Մեջբերում Տրիբուն-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Այ սենց բան կյանքում չէի լսել - ռազմավարական հիշողություն:
Ո՞նց, ապեր, չգիտե՞ս ինչ է «ռազմավարական սուրբ հիշողություն»:
Դա շուտ է սկսել ձեւավորվել մեր քրոմոսոմներում՝ գենոմում: Սկսած Հայկի Բելի նկատմամաբ տարած ռազմավարական մեծ հաղթանակից հետո՝ մեր՝ հայերիս մեջ, «նստեց» ռազմավարական ու մարտավարական հիշողությունը, եւ գնալով, այն սկսեց կատարելագործվել ու արմատակալել: Ռազմավարական սուրբ հիշողության վերջին պոռթկումներից մեկը, երիտթուրքերի կազմակերպած սպանդին, «ազգային ուժերի» ռազմավարական մեծագույն արարքներն էին:
Նորագույն ռազմավարական հիշողությունն արտահայտվում է Արգավանդի տռասին դրոշներ ու կարմիր դրոշներ թափահարելով, «Գյուլ-գյուլ՜_այ դու ծույլ» գոռալով, իրենց երեք նախարարներին ընդդիմություն ասելով եւ այլ «հիշողական» բաներով:
Ռազմավարական հիշողությունը պետք է լինի վառ, պայծառ: Ինչպես բազմիցս ասել են մինչեւ համազգային ինքնամսխում, ինքնամզում, ջերմուկախմություն…ԻՆՔՆՊՈՌԹԿՈՒՄ: