Զվարճալի պատմություններ

[Gayl]

Երբ առաջին անգամ սկայփում գրանցվեցի մականունս Gayl դրեցի,դե մի քանի ամիս արդեն անցել էր,մի օր կոմպի դեմը նստած եմ մեկ էլ տենամ մի հատ անկապ անունից մեկը զանգումա,միացնում եմ սրա կամերան միանում ա մի հատ ախմախ դեմքով մեկն էր ականջօղերով մազերը դեղին ներկած,դե մտածեցի սխալվելա անջատեցի,մեկ էլի ա զանգում ու անկապ բառերա ասում,հայերեն եմ խոսում չի արձագանքում ու էլի անջատում եմ և այդպես մոտ 5 անգամ զանգումա ես անջատում եմ,վերջը էսի թուլացավ հիմա նստած մտածում եմ էս ո՞վ էր,ի՞նչ էր ուզում մեկ էլ աչքս միանգամից ընկավ մականունիս Gayl -Gay ու տեղում մականունս փոխեցի:

[Ռուֆուս]

Մեր հյուրանոցը պայմանագիր ունի Գյումրիի մեկ ուրիշ ռեստորանային-հյուրանոցային համալիրի հետ (որը հասարակ մոթելից շատ քիչ է տարբերվում), երբ այդ համալիրում հարսանիք է լինում իրենք նորապսակներին մեկ գիշերով ուղարկում են մեր մոտ (ավելի պրեստիժնի հյուրանոց) առաջին ամուսնական գիշերը անցկացնելու համար: Էս նորապսակներն էլ մեր գլխին ինչ ասես չեն բերում

Երեկ հերթական զույգը եկավ՝ փեսան խմած, հարբած մի կերպ էր ոտքի վրա կանգնում: Փեսայի եղբայրը նորապսակներին տարավ սենյակում տեղավորեց, հետո էլ իջավ՝ ադմինիստրատորին դիմեց թե.
- Ընկեր ջան, ախպերս խմած է, ախպոր պես իրեն պադդերժկա կանես


Մեկ ուրիշ դեպք էլ ուրիշ հյուրանոցի հետ է եղել: Առաջին ամուսնական գիշերից հետո հյուրանոցի աշխատողները գնացել են համար, տեսել են սավանը չկա Զանգել են հարս ու փեսին խնդրել են, որ իրենց սավանը հետ վերադարձնեն, սրանք էլ ասել են, թե սավանը տարել են, որ իրենց բարեկամ, ազգուտակը տեսնեն, հետո կվերադարձնեն Մի ամիս ամբողջ աշխարհով մեկ սավանը ման տալուց հետո սավանը վերջապես վերադարձրել են հյուրանոց

Բա, սենց խայտառակ բաներ:

[A.r.p.i.]

Ուրեմն էս կենսաբանության դասատուն եղբորս դասարանում հարցնումա.
-Երեխաներ կարաք ասեք, եթե հոր և մոր աչքերը սև են, իսկ երեխան ծնվում է , աչքերը կանաչ են, ինչո՞վ դա կբացատրեք:
էս երեխաներից մեկը պատասխանումա.
-Նայած հարևանի աչքերը ինչ գույնի ա:

[Շինարար]

Էսօր զրուցարանում ժողովուրդը քննություններից էին խոսում, մի դեպք հիշեցի իմ քննություններից: Սովորություն ունեի, տոմսը քաշելուց հետո, եթե տեսնում էի լավ գիտեմ, էլ չէի նստում մի քիչ պատրաստվելու, միանգամից պատասխանում էի: Այդպես մի անգամ ամբիոնի վարիչի մոտ քնություն եմ հանձնում, տոմսը քաշեցի, նայեցի մի հատ, ասացի.
-Պատասխանեմ:
Ամբիոնի վարիչը.
-Բա գոնե չեք կարդու՞մ, թե ինչ հարցեր են Ձեզ ընկել:
-Կարդացի:
-Հետո՞, ի՞նչ հարց էր:
-«Արաբական լեզվաբանության արդի խնդիրներ»:
Բոլորը սկսեցին ծիծաղել, թե ամբիոնի վարիչը, թե քննասենյակում գտնվող մյուս ուսանողները, որ տոմսերը քաշել և նստած պատրաստվում էին: Զարմացած նայում եմ իրենց: Ամբիոնի վարիչը թե՝
-Այ տղա, դա առարկայի անունն է, Դուք հարցերը կարդացեք:
Բնականաբար, դե որ այդպես ամբողջ առարկայի անունը որպես մեկ հարց ենթադրելով՝ վստահ էի, որ կարող եմ պատասխանել, այդպես առանց պատրաստվելու էլ պատասխանեցի ու հինգ ստացա

