Առաջին փորձս է, այնպես որ վետերաններին խնդրում եմ չծաղրել:
Ասում են իսկական ընկերոջը գտնում են ճանապարհին: Ես էլ եմ գտել իմ իսկական ընկերոջը: Նրան, որ միշտ ինձ հետ է, որ երբեք չի դավաճանել, երբեք չի լքել, եթե բաժանվալ ենք, ապա միայն շատ կարճ ժամանակով, ու ընկերս միշտ վերադարձել է ինձ մոտ: Հա, աշխարհ ու կյանք տեսած ընկեր ունեմ: Ճամպրուկս եղել է նույնիսկ այնտեղ, որտեղ ես երբեք չեմ եղել, Թաիլանդում: Հետո վերադարձավ: Բաժանումն էլ երկար չէր, մեկ շաբաթ ընդամենը: Ասեց, որ կորել էր: Ըմբռնումով մոտեցա, ներեցի: Հավաքվում ենք հերթական ճանապարհից առաջ: Զգում եմ տխուր հայացքը, որը նետել է դեպի իրերի այն քանակությունը, որը ոչ մի առնչություն չունի իր ծավալի հետ: Մի տեսակ հոգնած է, բայց հաստատակամ. «Չվախենա'ս, կդիմանամ»: Լցնում եմ ու լցնում եմ, վստահ եմ ընկերոջս վրա: Կփակվի, թե՞ չի փակվի: Նստում եմ վրան ու ձեռքերս երկու կողմերից երկարացնում եմ, որ բռնեմ նրա ականջներից: Ընկեր եմ ասել, երբեք չի բողոքի: Քաշում եմ երկու կողմից ու ձեռքերս խաչվում են ոտքերիս մեջտեղում: Կեցցե՛ս: Դուրս ենք գալիս: Հիմա նա ամբողջությամբ վրեժխնդիր կլինի ինձնից: Նա տանում է իմ իրերը, իսկ ես պետք տանեմ իրեն: Այո, նույնիսկ այսչափ մտերիմ ընկերությունն անաչառ չի լինում: Բայց նույնսիկ այդ պահին նրան չեմ հայհոյում, հայհոյում եմ լցնողին: Օդանավակայանում ենք, ուր մեզ պետք է բաժանեն իրարից: Չեմ սիրում այդ պահը: Իսկ ով էս սիրում ընկերոջից բաժանումը, թեկուզ երեք-չորս ժամով, երբմեն տաս, երբեմն քսան: Չեմ վախենում, որ կկորի: Եթե կորի էլ, հաստատ կվերադառնա, այդ փորձության միջով անցել ենք: Նախանձում եմ, որ էլի առանց ինձ կարող է լինել այնտեղ, որտեղ ես չեմ եղել: Բաժանեցին: Տեսնես ու՞մ վրա կամ տակը կլինի այս անգամ: Իր նման հարգված ճամպրուկի, որին տերը ընկերոջ պես սիրում է, թե՞ արհամարված, մերժված, մաշված ու տրորված մեկի տակ, թեկուզ վրան: Օդում ենք: Անհագիստ եմ, հո նեղված չի: Ես որ հաստատ նեղված եմ: Կողքինս մի կլորիկ գերմանացի է, որ անըդհատ քթի տակ ինչ-որ բան է խոսում: Երևի ինքն էլ իր ճամպրուկի մասին է մտածում: Լավ մարդ է: Բայց ես նրա հետ չեմ զրուցի: Չեմ սիրում ինքնաթիռային ընկերներ ունենալ: Համ էլ իսկական ընկերոջս չեմ դավաճանի: Նա որ հաստատ իր կողքինների հետ ոչ մի բառ չի փոխանակի, թեկուզ սպանես: Գոնե հիմա կողքս լիներ: Սիրում է լսել, ու երբեք չի ընդհատում: Իսկ գերմանացու հետ, չէ, ոչ մի դեպքում, սա հաստատ կընդհատի: Իջնում ենք: Արագ, բոլորից առաջ ընկնելով անցնում եմ անձնագրային ստուգումը: Թող մտածեն շտապում եմ, գործ ունեմ: Բայց ես հո գիտեմ, որ շտապում եմ ընկերոջս մոտ: Անցի՛ մաշված, դու էլ անցի մերժված, դու էլ՝ տրորված: Տեսնում եմ: Ինչպես միշտ խոսքի տերն է: Վերցնում եմ, ու զգում եմ հայացքը. «Տեսար, որ դիմացա»: Իսկ ես չէի էլ կասկածում: Իսկական ընկերոջ խոսքի վրա չեն կասկածում:
Էջանիշներ