Հըլը մի րոպե, մի րոպե... էս ինչ զրպարտանքներ են
Վիստա ջան, որ գրում էիր, գոնե մի նամակ ուղարկեիր հղումով, ես էլ կարդայի, իմանայի իմ մասին բան կա գրած։ Լավ էր գրված, բայց պիտի ասեմ, որ Արտջեոյին իսկի տեսած էլ չկամ, ֆորումում էլ կարճ ժամանակ առաջ եմ գրանցվել, այնպես որ տեղյակ չեմ Արթուրի ադմինիստրատոր լինել չուզելու պատմությանը։
Դե լավ, գրեմ այն, ինչի համար եկա այս բաժին։
1. ՄԻ քանի օր առաջ խոսեցնում են ռադիոյով Արաբկիր համայնքի թաղապետի պաշտոնի հավակնորդներից մեկին (ոչ ներկայիս թաղապետին)։ Ասում է (մոտավորապես այսպես).
– Այ մի օրինակ պետք է բերեմ (խոսքը համայնքի զարգացման տեմպերի մասին էր)։Ցավով պետք է նշեմ, որ Ավանի համայնքը վերջին երեք տարում մեծ զարգացում է ապրել։
2. Հեռուստացույցով ցույց են տալիս «Լինսի» հիմնադրամի տնօրենին, որն այցելել է հիմնադրամի միջոցներով վերանորոգված մի դպրոց սեպտեմբերի 1–ին։ Ասում է.
-Նախկինում այս դպրոցը 720 տեղ հզորություն ուներ...
3. Մայրս ուսուցչուհի է, այս դեպքը նա է պատմել։ Մի օր ուսուցիչներից մեկի մորեղբայրը մահանում է, աշխատակիցներով գնում են ցավակցության։ Երբ հուղարկավորության ժամանակ դագաղը հանում են, կինը, որի մորեղբայրն էր մահացողը, վազում է դագաղի մոտ և լացելով սկսում բղավել՝ մորե՜խ, մորե՜խ։ Մարդիկ սկսում են շուրջը նայել՝ տեսնելու, թե ու՞ր է այդ չարաբաստիկ մորեխը։ Դու մի ասա, «մորեխ» իրենց բարբառով նշանակում է «մորեղբայր»...
Մեջբերել
Էջանիշներ