Չեմ ուզում համեմատվել, որովհետև ընդհանրապես համեմատելի չի, բայց ենթադրենք Մարկեսի «Հարյուր տարվա մենության» մեջ եղածն էլ, ընդ որում ամբողջությամբ, բանականության մեջ չի տեղավորվում: Եվ եթե բանականությանը հետևենք և հիմք ընդունենք միայն իրապես տեղի ունեցողը, ապա Փոքր Մհերը պիտի չկարողանար ժայռի մեջ մտնել ու այսքան երկար սպասեր իր ազատագրմանը: Այդ ճանապարհով գրականությունը մի անգամ արդեն գնացել է. այդ ճանապարհը կոչվում էր սոց-ռեալիզմ: Դրա շնորհիվ էլ Նաիրի Զարյանը գրեց իր «Հացավանը»: Ենթադրում եմ, որ վեպի վերնագիրը քեզ ոչինչ չասեց, բայց մեր ավագ սերունդը հրաշալի գիտի, որովհետև նրանց պարտադրում էին կարդալ միայն այդպիսի գործեր և ճաշակը ձևավորվում էր դրա շուրջ: Եվ հենց դա էր պատճառը, որ Շուկշինը դարձավ ռուս նոր գրականության առաջնորդը, որովհետև նրա գործերում կար և՛ իրականը՝ ռեալիզմը, և՛ երևակայությունը, և՛ խտացված նյութը, և՛ իրականում այնքան էլ սոցիալիստական չէր: Գրականությունն ու լրագրությունն իրարից տարբերվում են: Լրագրողը հիմնվում է փաստերի, իրական կերպարների վրա, իսկ գրականության հիմնաքարը երևակայությունն է:Հակոբ Գեւորգյան-ի խոսքերից
Չհավանել ասել չեմ ուզում… Կարդացի Արտակի գրածը, մի քիչ ուլուանայի մաքուր մտքերից(ապրես Ուլուանա, հրաշք ես)։ Սակայն մեկ նշում պետք է անեմ. Իմ կարծիքով այս կարգի համով հոտով նորավեպ գրելուց պետք է արձանագրել այնպիսի դրվագներ, որոնք իրական են, այլ ոչ թե Լուսնից իջաց, կամ էլ դեռ եթերում… Օրինակ, եթե պրոֆեսոր պարոն Աբրահամիանը ունեցել է տուն քաղաքում, ապա այդ տան արժեքով նա պետք է որ չապրեր չքավորի պես, ինչ–որ մի գյուղում, կամ վլվլար իր ունեցավածքի վրա՝ կանխավ գնելով ամեն իրերից երկու օրինակ, որ իր ունեցած դրամը ինֆլացիայի պատճառով չարժեքազրկվեր… Եւ եթե այդ նորավեպը տեղի էր ունենում Հայաստանում, ապա անհնար է, որ մեռելը մնա անթաղ. դա ուղղակի հայությունից հեռու է։ Այդ պրոֆեսորն ինձ մեկ պահ հիշեցրեց Լեվ Տրոցկուն…
Մի տեսակ հայ մարդու պատմություն չի։ Ինձ ճիշտ հասկացեք։ Չնայած գիտեմ, հիմա կասեք որ սա նոր ձեւ է… Սայնս Ֆիքչն կամ էլ Տրանս Ֆիքշն… Բան չունեմ ասելու։ Ուղղակի ասացի այն, ինչ զգացի ձեր գրառումը կարդալուց։
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Իսկ ես այնուամենայնիվ վստահ եմ, որ ունես ստեղծագործություններ ու շատ կուզեի դրանք կարդալՀարգելի Չուկ, Վարպետն ասեց անխնա, բայց ոչ այդքանԵրկու փորձված ադմինների հետ համատեղ պատմվածք գրելուց մտածեցի խայտառակ չլինենք ու մուսաներիս հապշտապ օգնության կանչեցի, թե չէ ի՞նչ գրական տաղանդի մասին կարող է խոսք լինել
Մեջբերել
Էջանիշներ