One_Way_Ticket (27.11.2020)
Ախպեր, բայց նա մի քանի ամսից հեռանալու խոսք չի տալիս։ Նա կարա եթե մի կաթիլ պետականամետություն ունենա, փորձի ժողովրդավարության հույսը փրկել երկրում, ու եթե նախկինները գան նոր ընտրությամբ, ուրեմն թող գան։ Ինչ պիտի լինի, որ սրանից վատ լինի։ Նիկոլը տիպիկ բանսարկու, սադրիչ, դավադրություններ նյութող կերպար ա։ Շատ էի լսել էս մասին, ովքեր որպես լրագրող էին իր հետ առնչվել, նրանցից, հիմա տեսա փաստացի։ Ոչմիթիզականության քարոզ տանելով, բերեց երկիրը կանգնեցրեց արկածախնդիր պատերազմի առաջ, լավագույն էրեխեքի գլուխը կերավ, ասավ՝ կյանքեր փրկեցի։ Ու նույն անամոթ մուննաթը, նույն մատ թափ տալը, սա ինչ պնդերեսություն ունի՝ ուղեղս չի մտնում։ Մենք էլ հավատում էինք՝ դե ուրեմն մի բան գիտի, որ ասում ա՝ հաղթելու ենք։ Նա սկի երկրի ներսում չի ուզւոմ խաղաղություն պահպանի՝ դավաճաններ, մի խումբ եսիմինչեր և այլն, սևեր ու սպիտակներ։ Հատկապես նրանք ովքեր խաղաղություն են ուզում, Նիկոլով խաղաղություն չի լինելու, դրսի հետ չկարողանա բզբզալ, ներսից ա բզբզալու, էդ մարդու տարերքն էդ ա։ Նա պիտի նոր ընտրություններ կազմակերպի, առողջ ուժերը քարոզարշավ անեն, ով կանցնի, նա էլ թող անցնի։
Lion (27.11.2020), Mephistopheles (28.11.2020), StrangeLittleGirl (27.11.2020)
StrangeLittleGirl (27.11.2020)
Վարագույր չեմ քաշում, ցույց եմ տալիս մի քանի րոպե տարբերությամբ իրար 180 աստիճան հակառակ երկու միտք, նույն մարդու կողմից։ Ոնց կարող ես ժողովրդավարություն ցիտելով ասես պիտի ժողովուրդը ընտրի, բայց երկու րոպե հետո ասես, այ բայց առանց այ էն քխ ուժի։ Հերիք չեղա՞վ այ էդ մտածելակերպով շարժվենք։ Միգուցե որ Լևոնին տենց մտածողները 1998–ին չվռնդեին, վաղուց էս հարցու լուծված լիներ, ու էս օրի չլինեինք։
Եթե քո համար դրանք 180 աստիճան տարբերությամբ մտքեր են, էլ ինչ ասեմ։ Էս քաղաքական ուժը պիտի հրաժարական տա ու մնացածն արդեն դատարանում շարունակվի։ Կասե՞ս հրաժարականի իմաստը որն ա, եթե նորից պետք ա մասնակցեն ընտրությունների։ Ժողովրդավարությունը նաև ենթադրում ա իշխանության փոխանցում, ձախողվածի հրաժարական ու այլ ուժերի իշխանության գալ, բայց չէ՜, Նիկոլը հրաժարական տա, թող նորից մասնակցի ընտրություններին, ու հաղթի։
Այսինքն ի՞նչ եմ քննարկում, եթե մարդիկ 98-ից երազում էին էդ տարածքները հանձնելու մասին։
Ու ի դեպ, եթե հող հանձնելը խիստ անհրաժեշտություն էր դարձել ու այլընտրանքը պատերազմն էր, ինչպես սիրում են Նիկոլի շրջապատում ասել, թող հանրաքվե աներ սիրելի ժողովրավար վարչապետը, խոստման համաձայն ժողովրդի կարծիքը հարցներ։ Եթե ի սկզբանե ինքը գաղափարապես հող հանձնող էր (իսկ ես ընդունում եմ, որ կարելի ա գաղափարապես էդպիսին լինել), թող ասեր էդ մասին, չասեր՝ Արցախը Հայաստանն է, և վերջ։ Եթե ժողովուրդը պատրաստ չէր դրան, ուրեմն երևի ինքը չպիտի մնար ղեկավար, որովհետև ժողովրդավարություն ենք, ժողովուրդն ուրիշ բան ա ուզում։