[Դատարկություն]

Նախօրոք զգուշացնեմ, որ պատմությունը մի փոքր ցենզուռայից անցնում է, բայց քանի, որ այն կատարվել է լուրջ մասնագիտական հետազոտությունների ժամանակ//, ուրեմն ինձ թվում է, էդքան էլ սխալ չի լինի գրել: /եթե ցենզուռան շատա հայցում եմ ձեր ներողամտությունը/
Դեպքը կատարվել է 3 շաբաթ առաջ
Դե կենսաբան եմ ու ինչքան էլ խուսափենք, վերջիվերջո, միզասեռական համակարգ էլ ենք անցնում:
Մարդու անատոմիայի սեմինարի ժամն ա, պատասխանելու թեման «միզասեռական համակարգ»: Մի աղջիկ պատասխանեց «արտազատական համակարգի վերջնաբաժնի սեռական տարբերությունները» դասը ու հիմա սպասում ա դասախոսի հարցերին /դասախոսը կին ա/: Էս դասախոսը մի քիչ մտածեց, թե ինչ հարցնի ու էս աղջկան հարցրեց.
- Աղջիկ ջան, որքան է տղամարդու միզուկի միջին երկարությունը
Էս աղջիկը երևի լավ չէր հիշում, կամ ինչպես կասեր մեկը «ընդհանրապես աչքաչափ չուներ», մտածեց ու պատասխանեց.
- Դե երևի 35-ից 40 սանտիմետր
Մենք էդ լսելով ծիծաղեցինք /դե միջինը 15 սմ ա/
Էս դասախոսը նկատեց, որ ծիծաղելու բանա ասել, ուզեց մի փոքր իրադրությունը շտկի ու լուրջ տոնով ասեց,
- Աղջիկ ջան էտ ինչեր ես ասում, կարողա հենց գիտես շլանգ ա՞
Հիմա էլ էս աղջիկը չդիմացավ ու ծիծաղից մեռավ: Մեր ծիծաղի բարձրացումից դասախոսը զգաց, որ ավելի ծիծաղելու բան ա ասել, հիմա էլ մեզ դիմեց ու փորձեց հանգստացնի.
- Հա լավ դուք էլ..... վատ չէր լինի..... էս աղջիկը էդքան էլ չսխալվեց
Ու ամբողջ օրը մենք էս պատմության վրա ծիծաղեցինք

[Rammstein]

Տանը նստած եմ, մեկ էլ հեռախոսը զանգում է: Վերցնում եմ.
–Ալո
–Բարի օր, ցավդ տանեմ, ո՞նց ես:
–Լավ եմ, իսկ ով ա՞:
–Ախպերս, էն օրը էն որ ասում էի, էդ փողի հարցը ուժի մեջ ա,– ստեղ ես որոշեցի ուղղակի լսել, թե ինչ է խոսելու,– դե ախպերս, ո՞նց պայմանավորվենք էդ փողը ե՞րբ տամ, որ սաղ չոտկի ըլնի, նշանակվի, մեռնեմ քեզ:
–Կներեք, դուք ո՞ւր եք զանգահարել:
–Էս Մարգարյան Ռուբիկը չի՞: (անունը հորինում եմ)
–Ոչ:
–Մմմմ… ,–դադար մի քանի վայրկյան,– լավ, կներես…

Ինչքան հասցրեցի հասկանալ, էդ մարդը զանգել էր ինչ-որ դասախոսի հետ թվանշանի համար պայմանավորվելու համար:

[Նաիրուհի]

