Առավոտյան նստում եմ տաքսի, որ գնամ հիվանդանոց՝ մեջքիս համար պրոցեդուրաների։ Զգուշությամբ ու դժվարությամբ նստում եմ։
Վարորդը.
- էթում ես փրթե՞ն, ախպերս
- չէ, հլը որ բուժվում եմ։
- հաաաա՜, ո՞ր յան ենք էթում
- Զեյթուն։ Արթմեդ կենտրոնը գիտեք։
- գիդեմ։
Ես ամբողջ ընթացքում հեռախոսով եմ բզբզում, որ տենա զբաղված եմ, չսկսի ընգերոջ աներոջից ու «էսի գորՁ չի» թեմաներից խոսալ։ Մեկ էլ գլուխս բարձրացնում եմ, տենում եմ վապշե ուրիշ տեղ ենք էկել։
- Ուստա, էս ո՞ւր ենք էկել։
- գեմարոյի համար չե՞ս բուժվում, էդի ստեղ ա։
- փաստորեն համ դիագնոզը դրիր, համ էլ ըստ նշանակության բերեցիր էլի,- ծիծաղում ես։
- Աբեր, խի քո մոտ գեմարո չի՞… ես էլ ճիշտն ասած սաղ ճամփին մտածում էի, արա՛, գեմարոյին ի՞նչ բուժել, ճիշտը կդրել-թափելն ա…
Մեջբերել
Էջանիշներ