Ինչևէ, կարամ սենց անվերջ խոսեմ, բայց դե դուք պաշտպանեք Նիկոլին։ Ես վախենամ՝ Ադրբեջանը մտնի ձեր տուն, դուք էլի կասեք՝ Նիկոլն ի՞նչ աներ։ Հեչ, ի՞նչ աներ, երկրի ղեկավար ա կարծեմ։
հա 180 աստիճանի տարբերության մտքեր են։ Ժողովրդավարությունը ենթադրում ա, որ ցանկացած օրենքով չարգելված ուժ կարող ա մասնակցի ընտրությանը։ Այո նույնիսկ պարտված, չհաջողված, կապիտուլյացիա ստորագրած ուժը։ Սա էնքան պարզ բան ա, որ ես չեմ հասկանում թե ինչ կա ընդհանրապես վիճելու ստեղ։ Ես միայն կողմ եմ որ մասնակցի տեսնենք ինչ գնահատական ա տալիս ժողովուրդը իրան։ Ինչ վատ էր, որ իմացանք որ ՀՀԿ–ն 3% ձայն ունի։ Եթե էս ամեն ինչից հետո ազատ ընտրություններով ժողովուրդը էլի իրան կընտրի ուրեմն դրան ենք արժանի։
Ինչ վերաբերվում ա էդ տարածքները հանձնելուն, էդ տարածքները հանձնելու մասին բանակցել են և՛ Լևոնը, և՛ Ռոբը, և՛ Սերժը, և՛ Նիկոլը։ Լևոնի ժամանակ կարգավիճակի հարցը ոնց որ լուծվելու էր հետագայում հանրաքվեյով։ Սերժը 2014 թվին Կազանում գնացել էր ստորագրեր, որտեղ արդեն հանրաքվե ոնց որ չկար։ Ալիևը չստորագրեց։ Էս ես չեմ ասում Սերժը իրա բերանով հարցազրույցում 2017 թվին ա ասել, որ այո էդ տարածքները պիտի հանձնվեին։ Է եթե պետք ա հանձնվեին գոնե ԼՂ–ի հարցը լուծվեր։
boooooooom (28.11.2020), Աթեիստ (27.11.2020)
Մենք կորցնում ենք իրականության զգացումը, կամ ուզում ենք կորցնել, էդ էական չի, բայց ես չեմ շարունակում զարմանալ, քանի որ կան բաներ, որոնք ենթակա չեն փոխվելու։
Հիմա կետ առ կետ անրադառնանք խնդրին․
1.Պատմական մաս- Լևոնը ճիշտ էր, մենք ոռի սխալվեցինք։
Բոլորիս հայտնի են Լևոնի հրաժարականի պատճառները, մենք ընտրեցինք "հզորանալը", բայց իրականում Լևոնի առաջարկած ծրագիրը ավելի շատ էր միտված հզորանալուն, բացեք քարտեզը էլ զահլա չկա, չնայած ամեն ինչ կորած չէ։ Էս պայմաններում մենք կարող ենք հզորանալ Լևոնի առաջարկած տարբերակով։ Փորձել հարաբերությունները կարգավորել հարևանների հետ, էս իրենից չի ենթադրում դաշնակցային հարաբերությունների մեջ մտնել, կամ թուրքերի հետ պաչիկով բարև ունենալ։ Էս ոչ միայն չի խանգարի, այլև կօգնի հզորանալուն։ Էս պահին կորցնելու բան չունենք, պետքա փորձել, փորձը փորձանք չի ու եթե ստացվի, ապա, ախպեր մենք չենք դադարում ուժեղացնել մեր բանակը, մենք պատրաստվում ենք ունենալ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ։ Էդ "հզորանալը" տեսել ենք, էս եռեսուն տարի տեսանք, գոհ ենք ախպեր, նյէ նադը։