2-3 տարի առաջ էր՝ Հախվերդյանի համերգից հետո։ Խաչատրյանի արձանի մոտ կանգնած էի՝ դեռևս համերգի տպավորության տակ, մեկ էլ տեսա՝ Հախվերդյանը դուրս եկավ։
Առաջին անգամ էի այդքան մոտիկից տեսնում։ Վազեցի հետևից ու երեխայի նման ուրախացած ասացի.
_Գիտե՞ք, Ձեզ էնքան շատ եմ սիրում...
Ի՞նչ ասի, որ լավ լինի.
_Որ էդքան շատ ես սիրում, դե մի հատ թուշս պաչի

[ministr]

Տանը նստած եմ, մեկ էլ հեռախոսը զանգում է: Վերցնում եմ.
–Ալո
–Բարի օր, ցավդ տանեմ, ո՞նց ես:
–Լավ եմ, իսկ ով ա՞:
–Ախպերս, էն օրը էն որ ասում էի, էդ փողի հարցը ուժի մեջ ա,– ստեղ ես որոշեցի ուղղակի լսել, թե ինչ է խոսելու,– դե ախպերս, ո՞նց պայմանավորվենք էդ փողը ե՞րբ տամ, որ սաղ չոտկի ըլնի, նշանակվի, մեռնեմ քեզ:
–Կներեք, դուք ո՞ւր եք զանգահարել:
–Էս Մարգարյան Ռուբիկը չի՞: (անունը հորինում եմ)
–Ոչ:
–Մմմմ… ,–դադար մի քանի վայրկյան,– լավ, կներես…

Ինչքան հասցրեցի հասկանալ, էդ մարդը զանգել էր ինչ-որ դասախոսի հետ թվանշանի համար պայմանավորվելու համար:

Ասեիր որ փող չի անցնելու միայն պետք ա պատասխանի... Մի դեբիլով կպակասեր ինստիտուտը:

[Շինարար]

Էս վերջերս ակումբում շատ են զվարճալի թեմաները՝ թևատակերը սափրելու, գերեզմանի վրայի ծաղիկները կոտրելու և մատները ճտտացնելու, բայց մեկ ա՝ ամենաշատը ես սա եմ սիրում
Այն ինչ պատմում եմ կտեղավորվեր այդ թեմաներից մեկի շրջանակներում, բայց այստեղ էլ հաստատ թեմայից դուրս էր:

Գիտեք՝ գերեզմանների վրա հաճախ են ծառ ու թուփ ու ծաղիկ տնկում, յասամանն ու ակացիան էլ շատ տարածված են այդ առումով: Մի ծանոթ ռուսերենի ուսուցչուհի ա պատմել, մի օր աշակերտներից մեկը մի փունջ յասաման ա բերում իր համար, բա՝ շնորհակալություն, բալես, բայց ծնողներիդ ասա, որ մյուս անգամ նման ծախսեր չանեն, բա՝ չէ, ընկեր էսինչյան, ի՞նչ ծախս, պապան գերեզմաններից ա բերել

[Դեկադա]

Ուրեմն սենց... Մեր բնակիչներից մեկի տղան ամուսնանում է:Դե պատկերացրեք հայկական հարսանիք տաշ- տուշ, քեֆ, ուրախություն....
Երեկոյան երբ արդեն հյուրերը գնում են սկեսուր մայրիկը նորապսակներին մրգերով ու քաղցրավենիքով լի սկուտեղի հետ միասին ճանապարհում է դեպի իրենց սենյակը, իսկ ինքն էլ իր մտերիմ հարևան- ազգականների հետ հավաքվում են կողքի սենյակում և սպասում էս ամենի կուլմինացիոն ավարտին... թե ոնց են թռչում էտ մի քանի ժամը, կիմանան մենակ սկեսուրը ու մեր նորապսակները....
... մեկ էլ դեռ լույսը չբացված էս մեր տղան այլայլաված ընկնում ա կողքի սենյակ, որտեղ աթոռներին կիսաքնած նստել են մայրը և մի քանի մոտիկներ, ու բարձրաձայն ասումա.
- Մամ, հլա արի՛:
Էս մամն էլ ծնկներին տալով. վա~յ տունս քանդվեց, ասելով վազում ա սենյակ` նրա հետևից էլ էտ խումբը: Մտնում են... էս տղան վերմակը մի կողմ ա գցում ու հարցնում
- էսա՞
– Հա, բալա ջան ուրախ - ուրախ ասումա կիսաշփոթված մայրը

Հիմա էտ պահին պետք էր տեսնել մեր հարսին -Կլեոպատրիայի կեցվածքվ էնպես էր պառկել. կասես ինքը միակ կույսն էր մնացել...

