Ոչ, այս գրառումս ընդամենը ցույց էր տալիս իմ վերաբերմունքը այդպիսի կարծիքների վերաբերյալ, որովհետև ովքե՞ր են այդ կարծիք հայտողները: Արմեն Այվազյա՞նը, թե՞ Արտաշ Գեղամյանը
Այո, Տեր-Պետրոսյանի քաղաքականությունը, իր տեսակետը այն է, որ Թուրքիայի հետ ձևավորվեն բարիդրացիական հարաբերություններ, ինքը պնդում է որ պետք է սահմանները բացվեն առանց նախապայմանի:
Բայց ընդամենը երկու, բայց խիստ կարևոր տարբերություն, որոնք անընդհատ թբկահարվում են, ոմանց ականջի կողքից անցնելով.
1. Այս մարդը չի ընդունում ցեղասպանությունը սակարկման առարկա դարձնելը, այն բանակցությունների հիմքում դնելը, պատմական հանձնախմբի ստեղծումը
2. ԻՆքը չի ընդունում, որ Թուրքիան Ղարաբաղի հակամարտության բանակցություններում տեղ ունենա:
Այս երկու կետերում ճիշտ հակառակն է անում Սերժ Սարգսյանը: Մնացածը արդեն նմանությունները գտնողների ֆանտազիայի առարկա է
Այս ամենի մասին խոսվել է բազմիցս, նույն այս ֆորումում բազում թեմաներում, սակայն չգիտես ինչու ոչ մի թեմայում չի հերքվում, հաջորդ թեմայում նորից գրվում է:
Նույնը կլինի և այս անգամ:
Էջանիշներ