Ավելին, եթե նույնիսկ ինչ-որ հրաշքով Ադրբեջանը ճանաչի Արցախի անկախությունը, Արցախն էլ դառնալ ՄԱԿ-ի անդամ, էտ հեչ չի նշանակում, որ հենց մյուս օրը Ադրբեջանը չի հարձակվի իրա ճանաչած Արցախի վրա։ Էսօր հազար տարվա ՄԱԿ-ի անդամ ու անկախ երկրների սահմանների վրա թքող չկա, ուր մնաց Ադրբեջանը Արցախի սահմաններն ու ՄԱԿ-ին հաշվին առնի։Վիշապ-ի խոսքերից
Վիշապ (28.07.2016)
Ապրիլյան քառօրյա պատերազմին զոհված գյումրեցի հերոսների մարմիններն ամփոփված են «Շիրակ» գերեզմանոցում գտնվող Արցախյան պատերազմում զոհված ազատամարտիկների եղբայրական գերեզման-պանթեոնում: Ամիսներ է անցել, սակայն որեւէ շինարարական աշխատանք այստեղ չի կատարվել: Զոհված զինծառայողների ծնողներին ՀՀ Պաշտպանության նախարարությունը պարբերաբար խոստումներ է տալիս, սակայն դեռեւս ոչինչ չի արվել:Հիասթափությունը մեծ է պետական պատշաճ վերաբերմունքի բացակայությունից այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր կյանքով են հատուցել, ինչպես Սերժ Սարգսյանն էր ասում, ռազմավարական նշանակություն չունեցող տարածքները պահելու համար:
Հղում
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
Ամբողջն այստեղ:... Ըստ Ձեզ՝ Ղարաբաղյան հակամարտության լուծման ուժային, թե՞ քաղաքական ճանապարհն է օրվա հրամայական:
-Օրվա հրամայականը լուծման մասին չմտածելն է: Այս պայքարն այլևս դուրս է Արցախի խնդրից: Ադրբեջանն ու Թուրքիան այլևս լծվել են իրենց ազգային
գաղափարախոսության կատարմանը՝ ընդհանրապես հայկական տարրն ու այս փոքրիկ դեռևս պետականաձև միավորը, որ Հայաստանի Հանրապետություն
ենք կոչում, մեջտեղից հանելուն: Եթե Հայաստանում գրքեր կարդային, մի փոքր ճանաչեին սեփական թշնամուն, որի դրոշն այրելու փոխարեն կարողանային
ուսումնասիրել նրա հոգեբանությունն ու ապագայի տեսլականը, այսօր բոլորովին այլ վիճակում կլիներ այս երկիրը: Եվ Արցախն ու Ուտիքն այդ ազգային
գաղափարախոսության իրականացման այս նոր շրջանի առաջին փուլն են: Տարածքներով կամ բուն նախկին ԼՂԻՄ-ով պայքարը չի ավարտվելու,
այլ՝ նոր թափով է շարունակվելու: Հայ-թյուրքական հակամարտությունը չունի լուծում, ինչպես որ չունի արաբա-իսրայելական հակամարտությունը:
Տարբերությունն այն է, որ նշված չորս կողմերից բոլորը՝ բացի հայկականից, հասկանում են դա և հասկանում են նաև, որ այդ երկու կոնֆլիկտներն էլ
ձգվելու են այնքան՝ մինչև կողմերից մեկը դուրս գա հրապարակից: Հայկական կողմում հաշտության և խաղաղության մասին պատկերացումները
հանցավոր ռոմանտիկության ոլորտից են: Որևէ մեկը Հայաստանում իրեն հարց տալի՞ս է թե ինչ են մտածում ադրբեջանցիները այդ միֆական
հաշտության հնարավորության մասին: Այսպիսի տգիտությամբ և մտայնությամբ այս պայքարում Հայաստանը հաստատ չի կարողանալու գոյատևող և
հարատևող կողմ դառնալ: Անհրաժեշտ է փոխել սեփական մտածողությունն ու ինքնասպանության տանող մոտեցումները և վերջապես սկսել իրականությունը
տեսնել: Այս ժողովուրդը դրան այլընտրանք չունի:
Si vis pacem, para bellum
Si vis pacem, para bellum
Արցախում վերջապես ոնց որ խելքները գլուխներն են հավաքում։
http://armtimes.com/hy/read/91781
Միակ բանը թե ինչի էր պետք սպասել 100 զոհ ու 8 հեկտար կորցնելու, որ սենց պրիմիտիվ բաները տասնյակ տարիներ չէին արվում։
Շատ լավն էր հոդվածը։
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Ինչքան էլ Նիկոլի որոշ քայլերի-պահվածքի հետ համաձայն չլինեմ, բայց փաստ է, որ եզակի գործ անող պատգամավոր է։ Մարդ, ով իրոք զբաղվում է ժողովրդին հետաքրքրող խնդիրներով։ Արդյունավետությունն այլ հարց է, բայց մարդը գործ է անում․ էդ անհերքելի է։
Հոդվածից ստացած տպավորություններս:
Բացասական.