Հաջորդ ամենազարհուրելի փաստը, մենք ընտրելով հզորանալը օր օրի բանակցությունների սեղանում հայտնվում էինք ավելի ու ավելի վատ վիճակում։ Բանակցում էինք շրջանները տալու մասին, դրան զուգահեռ էնտեղ մարդիկ էինք տանում, որ ապրեն։ Էդ ընթացքում բանակը ոռի վիճակում էր, մենք չունինք նորմալ սպառազինություն, ու՞մ ոռով էինք ուզում պահել էդ տարածքները։ Լա՞Վ, էսքա՞ն տուպոյ ենք ախպեր։
Էս ընթացքում չենք մոռանում Սերժին, ախպեր, ինչ ուզում եք էս մարդուն ասեք ներքին կառավարման համար, բայց սկզբնական շրջանում, իրոք ուզում էր արտաքին հարաբերությունները դզեր, ափսոս մինչև վերջ չգնաց, քանի որ մեր հայրենասեր Սփյուռքը ու ներսում էլ էս մարդուն ազգի դավաճան հանեցին, ինչա ուզում էր Թուրքիայիհետ սահմանը բացեր, էդ ինչ կատաստռոֆիկ քարոզ էր տարվում բլին, դպրոցական երեխա էի մինչև հիմա հիշում եմ։
Ի վերջո, բոլոր գործընթացների տրամաբանական հանգրվանին հասանք։ Ադրբեջանը ամեն օր զինվում էր ու զինվում, պարզա չէ՞, որ եթե բանակցությունները արդյունք չեն տվել, պետքա ռազմական ճամփով հարցը լուծեն,իսկ մենք էդքանը չէի՞նք գիտակցում։ Իչի՞ վրա էինք հույս դրել։
2.Նիկոլ-հեռացիր
Նիկոլին քննադատել եմ էն հեղափոխության ամենադեմից ու շարունակում եմ քննադատել, բայց էս պահին իրա հրաժարականը նոր քաոս կառաջացնի, ինչը մեզ ընդհանրապես օգուտ չի տա։ Նիկոլին կարելիա մեղադրել լիքը բաների մեջ, բայց ոչ երեբեք դավաճանության։ Էս պատերազմում էլ իրան մենակ կարելիա մեղադրել, որ դեմից չասեց, որ սենց ոռի է իրավիճակը, կամ պետքա տանք, կամ պատերազմենք։ Իհարկե մենք կընտրեինք պատերզամը, քանի որ եռեսուն տարի մենք իմացել ենք, որ մենք պիզդեց ուժեղ ենք, իրանք էլ բառան են։ Ինքը եթե տենց ասեր, ազգի դավաճանով ռադ կանեին, ֆսյո ժը հա, եթե երկրի ղեկավար ես ուժ գտի ու դեմ գնա, ոնց որ Լևոնը արեց, եթե չես կարա հրաժարական տուր։
Նիկոլը պետքա հոտխորհրդային ղեկավարների սինդրոմից ազատվի ու իր իսկ թիմում նոր երկրի ղեկավար պատրաստի, իր իսկ թիմում ես տեսնում եմ էդ մարդուն, ով երիտասարդ է, շատ ավելի գրագետ, զարգացած ու ամբիցիոզ։ Մեր նախագան էլ կարգին մուժիկա ու իրա հետ կարան երկիրը զարգացման տանեն, բայց էս չի նշանակում, որ պետքա ոտքերս քցենք ուսերիս ու սպասենք, պետքա մենք էլ մեր ավանդը ունենանք։
3. Արտաքին հարաբերություններ
Ինձ բացումա, որ ընկած դաշնակից եք ման գալիս, լավ դուք պատմությունից ոչ մի դաս չեք քաղե՞լ, արա լավ, դուք գոնե գիտակից մարդիկ եք, դրսում ինչ որ հաջողությունների հասած, գոնե դուք սենց ջուր տռեք էլի։
Ասում են, եկեք Իրանի ու Ռուսաստանի հետ դաշնակցենք ։Դ բա Խի՞ ում հետ եք դաշնակցել, մենք բազմավեկտոր ենք գրողը տանի
Դաշնակցային, ոչ թե ֆեոդալական հարաբերություններ ունենալու համար, պետք է քո պետությունը իրենից կշիռ ներկայացնի, ունե՞նք էդ կշիռը․ իհարկե ոչ։
