Եթե Փավստոս Բուզանդը ողջ լիներ, եւ ունակ լիներ կարդալ այս ֆորումի քննարկումները, նա հաստատ մի արձակ գկրեր հետեւյալ խորագրերով՝
Հայոց Պրեզիդենտը՝ անիծյալ։ Հայոց Նախորդ–Պրեզիդենտը՝ անիծյալ։ Հայոց Հաջորդ–Պրեզիդենտը՝ անիծյալ… Եվ այդ պրեզիդենտը՝ որը լեգիտիմ չէր, արժանացավ անմեղ ժողովրդի անեծքին՝ «անիծյալ լինես Հայոց Պրեզիդենտ, եւ թող որ փուշ ու տատասկ բուսնի մարմինդ վրա։» Եւ Պրեզիդենտին դուր եկան փշերը, քանզի նրան էլ մոտենալ չէր լինում. նա ծակում էր։ Եւ մարդիկ սկսեցին միմյանց անիծել փուշ ու տատասկ, եւ մարդիկ անջատվեցին միմյանցից, եւ ես փախա…
Իսկապես, ինձ թվում է Սերս Սարգսյանի չգործած մեղքերի մասին խոսելն ինքնին մեղք է…
Մեջբերել
Հակոբ Գեւորգյան-ի խոսքերից
Էջանիշներ