Զվարճալի պատմություններ

[kyahi]

Բա մի էս ել ասեմ:
Ես, որ դեռ պարապում էի ընդունվելու համար, էս մաթեմի խմբում մենակ ես էի աղջիկ, ուրեմն մի օր պարապունքի եմ /ու մենք պարապում էինք դասախոսի տանը/, սենյակի դուռը բացում ա էս դասախոսի տղան մի քսանհինգ տարեկան կլիներ ու հարցնում ա " Էստեղ /տալիս ա իմ անունը/ ո՞վ ա, իրան հեռախոսի մոտ են կանչում".
Մի պատմությւոն պատմեմ, որը զարմանալի ա, բայց իմ հետ կապ չունի:
Մեր հարևանը զանգում ա իր հորը, որը ինչ- որ հեռավոր գյուղում ա ապրում ու իր հայրը ասում ա" Ալո,ալո…" մեր հարևանն էլ "Ալոն չի պապա Մարիամն ա"

հա մի անգամ փողոցում հեռվից մի մարդու նկատեցի, որը շատ նման էր իմ մի ծանոթի, արագ քայլեցի, որ հասնեմ մոտեցա /գրկաբաց/ ասեցի" վայ բարև, օյ կներեք"

Հա էն պիպետկայի պատմությունը պատմեմ մինչև վերջ, էն անգամ ասի չասեմ,բայց փոշմանեցի
Ես էլ գնում եմ դեղատուն ու ասում եմ "ինձ մի հատ պրիզիրվատիվ կտաք"
Էս աղջիկը ասեց "ի՞նչ"
ես էլ"դե էն, որ երկար ա լինում ու ռեզինից ու դրանով ինչ-որ բան էն կաթեցնում" էս աղջիկը ասեց "կաթացնու՞մ" ես էլ " դե մաման ու պապն են միշտ անում ես կողքից եմ տեսել"
ու մնացածը…
էս էջը ոնց որ իմ հեղինակային էջը լինի

[Նաիրուհի]

Մի անգամ ընկերներով հավաքված էինք, ուզեցի մի քիչ հումորով պատմել, որ նախորդ օրը ես ու նրանցից մեկը «Համադասարանցիներով» երկար գրել ենք իրար։ Ասացի. «Երեխեք, երեկ ես ու Խորոն ենքան խոսեցինք, որ մատներս ցավեցին»։
Խորոն էլ հետ չմնաց. «Վայ, Լիլ ջան, ի՞նչ ես ասում, Աստված չանի՝ մենք մատներով խոսենք...»

[VisTolog]

Vist (11:07:36 29/03/2010)
Դավ, խամյակի ոտը կարա՞ ինքնիրան պոկվի

Vist (11:07:37 29/03/2010)


Դատարկություն (11:08:16 29/03/2010)


Դատարկություն (11:08:22 29/03/2010)
որ պոկես հա

Դատարկություն (11:08:25 29/03/2010)


Դատարկություն (11:08:31 29/03/2010)
Էդ ում մտքի թռիչքնա՞

Vist (11:08:31 29/03/2010)
իսկ եթե ո՞չ

Vist (11:08:51 29/03/2010)
ընկերուհուս խամյակի ոտն էր կապտել, հետո էլ պոկվել

Դատարկություն (11:09:05 29/03/2010)
Ոնցոր ասես մարդու ոտը կարա ինքն իրան պոկվի

Vist (11:09:12 29/03/2010)
կարա՞

Դատարկություն (11:09:19 29/03/2010)
Յաաաաա՜ էդ հաստատ քո նավսնա

Vist (11:09:24 29/03/2010)


Դատարկություն (11:09:42 29/03/2010)
Խեղճին էդ ոնցա պահել որ ոտը պոկվելա

Դատարկություն (11:09:52 29/03/2010)
դու պատկերացրա քեզ ոնցա պահելու

Vist (11:10:03 29/03/2010)
ախր փախելա է, չգիտեն ուրա

Դատարկություն(11:10:20 29/03/2010)
3 ոտով՞

Vist (11:10:24 29/03/2010)
ահա

Դատարկություն(11:10:50 29/03/2010)
Էդ հեռուն չի գնա

Vist (11:10:57 29/03/2010)
եսիմ ուրա մտել

Դատարկություն(11:10:58 29/03/2010)
3 ոտ

Դատարկություն (11:11:10 29/03/2010)
բա ոտը ուրա՞

Vist (11:11:11 29/03/2010)
հեսա ակումբում կդնեմ

Դատարկություն (11:11:13 29/03/2010)


Vist (11:11:14 29/03/2010)
չգիտեմ

Դատարկություն(11:11:19 29/03/2010)
նկարը՞

Vist (11:11:23 29/03/2010)
չէ, էս պատմությունը

Դատարկություն (11:11:29 29/03/2010)
թե՞ ոտը

Դատարկություն (11:11:33 29/03/2010)


Դատարկություն (11:11:37 29/03/2010)
Aaaaaaaa

Vist (11:11:49 29/03/2010)
ուֆ

[Farfalla]

Առավոտյան աշխատանքի գալուց ընկերուհուս տատիկն էլ էր մեր հետ գալիս, մենք էլ ինչպես միշտ ուշանում էինք, մեկ էլ տատիկը ասումա.
- Վայ, երեխեք ջան պետքա հետ գնանք, պռոտեզներս տանն եմ մոռացել

[Razo]

Մի հատ էլ ես պատմեմ: Մեր բակում ապրում էր մի հատ Մայիս անունով հերոս, ինքը միշտ կեղտոտ կաստյումով էր ու միշտ երեխեքի հետ ֆուտբոլ էր խաղում: Մի օր հայրս քնած է լինում: Էս լաոն գալիս դուռը ջարդումա, պապան բացումա,

-Ինչա էղե Մայիս? Խի ես սենց ծեծում դուռը?
-Հեչ պռոստը Վիգենը (hopar) ասելա հլը հել տուն տես տունն եմ արի ինձ ասա:

-Բա ինքը ուրա?
-Դուրսը ծղումա...

[My World My Space]

Ընկերներիցս մեկի պատմածը:

Երեք ծնող (հարևաններ)` քեֆները լա՜վ , որոշում են գնան իրենց երեխաների դպրոցի տնօրենին ծեծեն, քանի, որ իրենց երեխաներին լավ չեն սովորացնում: Գնում են: Տնօերնին տանում են դպրոցի հետև, ծնողներից մեկը սրան մի հատ խփում ա, էս տնօրենն էլ, թե.
- դուք ինձ հլա չեք ճանաչում, ես չարբախցի Մայիսն եմ:
Ծնողներից մեկն ասում ա.
- ուրախ ենք, մենք էլ բանգլադեշցի Հունիս, Հուլիս, Օգոստոսն ենք.......

[Նաիրուհի]

Թարմ-թարմ, յուղը վրան պատմություն…
Առավոտյան ստուգարքի էի, ու այդ առարկայից այնքան էի «տեղյակ», որ կուրսեցիներիս հարցրի՝ դասախոսը կի՞ն է, թե՞ տղամարդ…
Հետո առարկայի անունը հարցրի, հետո՝ հանձնարարված գրականության ցանկն ու քննելու սկզբունքը…
«Ֆրանսահայ գրականության պատմություն», հեղինակներից միայն Շահնուր էի կարդացել, իսկ դասախոսը, ինչպես պարզվեց, ասել էր, որ ստուգարքին Շահնուր կարդացած լինելը «հաշիվ չի»: Քանի որ մեկ-մեկ էին մտնում ու բավական երկար մնում լսարանում, հասցրեցի կարդալ Սարաֆյանի «Վենսենի անտառը» էսսեի ծավալուն և բավական հաջող մշակումը, Կոստանդյանի «Օրերի իմաստությունը», վերնագրերը մի հատ էլ կրկնեցի, որ հանկարծ չմոռանամ, ու մտա...
Ինչքան հասկացա՝ բոլոր մտնողները միայն մի հեղինակի անուն էին նշել, իսկ ես՝ միանգամից երկուսի : Ամբողջ երևակայությունս ու էդ գործերից առաջին տպավորությունս օգնության կանչեցի ու այնպես սկսեցի ներկայացնել, որ առաջին երեք-չորս նախադասությունից հետո գրքույկիս մեջ ստորագրեց, դուրս գալիս էլ շնորհակալություն հայտնեց...
Է՜հ, ո՜ւր էր թե պետականն էլ էդպես անցներ...