1. Ռուսաստան- էս երկրի հետ դաշնակցային հարաբերություններ ունենալը շատ վտանգավորա, նախ ինքը դաշնակցին վերաբերվումա որպես ստրուկ, ինչ որ լուրջ աջակցություն ցույց չի տալիս, բացի էդ Ադրբեջանի հետ շատ լավ հարաբերությունների մեջա ու արդեն էդ երկրի օֆիցիալ տարածքում զորք ունի։ Մեր մոտ կա իրա փրկչի կերպարը, բայց նիխույա փրկիչ չի, միշտ կսպասի ամենահարմար պահին, նոր կմիջամտի։ Նիկոլն էլ կատաստռոֆիկ հանճարեղ մարդ էր իրանց համար, քանի որ եթե Սերժը կամ Քոչարյանը լիներ, էդ դեպքում կռուտիտ չէին ունենա ու հակառուսական ալիք կարար սկսվեր։ Իսկ հիմա Սալավյովը կարա ասի, Պռոամերիկանսկիյ
Իրան- Խի՞ նոր եք Իրանի հետ դաշնակից, տեսա՞նք Իրանին, այո տեսանք։ Իրանը ճանաչում էր Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը, Իրանը նաև վերջերս հայտարարեց Ադրբեջանի հետ պուպուլ պուպուլ հարաբերությունների մասին և հավելեց, որ ապագաոյւմ վաբշե շոկո։ Էս չափից դուրս բնական է, Ադրբեջանը էս պատերազմից դուրս եկավ շատ ավելի հզոր։ Բալանսավորելով ուժերը, կանգ առավ ճիշտ ժամանակին չփչացնելով հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ, հիմա Իրանն էլ կձգտի հարաբերությունները կարգավորել Ադրբեջանի հետ, ի՞նչ շահ պետքա ունենա Հայաստանից։
Ամերիկա- էս տարածաշրջանում ինքը Վրաստան ունի ու իրան լրիվ հերիքա։
Եվրոպա- օբշի հա, կարանք դզվենք Եվրոպայի հետ, քանի որ ինքը իրանից ոչ մի բան չի ներկայացնում, անձու տարածաշրջան է, որը շուտով ծայրահեղ վիչակում կարա հայտնվի։
Ոշմ, չերկարացնեմ, եթե ուզում եք դաշնակցային հարաբերություններ ինչ որ ուժի հետ, ապա պետքա կշիռ ունենաս, հզոր լինես, իսկ դրա համար էլի գնացեք սկիզբը կարդացեք։ Ամկախ ամենից պետքա ձգտել ու հզորանալ, բայց էդ հզորանալը ավելի ճիշտ կլինի եթե հարևանների հետ հարաբերությունները կարգավորես, քանի որ հակառակ դեպքում ոչ մի ռազմական հաջողություն չենք կարա ունենա, եթե մեկը չհայտնվի կախարդական փայտիկով։
boooooooom (28.11.2020), Freeman (27.11.2020), ivy (29.11.2020), Sagittarius (27.11.2020), Thom (29.11.2020), Աթեիստ (27.11.2020), Ներսես_AM (27.11.2020)
Էս աշխարհում ոչ մի բան չի փոխվում, Թիքեթ ջան, կամ, ասել ասողի՝ սայլի անիվն էլի նույն փոսում կոտրվեց:
100 տարի առաջ էլ՝ հենց նոր Եղեռն վերապրած ժողովրդի մի մասն ասում էր Ստամբուլն արյան ծով ենք սարքելու, մյուս մասն էլ թե՝ սուս նստեք, էն Թեհլերյանին էլ ասեք հանկարծ թալեաթին չխփի, թե չէ թուրքը մեր վրա ավելի շատ կջղայինանա (հատված ՀՅԴ հանրագումարից):
Հետո սկսեցին նորից թուրքի հետ ախպերանալ,
դե բա ի՞նչ տարբերություն կա որ մեր մեջ՝ նույն մուղամն ենք լսում, նույն ձևի պպզում ու նույն ուժգնությամբ իրար ատում,
հետո գլխներին կերան..
հետո էլի ախպերություն ու էլի գլխներին ուտել..
հիմա նորից ենք սկսում ախպերության քարոզի շրջանը..
Սենց էլ ապրում ենք էլի...
