Տեղափոխվել ենք նոր տուն: Մի 2 շաբաթ ա, տարբեր բաներ ենք գնում, բերում ավելացնում: Գումարած երեխու համար տարբեր գույք ու պարագաներ ենք բերում:
Այս ամենին աչալուրջ հետևում են բակի նստարանին գամված տատիկներն ու պապիկները: Երևի ընկերոջս մեքենայի սպիդոմետրն էլ են ստուգում ու ցուցմունքները գրանցում: Ամեն ինչ ուզում են իմանան, ամեն ինչ նկատում են, ֆիքսում ու քննարկում:
Երեկ գնացինք երեխու մահճակալը գնեցինք: Ընկերոջս հետ վերև ենք բարձրացնում: Վերև բարձրացնելու ժամանակ տատիներից մեկը մեզ ֆիքսեց մուտքում:
- Եկեք, բերեք բերեք երեխեք
մեզ քաջալերում էր տատիկը:
Ես սպասում էի, որ պետք է հաջորդի հարց, թե մենք էդ տունը առել ե՞նք, թե՞ վարձով ենք մնում:
Դրան հետևելու էր զանգ թաղայինին, որ ստեղ եկել ապրում են, չգիտեմ ովքեր են, կասկածելի բաներ են տանում տուն, ինչ որ մեքենաներով մարդիկ են գալիս գնում և այլն: Հետո նորից թաղայինի հետ պատմություն, բացատական աշխատանքներ և այլն..., որից արդեն հոգնել եմ:
Իրականում ես ու կինս հանգիստ մեր համար ապրում ենք, ու բոլոր
նորմալ հարևանները մեր անունով երդվում են:
ինչևէ...
Հարցը երկար իրեն չսպասեցրեց:
- ըստեղ վարձով ե՞ք մնում բալեք:
-չէ տատի
- առել եք հաաա՞
-տատի, չէ
- բա ո՞նց եք մնում
այստեղ ընկերս շատ հասկանալի(նույնիսկ տատիի համար հասկանալի) բան ասաց
- էսի գողացած տուն ա տատի ջան, գողացել ենք:

Տատին ականջներն ու լեզուն հավաքեց, ասեց հաաա, եղավ ու գնաց:
մի 10 րոպե հետո պատուհանից նայում էի, ոնց էր մնացած տատիներին պատմում մեր մասին:
Էջանիշներ