1. Հոդվածը ևս մի անգամ վկայում է, որ մենք լավ էլ ռազմավարական ու մարտավարական նշանակության դիրքեր ենք կորցրել, այսինքն Սեռժիկը բազմակի ստախոս է (սա գիտեինք):
2. Անցած տարվա կտրվածքով մոտ 88 միլիարդ դրամ բյուջե ունեցող Արցախի Հանրապետությունը դրսից 4.6 միլիարդ դրամ ֆինանսական օգնության հույսին էր մնացել,
ու փաստորեն մինչև օգնություն ստանալը Արցախի բյուջեյով սույն աշխատանքները նախատեսված չեն եղել, տեստնես ի՞նչ ավելի կարևոր բաների վրա են վրա են ծախսել այդ 88 միլիարդը:
3. Նման է, որ ՀՀ կառավարությունից Արցախը ոչ մի խ..ս չի ստանում, կամ գոնե այդպիսի տպավորություն է հոդվածից, կամ էլ Սաշիկը փայ ունի Արցախի բյուջեյից:
4. Այնպիսի տպավորություն է, որ ՀՀ իշխանավորները սահմանափակում են Արցախի ռազմական նյութատեխնիկական ծախսերը, կամ չգիտեմ ինչ ա ուզում ասել սրանով՝
Շատերը չգիտեն, բայց առաջնագծի հետ կապված հարցերում ԼՂՀ կառավարության եւ իշխանության, նույնիսկ ԼՂ Պաշտպանության նախարարության հնարավորություններն ու լծակները սահմանափակ են:
Կադրային, նյութական, նյութատեխնիկական բազմաթիվ հարցեր լուծվում են ՀՀ մասնակցությամբ:
Հենց այս իմաստով առանձնահատուկ նշանակություն է ստանում հատուկ հաշվեհամարը:
Սա այն հիմնական տեղն է, որից ԼՂՀ կառավարությունը կարող է պաշտպանությանն ուղղված ծախսեր իրականացնել սեփական հայեցողությամբ:
Դրական.
1. Լավ է ուշ, քան երբեք:
2. Մենք պոտենցիալ ունեցող ժողովուրդ ենք ու ամեն ինչ կորած չի:
3. Թափանցիկությունն ու հաշվետվությունը լավ բան է ու խրախուսող (ես էլ իմ համեստ լուման ունեմ այս ֆոնդում)
Հենց ընենց.
1. Ազնվությանն ու արդարությանը մենք այընտրանք չունենք, գողությունը, կեղծիքը, սուտը ու այս հատկանիշները ունեցող իշխանավորները մեր համար 1 թշնամիներն են:
2. Նիկոլը առհասարակ որպես լրագրող օքեյ ա, բայց մեկ է մանևրում է որպես քաղաքական գործիչ (մյուսների ֆոնի վրա իրեն երևի թե կարելի է քաղաքական գործիչ համարել),
խաղեր ա տալիս դեռևս հին ոճերով, մենք խաղերից հոգնել ենք, մեզ պետք են պարզ ու անկեղծ մարդիկ, որոնք խոսում են հստակ, առանց նամյոկների:
Si vis pacem, para bellum
Տրիբուն (18.08.2016)
Ռեսպեկտ ՀՀ ու ԼՂՀ իշխանություններին, Նիկոլին ճիշտ օգտագործելու տարբերակ գտան: Սա ասում եմ առանց սարկազմի:
Հստակեցնեմ, Նիկոլի գրածի ամեն մի տառը էն ա, ինչ-որ ժողովրդին ուզում են հասցնեն իշխանությունները, բայց եթե հենց իրենք ասեն, շատ բաներ այլ կերպ կընկալվեն: Սա լավ ու պիտանի տեխնոլոգիա ա, ու հաստատ շատ ավելի օգտակար, քան Նիկոլի վերջին մի 3-4 տարում արած որևէ այլ բան: Որտև համընդհանուր բանակի մասին վատ բաներ խոսելու ֆոնի վրա անհրաժեշտ էր խոսք, որը մարդկանց ինչ-որ չափով հույս կտա:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