Իսկ իմ ասած ռոբոտալազերայինը եկող հազարամյակի մասին հեքիաթների շարքից չէր վերցրած:
Ես խոսում էի ՊԱՇՏՊԱՆՎԵԼՈՒ ու հայ գիտական հենքի վրա ստեղծվող ռազմարդյունաբերական նոր մոդելների մասին:
Ասենք օրինակ Boston Dynamics-ը բավական հաջողությամբ արդեն սկսել ա ռոբոտ-զինվորների նոր մոդելների փորձաշրջանը:
Մեզ ի՞նչ ա եղել, ախպեր, որ մտքներիս տեղ լինի ու սենց պրոտոտիպներ չհավաքենք:
Սովետի վախտով իր տարածքով ու բնակչության թվով նախավերջին Հայաստանը՝ ՌԴ-ից ու ՈՒկրաինայից հետո երրորդն էր իրա արդյունաբերական հզորությամբ:
Իսկ գիտնականների՝ յէքա Սովետում ապրող բոլոր ազգերի շարքում, վաբշե երկրորդ տեղում էինք՝ հրեաներից հետո:
Էս 30 տարի սիստեմատիկ սաղիս բթացրինք ու վերջին տասնամյակներում ավարտածներիս հալալ կեսը, եթե ոչ կեսից շատ, դիպլոմով ոչ կոմպետենտ չմասնագետ ա, եթե չասենք բութ:
Բայց դե ամեն ինչ դեռ անհույս կորած չի: Հայաստանում էլ Սփյուռքում էլ լիքը լուսավոր ու տաղանդաշատ մարդիկ կան, հավաքող, բերող ու գործողությունները համակարգող ա պետք:
ՈՒ սաղ լավ կլինի:
Համ ռազմարդյունաբերությունը ռելսերի վրա կգցեն, համ էլ, ձեռի հետ, մանրից կմտնեն զենքի շուկա ու էրգիրը ոտի կկանգնի:
ՈՒ թե տենց լինի, խոսքի մի 40-50 տարուց էլ արդեն ռոբոտալազերային բանակով տարածաշրջանային լյուբոյ սպառնալիք չոքացնելուց կխոսանք:
Էս էր ասածս:
Էս էլ օրինակը.
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Գաղթական ջան, շատ լավ ես գրել ու բոլորիս սրտից, ես քո ցավն էլ տանեմ, բայց հիմա ճանապարհ ցույց տուր, ո՞նց ասածդ իրագործենք, ասա էդտեղ քո ավանդը, իմ ավանդը, ո՞նց օգնենք որ էս ամենը ի կատար ածվի։
Թե չէ, ես էլ կարամ ասեմ, եկեք թքենք էս մարդկանց վրա, Հհ-ն դարձնենք տիեզերագնացության կենտրոն, գնանք Սատուրնի օղակների վրա ազգովի քեֆ անենք
boooooooom (28.11.2020), Freeman (27.11.2020)
Դաշնակցի մասով ավելացնեմ մենակ էն, որ էս օրերին բոլորը մի բանում ճիշտ են, որ Հայաստանը երկարաժամկետ առում վտանգի առաջ ա կանգնած (միշտ էլ եղել ա իմ կարծիքով)
Ու ո՛չ Ռուսաստանը, ո՛չ այլ երկիր մեր անվտանգության մշտական երաշխիք չի կարող լինել, եթե մենք մեզ շարունակենք թիրախ, քաղաքական առուծախի առարկա դարձնել: Թուրքիայի հետ բացահայտ կոնֆրոնտացիան մեզ համար շատ վտանգովոր ա: Գերտերութւոյւնների խաղերը մեր հագով չի:
Նույնիսկ եթե ինչ որ երկիր որոշ ժամանակով մեր անվտանգությունը հոգա, ցանկացած կարճաժամկետ ցնցում այդ երկրում կամ աշխարհում (առաջին Համաշխարհային, Բոլշևիկյան հեղափոխություն, Սովետի փլուզում, կորոնա... Պուտինի մա՞հ) բավարար ա, որ մեզ մեծ վնասներ հասցվեն:
