Արցախի հիմնախնդիրը

[Տրիբուն]

Կներեք, որ խառնվում եմ Կարա՞մ ես էլ քֆուր տամ։

Լևոնի էտ վերջին ելույթը, Ղարաբաղի անկախության ճանաչման հետ կապված, իրա բոլոր բոզիղա ելույթներից բոզիտղագույնն ա։ Էլի համեմված ինչ-որ ծայրահեղացված սահմանումներով - «կասկածից վեր է», «խելահեղություն է» ․․․․․ հղումներ ինչ-որ մարդկանց ինչ-որ ասածների վրա, որոնք էսօր մի բան էն ասում, վաղը ուրիշ բան են ասում, համեմատություններ անհամեմատելիների միջև, ասենք Կոսովո ու Ղրիմ: Զարմանում եմ, որ վիքիլիքսին հղումներ չկային։ Իսկ էն ամփոփումը, հեսա ֆրանսիայից մի հատ գժական իրավաբան ա գալիս (հետը էն օրը սքայփով, վիդեոյով խոսացել եմ, լավ էլ սիրուն տղա էր) սաղ թղթերը դասավորում ա, ու մենք ձրի տուն ենք ստանում, լրիվ մանկապարտեզ թեմայից ա։ Լևոնը սենց «կասկածից վեր» 2009 թե 2010 թվին երեք ամսվա ընթացքում Ղարաբաղի հարցը լուծել էր։

Լևոնի ասածները, ինչպես բոլորին հայտնի է, երբեք իրականություն չեն դառնում։ Սերժի ասածները, ինչպես հայտնի է, տեղի են ունենում ճիշտ հակառկ ձևով։ Նենց որ, ես չգիտեմ, թե հայ ազգի համար որն ա ավելի վտանգավոր, բայղուշ Սերժիկը, թե՞ անկանխատեսելի Լևոնը։ Սերժի դեպքում գոնե գիտենք ինչ սպասենք - ճիշտ հակառակը։ Իսկ Լևոնի դեպքում չենք իմանում։ Տոշնի գիտենք, որ իրա ասածը չի լինելու, բայց ինչ ա լինելու, չգիտենք։ Երևի ամեն դեպքում Սերժիկը նախընտրելի ա։

Ոռին էն ա, որ էսօրվա Հայաստանում բոլորը խոշոր կալիբրի գործիչներ են, սկսած Հերմինե Նաղդալյանից։ Ամեն մեկը իրա պարտքն ա համարում սեփական ոռից մեծ վերլուծություններ անի։ Բայց սաղից խելոքը Լևոն Զուրաբյանն ա, ինքը գիտի կազուս բելլին ինչ ա, ու կարում ա տերմինը խելոք դեմքով օգատգործի։