Եթե քիչ էն էդ բարդությները, վնաս չեն տալիս, իմ կարխիքով… ինչ-որ չափով մարդ սկսում է ինքնակատարելագործման փորձեր անել, ու չի դոփում տեղում…

Դրան հակառակ` նա, ով մշտապես պնդում է, թե բարդույթ չունի, պետք է որ բավականին ինքնասիրահարված լինի, հետևաբար, «իրեն արժանի» մեկին չգտնելու հետևանքով կյանքով մեկ մենակ է մնում` առանց ընկերների, սիրելիների և այլն:

իրականում չեմ կարծում, թե էդպիսի մարդ կգտնի, որ լիովին զուրկ լինի բարդույթներից…
Բարդույթ չունենալն էլ է բարդույթ…