Էտ առումով Շվեյցարիայի ու Ավստրիայի օրինակներն ա հետաքրքիր: Մենք պետք ա սահմանադրությամբ չեզոքություն ամրապնդենք: Հայաստանը ոչ մի ռազմական բլոկի չպետք է անդամակցի: Ոչ մի օտարերկրյա զորք Հայաստնում չպետք է տեղակայվի, ոչ էլ Հայաստանի զորքը Հայաստանի տարածքից դուրս: Հայստանը ոչ մի երկրի նկատմամբ որևէ տարածքային պահանջ չպետք է ունենա, բոլորի հետ նորմալ հարաբերություններ ու ոչ մի երկրի համար վտանգ չներկայացնի: Ու էս ընթացքում մոտակա տարիներին Արցախի հարցը պետք է լուծվի: Մեզ համար նախընտրելի լուծման հասնելու միակ տարբերակը Արցախի միջազգային ճանաչումն ա: Եթե դա մոտակա տարիներին տեղի չունենա, ուրեմն Ռուսաստանը վաղ թե ուշ հանելու ա իր զորքը ու մենք տարիներ շարունակ քամվելուց հետո էլի նույն խնդրի առաջ ենք կանգնելու ու էլի զարմանանք, թե էս ոնց եղավ:
Յոհաննես ջան, երկրի զարգացման ճանապարհային քարտեզ ես ուզում, եղբայր, որ կարծում եմ ավելի խելացի մարդիկ պիտի մշակեն:
Բայց եթե հենց հիմա ես ինձնից պատասխան ուզում լսել, տեսլականս սա ա.
1. Տնտեսական գործունեություն ծավալելու ավելի բարենպաստ միջավայր:
Օրինական դաշտի բարենորոգում:
Հարկային քաղաքականության ու սուբսիդիաների վերանայում:
Ներդնողին ավելի ձեռնտու պիտի լինի իր կապիտլը Հայաստանում ներդնել, ոչ թե ասենք Վրաստանում, որտեղ համեմատաբար ավելի քիչ լոգիստիկայի խնդիր կա:
2. Կրթական համակարգի հիմնովին բարեփոխում ու ներկայիս հրամայականների ինչպես նաև երկրի համար գերակա շահ հանդիսացող գիտական ուղղությունների հետ դիվերսիֆիկացում:
3. Գիտահետազոտական գործող ինստիտուտների վերազինում ու նորերի հիմնում:
Պետական միջոցներով ու պետական շահերին ծառայող:
4. Սփյուռքի Նախարարություն:
Հենց նախարարություն՝ իր բազմաշերտ կառուցվածքով:
Սփյուռքում գոյություն ունեցող հայկական կենտրոնները հնացել են:
Նրանց գործելաոճն ա հնացել:
Վերջին տասնամյակներում արտագաղթածները կամ ընդհանրապես կապ չեն պահում էդ կառույցների հետ, կամ էլ պահում են՝ մասնակի:
Նոր մոտեցումներ են անհրաժեշտ, որ մարդիկ վստահեն, դրանց շուրջ համախմբվեն, հասկանան, թե իրենցից ինչ է ակնկալվում ու անցնեն գործի:
5. Աշխարհի տարբեր երկրներում բնակվող հայազգի գիտնականների և լավագույն ԲՈՒՀ-երում ուսանողների հաշվառում, նրանց հետ աշխատանք, պատկերացում, թե ինչ պայմաններում էդ մարդիկ համաձայն կլինեն տեղափոխվել Հայաստան:
6. Ռազմարդյունաբերություն-Բանակ համագործակցության նոր մոդել, կապող օղակ, որը կլսի մեկի պահանջները ու կուղղորդի երկրորդի հնարավորությունները:
7. Դիվանագիտական ճամբարի կոմպետենցիայի բարձրացում, դեսպանների զտում, հստակ պահանջներ, թե ինչ պիտի անեն ու ոնց:
8. ՈՒժային կառույցներում (ԱԱԾ, Ոստիկանություն) նոր համակարգի ներդրում, նոր տեսլական, աշխատանքների կոորդինացիա:
9. Ընդհանուր ռեսուրսների ավելի խելացի ու նպատակային բաշխում, անհիմն ծախսերի՝ հանձինս օրինակ անիմաստ նախագահական աթոռի ու նրան սպասարկող անձնակազմի, բեռի թոթափում, պրոֆեսիոնալ մենեջմենթ:
Առայժմ էսքանը:
