StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
Էդ մարդկանց տունն ու հայրենիքը նույնանում էին. հազարամյակներով ապրել են էդ հողի վրա։ Հայրենիքն օդից հորինված արտահայտություն չի, մարդու ինքնության մի մասն ա։ Մենք՝ հայերս, մի առանձնահատկություն ունենք բազմաթիվ այլ ազգերի համեմատ. մենք մեր տարածքում բնիկ ենք, ապրել ենք հազարամյակներով, ու էդ տարածքը գնալով փոքրանում ա, գնալով ավելի են մեզ սեղմում ավելի փոքր տարածքի մեջ։ Մոտավորապես նույնը, ինչ Ամերիկայի բնիկները, ուղղակի իրենց դեպքում նույնիսկ պետություն էլ չեն ունեցել:
Էդ տարածքների կորուստը չի սահմանափակվում հենց մենակ չորուցամաք տարածքով։ էնտեղ լեզու կար, մշակույթ կար։ Զուտ ֆիզիկապես տունը չէր։ Հանձնելով տարածքը՝ մարդկային ողբերգությունից բացի դու նաև ջնջում ես մշակույթը: Իսկ մենք՝ մարդիկս, մնացած բոլոր կենդանիներից տարբերվում ենք մշակութային փոխանցմամբ։ Արցախի մի մասի կորուստն իր մշակույթով ու մարդկանցով ընդհատում ա էդ փոխանցումը։
Քո կարծիքով ինչու՞ են Ցեղասպանությունից փրկվածները միշտ երազել էրգրի մասին։ Քո տրամաբանությամբ պիտի որ ուրախ լինեին, որ փրկվել են, նոր կտուր են գտել գլխներին, ուրախ, երջանիկ պիտի ապրեին։ Բայց հարցը մենակ տունը չի, հարցը հենց հայրենիքն ա՝ բառի ամենակոմպլեքս իմաստով։ Հայրենիքը զուտ տարածք չի, պետության սահմաններ չի, այլ շատ կոմպլեքս մի բան ա, որը մեր ինքնության մասն ա կազմում:
Մեջբերել
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Էջանիշներ