...
Ըստ Ձեզ՝ Ղարաբաղյան հակամարտության լուծման ուժային, թե՞ քաղաքական ճանապարհն է օրվա հրամայական:
-Օրվա հրամայականը լուծման մասին չմտածելն է: Այս պայքարն այլևս դուրս է Արցախի խնդրից: Ադրբեջանն ու Թուրքիան այլևս լծվել են իրենց ազգային
գաղափարախոսության կատարմանը՝ ընդհանրապես հայկական տարրն ու այս փոքրիկ դեռևս պետականաձև միավորը, որ Հայաստանի Հանրապետություն
ենք կոչում, մեջտեղից հանելուն: Եթե Հայաստանում գրքեր կարդային, մի փոքր ճանաչեին սեփական թշնամուն, որի դրոշն այրելու փոխարեն կարողանային
ուսումնասիրել նրա հոգեբանությունն ու ապագայի տեսլականը, այսօր բոլորովին այլ վիճակում կլիներ այս երկիրը: Եվ Արցախն ու Ուտիքն այդ ազգային
գաղափարախոսության իրականացման այս նոր շրջանի առաջին փուլն են: Տարածքներով կամ բուն նախկին ԼՂԻՄ-ով պայքարը չի ավարտվելու,
այլ՝ նոր թափով է շարունակվելու: Հայ-թյուրքական հակամարտությունը չունի լուծում, ինչպես որ չունի արաբա-իսրայելական հակամարտությունը:
Տարբերությունն այն է, որ նշված չորս կողմերից բոլորը՝ բացի հայկականից, հասկանում են դա և հասկանում են նաև, որ այդ երկու կոնֆլիկտներն էլ
ձգվելու են այնքան՝ մինչև կողմերից մեկը դուրս գա հրապարակից: Հայկական կողմում հաշտության և խաղաղության մասին պատկերացումները
հանցավոր ռոմանտիկության ոլորտից են: Որևէ մեկը Հայաստանում իրեն հարց տալի՞ս է թե ինչ են մտածում ադրբեջանցիները այդ միֆական
հաշտության հնարավորության մասին: Այսպիսի տգիտությամբ և մտայնությամբ այս պայքարում Հայաստանը հաստատ չի կարողանալու գոյատևող և
հարատևող կողմ դառնալ: Անհրաժեշտ է փոխել սեփական մտածողությունն ու ինքնասպանության տանող մոտեցումները և վերջապես սկսել իրականությունը
տեսնել: Այս ժողովուրդը դրան այլընտրանք չունի:
Մեջբերել
Էջանիշներ