[VisTolog]

Մի անգամ 3 տարեկան երեխու սուպեր կլե եմ խմացրել:

[Ռեդ]

Դպրոցական տարիներիս հիշում եմ մի անգամ պոլի փեդով խփել եմ դպրոցի տնօրենի գլխին: Լրիվ պատահական էլի բայց:
Նույն տնօրենի հետ կապված մի հատ դեպք էլ պատմեմ: Մի անգամ տնօրենը մտնում ա դասի /տնօրենը մաթեմի ուսուցիչ էր/ ու սկսում ա նոր դաս բացատրել: Մեկել էս նստածներից մեկը նկատում ա, որ տնօրենի շալվարի ցեպն իջել ա, որոշում ա տեղեկացնել ու ձեռք ա բարձրացնում՝
-Ընկե՛ր Հովհաննիսյան, ձեր կաբինետի դուռը բաց ա:
-Ոչի՛նչ, ընկեր Այվազյանն էնտեղ ա,- լրիվ լուրջ պատասխանում ա տնօրենը: /ընկեր Այվազյանն էլ ուսմասվարն էր/

[Նաիրուհի]

Երկու տարի առաջ՝ Սիրուշոյի մասնակցությամբ Եվրատեսիլի առաջին կիսաեզրափակչի օրը, հորաքրոջս տղան ու իր ընկերները որոշում են միասին դիտել մրցույթն ու աջակցել Սիրուշոյին: Տղաներից մեկն անընդհատ բարձր ձայնով երգում է. «Քելե, քելե...»: Սիրուշոյի կատարումից մի քանի րոպե առաջ եղբորս զանգում են, նա գնում է մյուս սենյակ՝ պատասխանելու: Խոսում-վերջացնում է, իսկ մյուս սենյակից շարունակում է լսվել ընկերոջ բամբ ձայնով «Քելե, քելե...»-ն: Եղբայրս մտածում է, որ արդեն պիտի որ Սիրուշոյի ելույթի ժամանակը լինի, ու գոռում է.
-Այ Սամո, ձենդ կտրի, հեռուստացույցի ձայնն էլ բարձրացրու, Սիրուշոյին լսենք:
-Գոքոր ջան, էս ես չեմ երգում, Սիրուշոն է...
Եղբայրս դուրս է գալիս սենյակից, ու պարզվում է՝ այդ պահին իրոք Սիրուշոն էր երգում...

[VisTolog]

Մի անգամ 3 տարեկան երեխու սուպեր կլե եմ խմացրել:

Ժող էս սուտ էր, տենց մի նայեք էլի վա՛յ իյը վա՛յ.. վա՜յ

[aerosmith]

էէէհհ եթե քո ասածը սուտ էր, ապա ես ասեմ, որ ես 7-րդ դասրանում իրականում մի տյուբիկ սուպեր կլեն միամիտ լցրել եմ բերանս։ Ուրեմն էն վախտ , չնայահծ հիմա էլ հանդիպում են սուպեր կլեներ, որ բերանները հերմետիկ փակ են ըլնում, ու էդ կապրոնը պտի մկրատով կտրես։ Դե ես էլ դասի ժամանակ նստած, բնականաբար մկրատ չկար , ու ասի ատամներով կտրեմ էդ կապրոն։ Փորձեցի տեսա չի ստացվում, հետո սկսեցի ավելի մեծացնել տյուբիկի վրա մատներիս ճնշումը, որպեսզի ավելի պինդ ատամներով բռնեմ կապրոնը, որ ձեռքիցս տյուբիկը չպլստա։ Մեկ էլ կտրեցի ու պզզզզզզզ, սաղ տյուբիկի պարունակությունը լցվեց բերանումս։ դրանից մի քանի ռոպե ասնց սկսեցի հենց տուփի մեջի քորոցով ատամներս արանքից մաքրել սոսնձի մնացորդները։ Բայց ասեմ, քիմքիս ողջ մակերեսը պատվել էր սոսնձով։

[Դեկադա]