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Ինչ վերաբերում ա թուրքիայի հետ բլոկի մեջ մտնելուն՝ դրան էլ պիտի պատրաստ լինենք, որովհետև էդպիսի զարգացում իրոք հնարավոր ա:
Մեր կամքից անկախ, իհարկե, բայց հնարավոր ա:
Պետք ա պատրաստ լինել դրան ու գոնե հնարավոր դիալոգի տեսլական ունենալ, թե հենց էդ պահին ինչ օրակարգ արժի առաջ քաշել, որ ոչ բռունցքով բզին խփենք, ոչ էլ՝ մեր ազգային շահից մի մմ նահանջենք:
Իմ հասկանալով՝ ՌԴ-ն էս անգամ իսկապես լուրջ տրամադրված ա Արցախի հակամարտության երկարաժամկետ սառացնելուն:
Հենց սառացնելուն, որտև կառավարվող կոնֆլիկտների հիման վրա սեփական ազդեցության գոտին պահպանելը դա իրենց արտաքին քաղաքականության վաղուցվանից որդեգրված կոմպոնենտ ա:
Այսինքն՝ Սիրիա-Լիբիա-Արցախ-X ճակատում ռուսն ու թուրքը իրար մեջ շախմատ խաղալուց էս մի հարցը էս պահին սենց դասավորեցին, ինչը բնավ չի նշանկում, թե հենց վաղը մի երկու շախմատային զինվոր էլ զոհելու կարիք չի առաջանա՝ էս կամ էն կողմից:
Մյուս կողմից էլ՝ պատերազմի շարունակությունն անիմաստ ա, եթե իհարկե Հայաստանին մտադիր չեն վերջնական վախճանի հասցնել:
Իսկ մենք դեռ կագնած ենք պետք ռուսին՝ շախմատի տախտակի վրա:
Մի որոշ ժամանակ սենց լարված բայց խախանդ կլռվենք:
Էդ ընթացքում ռուսն ավելի կամրապնդի իր դիրքերը ու օքեյ կլինի, եթե մենք բաշարենք տակից ծիխարի Արցախի մնացորդը Հայաստանին կցել:
Հա՝ թուրքը մի քիչ շուխուռ կանի, կճվճվա, բայց լուրջ քայլերի չի դիմի, որտև իրան ազերփայչանն էր պետք ու ինքը դա արդեն ստացել ա: Հիմա եկել ա էնտեղ ավելի շատ արմատաներ խորացնելու ու ազերներին քամելով կթելու ժամանակը:
Բա հո մուֆթա չեն էդքան փող ծախսել դրանց վրա:
Ալիևին էլ, մեծ հաշվով, էդ վիճակը ձեռ կտա, որտև ինքը հիմա համար մեկ ալֆա-սամեց ա, ազգի փրկիչ ա, ցարի դոգն ա, ու մենակ ինքը կարա Արցախի մնացորդն էլ գրավել ու ռուսին էնտեղից դուրս քշել:
Այսինքն՝ էլի շատ երկար ժամանակով իր ընտանիքի երկրին տիրելու խաթրին կպնող չի լինի:
Սենց ևս մի 2-3 տասնամյակ կգլորվեն, մինչև՝ սեփական գեոպոլիտիկ շահերից ելնելով, նորից ինչ-որ մեկը չորոշի մեր կոնֆլիկտը թեժացնել:
ՈՒ որ էդ օրերը սարերի հետևում չի, թող ոչ ոք չկասկածի:
Բայց հա, ինչ էի ասում, մեր կամքից անկախ թուրքիայի հետ բլոկի մեջ մտնելը:
Էդպիսի զարգացում հնարավոր ա՝ մնացյալ աշխարհի կողմիվ ռուսին ու թուրքին մեկուսացնելով անկյուն քշելու պրոցեսներին զուգահեռ, երբ էս երկուսը (իհարկե՝ իրենց սատելիտ երկրներով) վերջնական որոշեն միասնական բլոկով հանդես գալ:
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Գաղթական ջան, Թուրքիան փոքրատառով գրելուդ կողքին կսազեր նաև Հայաստանը ամբողջովին մեծատառ գրելը. մտածիր դրա շուրջ:
Շինարար (27.11.2020)
Այս պահին թեմայում են 5 հոգի. (0 անդամ և 5 հյուր)
Էջանիշներ