Ձմռանն էր` երեկեյան, մեքենայում միայնակ նստած, մարդ էի սպասում: Ցուրտ էր և այդ մարդն էլ ուշանում էր, իսկ ես ներվայնանում: Սովորության համաձայն միացրեցի ռեդեոընդունիչը և ալիքների վրայով արագ-արագ ցատկելով առաջ էի անցնում: Կանգ առա մի ալիքի վրա ` չեմ հիշում որն էր, այդ ալիքով հաղորդում էր, խոսում էին մի մարդու մասին,, հաղորդումը ուղեկցվում էր Վահան Արծրունու երաժշտությամբ, այդ ամենը ինձ հետաքրքրեց և ես բարձրացրեցի ռադեոընդունիչի ձայնը: Հանկարծ սկսեց խոսել հենց այդ մարդը, որի մասին ես այդքան հետաքրքիր լսում էի, նա խոսում էր արվեստից, մեր երկրից, մեզանից, նա խուսում էր այնքան, գեղեցիկ, մատչելի և ամենակարևորը անկեղծ, որ ես մոռացա ցրտի մասին, որից քիչ առաջ նեղվում էի, և ավելին նրա խոսքի անկեղծությունից, մոտս ստեղծվեց մի գեղեցիկ ներքին հոգեվիճակ, ես ինքս սկսեցի ավելի ազնվանալ և անգամ ցանկացա, որ այն մարդը, որին ես սպասում էի, մի քիչ էլ ուշանա, գիտեի նա ինձ խանգարելու էր:
Այդ անկեղծ, ազնիվ, հայը շատ հետաքրքիր մարդը, որի հետ ես ծանոթացա ռադեոյով Տիգրան Խզմալյանն էր: Ես շատ ուրախ էի և ավելի հարուստ:
Գիտեք, շատերս հասկանում ենք, թե ինչ ուղողների լվացման դարում ենք ապրում մենք բոլորս, փորձում են լվանալ հեռուստացույցով, թերթերով զանազան հայտնի և անհայտ միջոցներով շատ դժվար է չկորցնել ինքդ քեզ և մնալ ոնց կաս:
Ինձ հարցնում են ինչպես լավ, երբ բոլորը համարյա խաբում են : Ես ումնեմ իմ պատասխանը: Ունենալ ինչքան հնարավոր է շատ և տարբեր ինֆորմացիա` գրքեր, ինտերնետ և այլն, Սարդարապատ դեժավյու!!! , ունենալ հստակ մոտեցումներ “Պրինցիպներ “, գիշերը քնելուց առաջ քեզ հետ ազնիվ լինես, ինքդ քեզ համար ունենաս մարդկիք որոնց դու հավատում ես, որոնց կարծիքը քեզ համար թանկ է, այդպիսի մարդիկ են ինձ համար Լեո-ն, Նիկողայոս Ադոնցը, Նժդեհ, Մոնթեն, Վլադիմիր Աբաջյանը, Տիգրանը Խզմալյանը ես հարցնում եմ նրանց, լսում նրանց կարծիքը և մտածում ինչպես կվարվեին նրանք հիմա :
Շատ կցանկանայի, ծանոթանալ Տիգրանի հետ նաև իրական կյանքում :
Կներեք, եթե շեղվեցի թեմայից, շնորհակալ եմ, որ կա այսպիսի թեմա և մարդիկ, որոնց հետ կարելի է զրուցել:

Ֆիլմը շատ եմ ուզում դիտել և պատրաստ եմ աջակցել.