Օքեյ, մեջս տպավորվածներից մի քանի օրինակ կարող եմ բերել, բայց եթե սխալված լինեմ` խիստ չդատես, քանի որ ես վերբալ ու նոն-վերբալ կոմունիկացիաների մասնագետ լինելուց հեռու եմ:
Ընդամենը սիրողական մակարդակի վրա եմ ուսումնասիրել ))
Ասենք` հաղորդավարը ամեն մեկին առանձին հարցա տալիս, որոնք ընդհանուր նույն թեմայի մեջ են, բայց իրականում տարբեր բաների մասին են:
Դու քեզ տրված հարցին ես սկզբից պատասխանում, հետո նենց ի միջի այլոց նետում ես, թե այսինչի հետ էլ եմ իհարկե համաձայն, ուղղակի մի փոքր լրացում անեմ..
Հենց սա արդեն մայովր էր, քանի որ դու արդեն քեզ տրված հարցին պատասխանել էիր ու ենթադրվում էր, որ խոսելու հերթն արդեն հաջորդինն է:
Բայց դու` քո սիրալիր ռեպլիկով, համ դրական բան ես ասում` համաձայնություն հայտնելով նախորդ ելույթ ունեցողի հետ, համ էլ արդեն անցնում ես իրեն տրված հարցին ու շարունակում խոսելդ:
Արդյունքում` եթերաժամն ամենաօպտիմալը դու ես օգտագործում` քամելով դրանից առավելագույնը:
Հետո խոսում-խոսում ես` ինչ-որ մեկին ինչ-որ հարցում լրացնելով կամ մի հարցի պատասխանելով, մեկ էլ` «դա թողնենք..», ու միանգամից անցնում ես հաջորդ ասելիքիդ )))
ՈՒ, ընդ որում, դու մի հարցից մյուսին անցումը շատ սահուն ես կատարում` նենց, որ հաղորդավարը չհասցնի հերթը հաջորդին փոխանցել:
ՈՒ քո խոսելու ընթացքում փաստորեն համարյա բացառված են նենց կազուսային իրավիճակներ, ոնց եղավ օրինակ վերջին ելույթ ունեցողի հետ` 33:53-ին:
Մեկ էլ մի երկու ցիտում քեզանից, որ ուղղակի բանավոր խոսքի հրաշալիք էին նաև էդ զրույցի շրջանակներում.
- Ձեր թույլտվությամբ` մի բան էլ բառացիորեն.. Զուտ ուղղակի, որպեսզի մեր խոսակցության տրամաբանական ընթացքը ամբողջական լինի..
Էս ուղղակի զգալա պետք ասվածի հզորությունը )))
Կամ էս մյուսը.
- Օգտվելով Ձեր սիրալիր հնարավորությունից, պրն Մնացականյան, ես կուզենայի...
Էլի շատ գեղեցիկ ձևակերպված կտրող-ծակող ուժեղ խոսք ))
Էսքանը երևի էս հարցազրույցից, Լիոն ջան:
Հ.Գ. Բա Քառօրյայի 3-րդ ու 4-րդ մասերն էլ չես գցելու?
Էջանիշներ