, որ էլ մենակով վերելակ չնստացնի: Հենց մտա տուն՝ մամայիս համոզեցի, որ մասնակցի իմ розыгрыш-ին: Ճիշտ ա, երկար ժամանակ մամաս չէր համաձայնում, այնուամենայնիվ՝ համոզեցի: Բռնեցի Հովոյին sms գրեցի հետևյալ բոցանդակությամբ. «Հով ջան, մնացել եմ լիֆտում, չեմ կարողանում ոչ մի տեղ զանգել, մեռա sms գրելով, չգիտեմ՝ սա կհասնի, թե չէ, կապս գնում գալիս ա…Զանգի մեր տուն, մամայիս ասա, որ մնացել եմ լիֆտում, թող գա բացի:»: Դե միամիտ Հովոն էլ հավատաց ու միանգամից զանգեց մամայիս: Ես մամայիս դեմը նստած փռթկվել էի, էլ չէի դիմանում թե՛ Հովոյի վախեցած ձայնին, թե՛ մամայիս լուրջ-լուրջ անհանգիստ տեսքից : Մամաս իբր գնաց լիֆտը ստուգելու, իսկ ես էլ մեջը չէի : Էս Հովոն զարմացած հարցրեց, թե բա ո՞նց, բա ու՞ր ա: Երկուսն էլ խառնվել էին իրար : Մի րոպե անց Հովոյին sms գրեցի «կատա՜կ » բովանդակությամբ: Մի հատ լավ շունչ քաշեց էդ ժամանակ Հովոն : Զանգեցի՝ լոմկա վիճակում էր ու ծիծաղում էր :
Դե սա իրոք розыгрыш էր, բայց ահա, թե ինչ պատահեց այդ դեպքից մոտ մեկ ամիս անց: Գիշերվա ժամը մեկն էր (ամառային օր էր), Օպերայի կանգառում Հովոն ինձ և ընկերուհուս նստացրեց 93 համարի երթուղայինը, որը Կոմիտասով ա գնում, իսկ մենք գնում էինք Հ. Քոչար: Սովորաբար իմ ձեռքին 1000 դրամից պակաս փող չի լինում, բայց էս անգամ դրամապանակս թողել էի մամայիս պայուսակում ու մոռացել … Դե ձեռքիս 100 դրամ կար, մտածեցի, որ ընկերուհուս ձեռին էլ մի էդքան կլնի, բայց էն էլ պարզվեց, որ իր ձեռին 50 դրամ ա, ինքն իր փողերն իմ դրամապանակի մեջ էր գցել , իսկ երթուղայինի գինն այդ ժամին 200 դրամ ա…Հիմա խայտառակ չլնելու համար ընկերուհիս իրան չիմացողի տեղ դրեց ու ասաց բարձր «Քոչարով եք չէ՞ գնում», վարորդն էլ ասեց «չէ՛, Կոմիտասով»: Մենք էլ խառնվեցինք իրար, շուխուր դրինք ու իջանք, բախտներս բերել էր, որ դեռ տեղից չէր շարժվել : Հիմա դուրս ենք եկել ու անվերջ ծիծաղում ենք, գոնե ժամը 1-ը չլիներ գիշերվա, ոտով կգնայինք… Ստիպված Հովոյին sms գրեցի՝ կարճ ներկայացնելով մեր իրավիճակը: Քանի որ մի անգամ արդեն գլխին օյին էի խաղացել՝ մի քիչ անհավատալով զանգեց, որ համոզվի, որ էլի розыгрыш չի : Ցավոք розыгрыш չէր ու Հովոն ստիպված էր մեզ օգնության հասնել :Դե ես ու ընկերուհիս էլ, բնականաբար, ահավոր քաշվել էինք, կարմիր լոլիկ էինք դառել :

[Մանե]

Իսկ օրինակ ես մի անգամ ընկերուհուս համոզել էի,որ 6 ամիս պիտի բացակայեմ Հայաստանից./Համոզելու տաղանդը իմ մոտ լավ ա զարգացած/. Հեռախոսով ընենց էի համոզում,որ ընկերուհիս լացում էր. Բայց տենց էլ չասեցի,որ խաբել եմ.Մյուս ընկերուհուցս էր իմացել ու 4 օր հետս չխոսաց.
Մի երեկոյան ժամը 11.55 էր.Անելու բան չունեի,ասեցի ընկերուհուս գլխին խաղամ. sms գրեցի,որ դուրս եմ գալիս Ֆիզմաթից ու գնում եմ Պոլիտեխնիկ. Էնքան լավ էի համոզել, որ արդեն գրում էր խի մեր մոտ վատ էր,որ դուրս եկար. Հիմա մի ծիծաղ ա բռնել.որ սաղ տնեցիքին տնից հանեցի.Ասում էր,ոչինչ,շուշուտ մեզ կգաս կտենաս.Չես կարա համոզես,քո մոտ դա լավ ա ստացվում.Ես էլ գրեցի,իմ մոտ ուրիշ բան էլ ա լավ ստացվում.Ասեց,մենակ չասես խաբելը. Ասեցի հա. Մի ժամ ինչ ասես չեր ասում.Նոր 02.00-ի կողմերը հանգստացել ա. Էլ ոչ մի ասածիս չեն հավատում,ինչքան էլ ճիշտ ասեմ.Ընկերրուհիս ասում ա,որ մի օր զանգես,ասես մեր տունը պաժառ ա ընկնում,չեմ հավատա