... էս պատմությունը մի քանի տարվա վաղեմություն ունի:Էտ տղան արդեն երկու երեխա ունի, բայց ամեն անգամ իրեն հանդիպելուց ու ջերմագին բարևելուց ես անկախ ինձնից «էսա»- ն եմ հիշում ու ժպտում:Ու աչքիս առաջ է գալիս «Հարսնացուն հյուսիսից» կինոնկարի են էպիզոդը, որտեղ Արուսը կով էր կթում, իսկ Մուրադն ել հպարտ հպարտ կանգնած կնոջ կողքին նայում էր կողքերը...

Տեսնես էտ տղան հասկանում ա ինչ ա անցնում իմ մտքվ էտ բարևի ժամանակ

Ժող սա ինձ ականատեսներից մեկնա պատմել ես ներկա չեմ եղել

[Ռեդ]

Դեպքը տեղի է ունեցել Երևանի պետհամալսարանի տնտեսագիտության ֆակուլտետում: Ինչ-որ մի ցնդած դասախոս /կներեք արտահայտությանս համար / լեկցիայի ժամանակ պատմում էր մարդկային էվոլյուցիայի, տիեզերքի, երկրագնդի մասին: Մեկ էլ մի պահ դասախոսը ասում ա.
-Մենք այս տիեզերքի ճիճուներն ենք . . .
Մեկ էլ ուսանողներից մեկը ձեռք է բարձրացնում.
-Բա մե՞նք
Հա, ասեմ նաև որ այդ ուսանողը եղբայրս էր:

[Farfalla]

Դեպքը տեղի ա ունեցել այսօր ժամը 11:00-ին Երեվանի Պետեկան Լեզվաբանական Համալսարանում, ինֆորմատիկայի մոդուլի ժամանակ:
Դասախոսը ուսանողին հարցնում է.
- Ինչ է նշանակում Home Page?
- Տան փեջ,-իրենից գոգ-գոհ պատասխանեց ուսանողը

[Ahik]

Ժողովուրդ, նոր մի դեպք հետս կատարվեց որոշեցի հետներդ կիսվեմ
Ծանոթներիցս մեկնա զանգել, պոբլեմ ուներ email-ի հետ կապված:
Հարցնում եմ «email-տ որտեղ ես բացել»
Պատասխանումա «Մոսկվայում»

[Ռեդ]

Ուրեմն մի անգամ կաթողիկոսը գալիս է Կապան: Դեռ քաղաք չմտած՝ նրանց մեքենան կանգնեցնում է կապանցի մի գայիշնիկ: Անսպասելիորեն կաթողիկոսը դուրս է գալիս մեջից ու կանգնում գայիշնիկի դիմաց: Գայիշնիկը շփոթված հայացքով երկար նայում է կաթողիկոսին ու ասում.
-Վայ, կներես տեր Աստված

[Ուլուանա]

Բան եմ հիշել...
Ուրեմն վաղուց, երբ ես ցածր դասարանի աշակերտ էի, քույրս ու եղբայրս էլ դեռ մանկապարտեզի երեխաներ էին, ինչ–որ արտասահմանյան մատիտներ էին նվիրել մեզ, ես էլ դրանց ասում էի՝ իմպըրտնի մատիտներ, ու Արշակը, երբ ուզում էր էդ մատիտներով նկարել, ասում էր. «Անահիտ, էն քո պըրտնի մատիտները կտա՞ս, նկարեմ»։ Ասում էի՝ քոպըրտնի չի, է՛, իմպըրտնի ա, ասում էր՝ հա, ես էլ եմ էդ ասում, էլի. քո պըրտնի։