Քանի որ խոսք գնաց սուպեր կլեից ես էլ պատմեմ մի դեպք, բայց կապված ացետոնի հետ:
Ուրեմն տարիներ առաջ էր Քոչարյանի ընտրությունների օրը: Էտ երբ Լեւոնն ու Քոչարյանը մի լավ «պատերազմ» էին անում՝ իրարից աթոռ խլելու: Մի խոսքով : Բնականաբար մեր ընտանիքն էլ որպես օրինապաշտ քաղաքացի պետք ա գնայինք ընտրության, բայց քանի որ տղաս փոքր էր ու նայող չկար՝ ստիպված ես ու ամուսինս որոշեցինք կյանքում գոնե մեկ անգամ առանձին առանձին հայրենասիրական պարտքը կատարենք: Ամուսինս գնաց հարեւանի հետ, ես էլ հարուանուհուս՝ հերթականությամբ: Մինչ ես ու հարեւանուհիս ընտրում էինք մեր տղամարդիկ որոշել էին նշել ընտրությունները՝ մի կտոր հաց ուտելով: Դե պարզա չէ՞ ոնց են նման առիթները նշում տղամարդիկ... օ~ղի....երբ տեսնում են օղին հատնելու վրա է իմ ամուսնյակս որտեղից որտեղ հիշում ա, որ նկուղում օղի ունենք: Գնում բերում ա... խմած մարդիկ բացում են շիշը, լցնում բաժակները ու խմում....

.... էստեղից արդեն ոչ թե զվարճալին ա սկսուվ, այլ իսկական տրագեդիա: Մեր հարեւանը խմում ա մի բաժալ ազետոն, որը ես պահում էի օղու շշի մեջ՝ մանիկյուրս մաքերլու համար: Իրանք էլ խմած, չէի էլ հասկացել ինչ են խմում: Հարեւանիս հայրն էլ էր խմել բայց հին ոսկոր էր նրան բան չեղավ, իսկ ամուսինս չէր հասցրել խմի, քանի որ մեր հարեւանի «պաժառ» ընկնելուց ջոկել էին, որ մի բան էն չի: Շատ չերկարացնեմ... ոչ կարենում էինք հիվանդանոց տանենք որովհետեւ մեզ ծանոթ բժիշկներից մեկն ասեց, որ դա կդիտվի որպես դիվերսիա. վերջ ի վերջո ընտրություններ են կասեն դիտմամբ են արել, դե արի ապացուցի որ «էս անմեղ աչքերը պատերազմ չեն ուզում»: Ու խորհուրդ տվեցին ձեթ խմացնել՝ տնային պայմաններում: Էտ խեղճ հարեւանս եեւի իր ամբողջ կյանքում էտքան ձեթ չխմի, ինչքան որ էտ օրը խմացրինք: Որ մեկս ոնց հասցնում էինք ձեթը լցնում էինք բերանը. իսկ քանի որ նա էլ խոսելու ունակությունը ժամանակավոր կորցրել էի՝ ստիպված էր լինում մեզ ձեռ ու ոտով հայհոյել...
Լավա ամեն ինչ լավ վերջացավ, մի քանի օր հետո արդեն բոլորս միասին ծիծաղում էինք մեզ հետ պատահած քաջագործության վրա ու մինչեւ հիմա էլ Քոչարյանի ընտրությունը հիշում ենք ացետոնով...

[Ariadna]

Էսօր ընկերուհիս զանգեց, չէր կարողանում խոսել, հենց սկսում էր, ծիծաղի նոպա էր բռնում, վերջը մի կերպ ասեց։ Ասում ա Ան, երգչուհի Լիլուին են ցույց տալիս, ասում ա՝ ցավոք սրտի ես այս տարի չկարողացա մասնակցել պասին

[Dayana]

Էսօր ընկերուհիս զանգեց, չէր կարողանում խոսել, հենց սկսում էր, ծիծաղի նոպա էր բռնում, վերջը մի կերպ ասեց։ Ասում ա Ան, երգչուհի Լիլուին են ցույց տալիս, ասում ա՝ ցավոք սրտի ես այս տարի չկարողացա մասնակցել պասին

Ասա ես իրա փոխարեն մասնակցել եմ